Verdwaald maar aangekomen

Stagedag 1 is alweer voorbij en ik zal je zeggen hoe het allemaal vandaag begon.
Ik werd wakker om half zes, ik woon langs de Hoofdstraat van Dalkeith die zo nu en dan druk bereden wordt. Ging weer slapen nadat ik me had omgedraaid. Werd wakker door de wekker zeven uur ik smeer een boterham met kaas en pak een diepvrieszak uit de la smeer en nog twee voor op werk. Heerlijk gedoucht en aangekleed voor mijn eerste werkdag.
Ik bel in de morgen nog eens met Peter (die mijn contactpersoon is geworden voor deze periode bij Scottish Wildlife Trust) en vraag hoe ik bij mijn werk moet komen. Peter zegt dat ik rond kwart over negen bij de Unit op Hardengreen Industrial Estate. En dat er eens in het kwartier een bus vertrekt daarheen. Ik vraag beleefd hoe ik bij welke bushalte ik moet hebben en hoelang dat duurt. Dus ik geef hem mijn gegevens en hij zegt dat het niet lang zal duren. Dus ik gezellig op internet kijken wat iedereen te zeggen heeft.
Opeens uit het niets krijg ik een berichtje van Skype dat Charlotte had gereageerd, terwijl haar status op Offline stond. Even om verduidelijking gevraagd en even later belde ze me op. Ik moest jammerlijk genoeg even afwijzen want ik had Peter nog aan de lijn. Terwijl ik Peter had gebeld kreeg ik nog een sms’je dat alles nog goed ging met Charlotte en dat ze op een eiland zat buiten bereik van telefonie. Daarna een halfuurtje met haar aan de lijn gehangen en tijd voor werk.
Op naar de bus, stap in, even later weer uit. Geen idee welke kant ik op moest even navragen, ‘’Dalkeith is die kant op dus daar moet je waarschijnlijk heen.’’ Daar kom ik net vandaan en daar was het niet. Ik zag nog iemand lopen die me wel een Scottish Wildlife Trust werknemer leek, maar koos ervoor het hem niet te vragen , dus even geslenterd. Even later bleek het inderdaad een werknemer te zijn. Had ik het hem maar gevraagd. Peter zei dat ik bij de rotonde de linker moest hebben en dan doorlopen totdat ik een bordje zag van een friettent op wielen. Zo’n 7 minuten verspild aan verdwaald raken en dan door naar Industrial Estate. Eenheid 8 of zoals de Schotten het noemen Unit 8. Dus door gegaan met dwalen en dan vragen aan de eigenaar van de frietkar. Zie je die pick-up daar, naar links. Dus ik naar die pick-up liep de trap op en naar links nee nog steeds niks. Nog eens nagevraagd, meneer weet het ook niet. Dan maar terug trappetje af en een andere passant gevraagd die net in zijn auto stapte. Hij wees het zo aan. Aan het eind van deze laan. Het waren allemaal werkplekken en Scottish Wildlife Trust, Dalkeith huurt er zo een. Eindelijk bereikt. Voor de zekerheid nog even navragen en ik had bingo een opluchting, niet meer opzoek naar een locatie ik heb hem gevonden. Aan iedereen voorgesteld en toen begon het werk opruimen. Dat was zo gedaan de ruimte is niet groot en we waren met 6 man, dus een eitje.
Sam mijn supervisor had mij papieren laten ondertekenen van SWT (Scottish Wildlife Trust.) Natuurlijk alles zelf nagelezen, maar ik hoef mij geen zorgen maken. Ik heb hem wat verteld over studie en stage, kon het niet laten om over Charlotte te hebben. Ze is vandaag 2 keer voorgekomen als gesprekstof. Eventjes gepraat met collega’s en eentje had van een touw een soort frisbee gemaakt en omdat we moesten wachten op een lading die toch maar niet kwam gingen we maar frisbeeën. Eerst om palen zien te gooien en na uren oefening is het mij gelukt om beide palen omringd te hebben met de ring van touw. Natuurlijk alles zelf nagelezen, maar ik hoef mij geen zorgen maken. Nadat dat gedaan was gingen we verder met frisbeeën, Sam werd het wachten beu en pleegde een telefoontje. Bleek het dat het tot volgende week niet kunnen worden gebracht omdat het weer en de wegen een slechte combinatie zijn. Vast niet iemand uit de buurt zei een andere collega.
Na 7 uur onszelf te hebben vermaakt zijn we naar huis gegaan. Sam heeft morgen een auditie van zijn dochter geloofde ik en daarom hebben we morgen vrij. Paulie een collega liet mij nog de Tesco zien, want ik moest nog boodschappen doen. Het is altijd fijn om wat vertrouwde merken te zien terwijl je in het buitenland bent, Nutella, Leerdammer, Kleenex en Uncle Ben ik vind het fijn dat jullie op bezoek komen. Boodschappen gedaan gepind wat anders was dan in Nederland en dan op naar huis met de bus. Door naar huis, proberen mijn huisbaas te bellen omdat ik ‘dacht’ dat ik mijn sleutels vergeten was, bleken ze in mijn rugzak te zitten. Kon dus wel naar binnen.
Kwam ze langs, was ze haar eigen sleutels vergeten. Dus klopte ze om de deur omdat de bel het niet deed. ( We hebben geen bel, maar om even het even op te vrolijken gebruikte ik deze quote uit het al zo bekende programma.) May had een 5 meter lange kabel gekocht om te zorgen dat ik op mijn kamer internet heb. Ik til mijn raam op, nee hij is niet kapot het is zo’n oud schuifraam. Die even later op mijn vingers land. Alleen mijn middelvinger is onder druk gezet. Nu de kabel van de router naar mijn kamer loopt heb ik dus op eigen kamer internet.

Nu maar gaan koken, met wat meer variatie dan gister. Na een gesprek te hebben gehad met Romano, een huisgenoot. Bleek hij uit Tjechië te zijn en een slager. Het idee om samen te gaan koken sprak hem niet direct aan. Wellicht in een later stadium.
Ik neem aan dat jullie benieuwd zijn wat mijn plannen dan voor morgen zijn? Ik zelf ook nog.

Groet Wouter.