Keeping left when driving
Door: Wouter Wilken
Blijf op de hoogte en volg Wouter
05 Februari 2012 | Verenigd Koninkrijk, Dalkeith
De eerste nacht in Dalkeith zit er weer op. Gisteravond, geloofde ik dat mijn stekkerdoos voor VK geen stekkers in zich kon nemen maar na goed duwen is het goed gelukt. Toch bedankt mam voor de tip om hem gewoon erin te duwen.
Voor mij was het natuurlijk even wennen ver weg in je eentje zonder enige kennis van de stad of omgeving. Gelukkig is mijn verhuurder/huisbazin erg vriendelijk en wil ze mij zo thuis mogelijk laten voelen. We hadden afgesproken dat ik naar haar huis kwam om kennis te maken en even later het contract te tekenen.
De vlucht verliep goed, ik heb een halfuurtje met de ogen dicht gezeten en binnen een uurtje was ik weer geland. May (mijn huisbaas) vroeg via een sms of ik haar zou willen bellen als ik was geland. Dat heb ik dan maar meteen gedaan. Nog even wennen aan het accent en de snelheid waarmee ze sprak, maar alles is goed doorgekomen. Bij de toeristeninformatie op het vliegveld gevraagd hoe ik met de bus naar Dalkeith zou moeten en een ticket gekocht voor de Airlink naar Waverly Station.
De Airlink bussen hebben een rek voor de koffers en/of backpack van toeristen, dus dat was wel zo fijn. Onderweg voelde ik mij een toerist en heb ik rond gekeken. Uit gestapt bij Waverly Station zag ik grote gebouwen waar de Schotse en de Britse vlag uithingen. De toerist in mij kwam naar boven. Een voorbijganger gevraagd waar ik de bus moest nemen naar Dalkeith. De North Bridge heet niet voor niet North Bridge, deze brug loopt scheef omhoog en bevind zich aan de Noordzijde van Waverly Station. Eerst heb ik even bij de verkeerde halte gestaan, maar daarna zag ik dat er eventjes lager nog een halte was. Daar stond ik goed.
Een vrouw gevraagd welke bus naar Dalkeith ging en toen ingestapt. Nu komt het vervelende, ik zat hele tijd op te letten voor het Harrow Hotel aan de linkerkant van de straat toen we in Dalkeith waren. De locatie die May had verteld dat ze tegenover woont. Een goede tijd ging er voorbij voordat ik het vroeg aan de chauffeur. “Jongeman daar zijn we net voorbij gereden.’’ Mijn angst was net uitgekomen. Of ik moest 40 minuten het rondje afrijden of 10 minuten lopen. Hij liet mij buiten bereik van een halte uitstappen. En ik liep naar beneden, nog even aan May mijn huidige locatie doorgegeven en aan passanten gevraagd waar het Harrow Hotel was. Downhill and keeping straight, on the left side of the road, can’t miss it. Zo gezegd zo gedaan. Uiteindelijk zag ik het hotel en zag ik aan de overkant iemand zwaaien, dat uiteindelijk May bleek te zijn. Bij haar binnen gelaten, een kop thee gekregen en een boterham kaas, nadat ik haar had verteld dat ik vegetariër ben.De laatste 5 minuten van de rugby six nations finale tussen Engeland ( de uiteindelijke winnaar) en Schotland gekeken en toen zijn we naar 1 Tait Street, Dalkeith gereden. Daar had ik de keus uit twee kamers, een mooie grote suite in de hoek van het huis met het uitzicht op de hoofdstraat van Dalkeith, of de kleine kamer op de zolder, waar ik niet fatsoenlijk kon opstaan. Mijn keuze is gevallen op de grote kamer die £5 per week duurder was. Het contract gekregen, hoef er niet eens een handtekening onder te zetten en dan de eerste betaling meteen doen, ze had het gemaild, maar het was mij ontschoten. De geldautomaten stonden mij niet toe om het in een keer te kunnen betalen dus ik heb de eerste £300 betaald en de rest £190 betaal ik vanmiddag. Een kaartje gekregen dat ik heb betaald.
Daarna even kijken bij een winkel of ze brood hebben, nee geen brood. Maar die winkel daar wel. Die was dicht. Mijn diner of supper was een pizza funghi van de lokale pizzabakker. Terwijl ik stond te wachten op de verse pizza hoorde we een knal. Er was een tourincar (grote bus vol met een klassenuitje) tegen een verkeerslicht aangereden. De lampen van de verkeerslicht zijn eraf gereden en een grote barst in de voorbumper van de bus. Ze hebben het wel (netjes) opgeruimd. Vanuit mijn kamer zag ik even later dat het netjes werd opgeruimd.
Nog geen internet, de tv doet het ook niet en Charlotte neemt ook niet op. Dus dan maar eventjes gaan schrijven. En het bedje in was toch redelijk uitgeput.
Nacht 1 zit erop nu dag 1 nog.
Groet Wouter.
Voor mij was het natuurlijk even wennen ver weg in je eentje zonder enige kennis van de stad of omgeving. Gelukkig is mijn verhuurder/huisbazin erg vriendelijk en wil ze mij zo thuis mogelijk laten voelen. We hadden afgesproken dat ik naar haar huis kwam om kennis te maken en even later het contract te tekenen.
De vlucht verliep goed, ik heb een halfuurtje met de ogen dicht gezeten en binnen een uurtje was ik weer geland. May (mijn huisbaas) vroeg via een sms of ik haar zou willen bellen als ik was geland. Dat heb ik dan maar meteen gedaan. Nog even wennen aan het accent en de snelheid waarmee ze sprak, maar alles is goed doorgekomen. Bij de toeristeninformatie op het vliegveld gevraagd hoe ik met de bus naar Dalkeith zou moeten en een ticket gekocht voor de Airlink naar Waverly Station.
De Airlink bussen hebben een rek voor de koffers en/of backpack van toeristen, dus dat was wel zo fijn. Onderweg voelde ik mij een toerist en heb ik rond gekeken. Uit gestapt bij Waverly Station zag ik grote gebouwen waar de Schotse en de Britse vlag uithingen. De toerist in mij kwam naar boven. Een voorbijganger gevraagd waar ik de bus moest nemen naar Dalkeith. De North Bridge heet niet voor niet North Bridge, deze brug loopt scheef omhoog en bevind zich aan de Noordzijde van Waverly Station. Eerst heb ik even bij de verkeerde halte gestaan, maar daarna zag ik dat er eventjes lager nog een halte was. Daar stond ik goed.
Een vrouw gevraagd welke bus naar Dalkeith ging en toen ingestapt. Nu komt het vervelende, ik zat hele tijd op te letten voor het Harrow Hotel aan de linkerkant van de straat toen we in Dalkeith waren. De locatie die May had verteld dat ze tegenover woont. Een goede tijd ging er voorbij voordat ik het vroeg aan de chauffeur. “Jongeman daar zijn we net voorbij gereden.’’ Mijn angst was net uitgekomen. Of ik moest 40 minuten het rondje afrijden of 10 minuten lopen. Hij liet mij buiten bereik van een halte uitstappen. En ik liep naar beneden, nog even aan May mijn huidige locatie doorgegeven en aan passanten gevraagd waar het Harrow Hotel was. Downhill and keeping straight, on the left side of the road, can’t miss it. Zo gezegd zo gedaan. Uiteindelijk zag ik het hotel en zag ik aan de overkant iemand zwaaien, dat uiteindelijk May bleek te zijn. Bij haar binnen gelaten, een kop thee gekregen en een boterham kaas, nadat ik haar had verteld dat ik vegetariër ben.De laatste 5 minuten van de rugby six nations finale tussen Engeland ( de uiteindelijke winnaar) en Schotland gekeken en toen zijn we naar 1 Tait Street, Dalkeith gereden. Daar had ik de keus uit twee kamers, een mooie grote suite in de hoek van het huis met het uitzicht op de hoofdstraat van Dalkeith, of de kleine kamer op de zolder, waar ik niet fatsoenlijk kon opstaan. Mijn keuze is gevallen op de grote kamer die £5 per week duurder was. Het contract gekregen, hoef er niet eens een handtekening onder te zetten en dan de eerste betaling meteen doen, ze had het gemaild, maar het was mij ontschoten. De geldautomaten stonden mij niet toe om het in een keer te kunnen betalen dus ik heb de eerste £300 betaald en de rest £190 betaal ik vanmiddag. Een kaartje gekregen dat ik heb betaald.
Daarna even kijken bij een winkel of ze brood hebben, nee geen brood. Maar die winkel daar wel. Die was dicht. Mijn diner of supper was een pizza funghi van de lokale pizzabakker. Terwijl ik stond te wachten op de verse pizza hoorde we een knal. Er was een tourincar (grote bus vol met een klassenuitje) tegen een verkeerslicht aangereden. De lampen van de verkeerslicht zijn eraf gereden en een grote barst in de voorbumper van de bus. Ze hebben het wel (netjes) opgeruimd. Vanuit mijn kamer zag ik even later dat het netjes werd opgeruimd.
Nog geen internet, de tv doet het ook niet en Charlotte neemt ook niet op. Dus dan maar eventjes gaan schrijven. En het bedje in was toch redelijk uitgeput.
Nacht 1 zit erop nu dag 1 nog.
Groet Wouter.
-
05 Februari 2012 - 12:34
Anne:
Nou wouter wat een avonturen heb je al beleefd je eerste nacht! Geweldig:) leuk om zo een beetje mee te krijgen wat je allemaal meemaakt!
XxAnne -
05 Februari 2012 - 13:19
Bernard:
Hi Wouter ,
Laat ik dit blog eens openen, leuk man zo in je eentje zo'n mooi reis verslag. Super leuk dat je r nu bent. Ik hoop dat je een geweldige tijd tegemoet gaat en geniet er lekker van. Heel veel plezier en succes kerel. Groet van je oompie. -
05 Februari 2012 - 13:52
Claire:
Hoi Wouter, fijn dat May meedenkt. En dat het klikt. Super een eigen site met belevenissen die je wilt delen. Later foto's van het huis en je kamer. Zijn er nog meer studenten?
Heel veel succes morgen bij het kennismaking met je nieuwe collegae.
Kus Claire -
05 Februari 2012 - 18:20
Nicole:
Hoi wouter. Leuk dat je je belevenissen met ons wil delen. Ik vind het erg knap van je dat je jezelf zo goed kunt redden .Heel veel plezier morgen op je eerste werkdag. Je kunt het ! Xxx nicole
Ook heel veel groetjes van Gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley