Lekker de toerist uithangen

Gister kreeg ik al te horen dat ik geen werk hoefde te doen vandaag, omdat Sam wat anders te doen had. Dus ik had al nagevraagd wat ik kon gaan doen. The Botanic Garden, Edinburgh Castle of wat anders leuks in de buurt.
Ik had kunnen uitslapen, inderdaad had, maar dat lukte mij niet. Ik ging achter de laptop zitten en startte hem op. Controleerde mijn mail en ging er een typen. Begon op Skype te praten en ging weer verder met mijn dagelijkse leven. De douche nog niet gebruikt en ontbijt nog niet naar binnen dus die twee kon ik even later wel weer afstrepen. Het ontbijt was de helft van de Chicken Tonight die ik gister had gekookt. En in de magnetron smaakte het bijna net zo lekker als uit de pan. Dus smullen maar. Tanden gepoetst na het douchen en meteen alles weer gedaan van verzorging, scheren en nagels knippen daar buiten gelaten die zijn nog niet nodig. Een mailtje getikt naar een goede vriend of zij al is aangekomen en hoe het bevalt daar.
Tijd om wat te gaan doen, het boekje van de ANWB en het boekje dat ik bij het vliegveld kreeg van Visit Scotland stonden vol met leuke dingen om te doen, maar ik wist niet wat ik ging doen. Meerdere malen had ik het boekje open gedaan en doorgebladerd. Een keuze kwam er maar niet uit. Wat te doen op een vrije dag, terwijl je in het buitenland bent. Even een vriend uit Nederland gevraagd via Facebook wat ik zal kunnen doen, hij kwam met de oplossing (het is wat je een oplossing kan noemen Bas,) ik was zozo van plan om de toerist uit te hangen, maar welke attractie zal ik nemen?
Boodschappen gedaan, niet veel eventjes wat Shampoo om al het vet uit de haren te wassen en wat batterijen om te kijken of de AB (lees ‘afstandsbediening’) wel een reactie op de tv hebben. In de ene AB moeten AAA batterijen en de ander had geen effect op de televisie. Lekker dus, nog geen Schots tv gekeken. Thuisgekomen nadat ik nog een flesje sportdrank had gekocht, moest nog een flesje hebben om water mee naar het werk te nemen, kwam ik Jamie tegen, de oudere huisgenoot erg aardig en behulpzaam. Ik vroeg hem of hij nog wat wist waar je als toerist naar toe moest in de buurt. Edinburgh Castle,werd mij aanbevolen. Jamie legde mij uit waar het kasteel zich bevind en hoe ik er kon komen vanuit Edinburgh. ‘’De bus gaat die vanuit de overkant van de straat?’’ : vroeg ik hem. Nee zie je de Subway daar (broodjesketen) Daar linksaf slaan is een ‘grote’ halte de lijn 3 neemt jou naar Edinburgh. Dus ik smeer twee sandwiches (lees hier maar ‘een boterham gesmeerd en er nog eentje boven opgedaan dit maal 2’) eentje met Cheddarkaas en de andere met heerlijke Nutella. Het drinken in mijn tas gedaan, boterhammetjes erbij camera’s opgeladen en de kaart in mijn tas gedaan.
Naar de halte gelopen nog gevraagd of dit de halte was. Ik zat goed. Daar komt de ene bus na de andere, ‘Meneer gaat deze naar Edinburgh? ‘ Ja mooi dus ik instappen in de lijn die door Edinburgh naar Charlotte Square gaat.
Uitgestapt op de North Bridge. En niet gewacht, maar de camera eruit gehaald, klik, klik, klik. De eerste drie zijn al geschoten. Plots voelde ik mij goed. Geen verveling, nee gewoon de toerist uithangen. Je bent er, dus geniet er maar van. Liep ik langs de South Bridge (het stuk van de brug dat op het land is) op naar een van de bekendere straten van Edinburgh, The Royal Mile. De PC Hooftlaan (of een andere grote bekende straat )van Edinburgh. Kwam ik een jongeman tegen ik schat hem op 23/24, hij ziet de camera, de rugzak en de cameratas om mijn schouder. Vraagt aan mij hoe het gaat, Ja goed is het antwoord. Waar kom ik vandaan? Holland, eigenlijk prefereer ik The Netherlands, maar Holland klinkt bekender. Dan ik weet niet waarom hij dit vraagt maar goed hij stelt het hem mij. ‘’Is Amsterdam an own country?’’ Wat? Amsterdam een eigen staat. Dat willen ze volgens mij nog niet worden, zo ver ik weet. No it isn’t. Was mijn antwoord? Dat is voor hem dan ook wel weer duidelijk geworden en ik mocht verder lopen. Voor mijn duidelijkheid gevraagd waar Edinburgh Castle is. Gewoon deze weg omhoog volgen en je loopt er zo tegen aan. Zo gezegd en een kwartiertje later was ik daar. Het plein voor het kasteel was groot dus dat is een mooi teken.
De poort binnen gelopen nadat ik hem heb gefotografeerd. Op naar de balie, er waren een paar kassa’s open en één stel wachtende voor mij. Een adult graag, alhoewel ik mij niet zo volwassen voel en de vraag waar ik vandaan kom weer met hetzelfde antwoord beantwoord. Ook even gezegd dat ik stage liep, betaald, geen extra’s gewoon het ticket. Door naar de controle, een leuk verblijf gewenst door de controleur en op naar het kasteel. Het is niet zoals je een kasteel voor je ziet, Geen vierkant met 4 torens en nog een torengebouw middenin nee maar wel een mooi staaltje bouwwerk van de Schotten. Erg indrukwekkend. Klikje hier klikje daar, en voordat je het doorhebt had je alweer 120 foto’s gemaakt. Ook onderweg naar het kasteel had ik al wat geschoten. Een van de grootste kanonnen uit mijn leven gezien de Mon’s Meg. Een cadeau voor James II gemaakt in België. Dit ding dat ruim 6000 kilo weegt schoot eens een kogel af die 2 mijl (1 mijl is 1,6 kilometer) verder teruggevonden werd. De dagelijkse afstand dat je met dit ding kon afleggen was 5 kilometer. Vrij impressief, al zeg ik het zelf.
Veel moois gezien, maar het mooist kwam ik achter nadat ik het bijna had gemist. De kroonjuwelen van Schotland. Ik las het op het eind op een bord dat bij de ingang stond. De kroonjuwelen liggen hier tentoon gesteld. Die moet ik natuurlijk zelf ook nog zien. Dus ik pak de plattegrond uit mijn tas, nadat ik het broodje Nutella op had gegeten. En keek waar ze dan tentoongesteld zijn, op dat pleintje waar ik zojuist ben geweest. Dus op naar het pleintje en nu goed opletten waar het bordje staat voor de kroonjuwelen, gevonden. Naar boven gelopen op de trap en ja hoor, daar in de vitrine lagen ze. Beeldig, maar geen camera’s toegestaan. Dus jammerlijk genoeg kan ik jullie de juwelen niet laten zien. Ook lag er de Stone of Destiny, een rots met ketens erin waarop de Schotten vroeger gekroond waren. Het laat een verband zien met de troon, het volk en het land. Na 700 jaar hebben de Engelse hem teruggegeven nadat ze hem hadden gestolen. Ik heb er zeker zo’n vijf minuten rond de vitrine gelopen. Echt mooi uit mijn mond viel gewoon een twee letter tellend woord: ‘’Wo’’.
Nu heb ik van alles wat foto’s gemaakt waar het mocht en ik het waard vond en dan maar terug naar de bus. Net als ik op halte aankomt , is de bus er, dus instappen en genieten van rit terug. Aangekomen bij Dalkeith, ontspannen en de foto’s geselecteerd, het resultaat is te vinden op Facebook. Enkele filmpjes dat ik had gemaakt ook op mijn computer gezet. Die komen waarschijnlijk ook binnenkort naar Facebook.
Net lekker spaghetti gegeten en een eitje gekookt. Afwassen en een reisverslag getypt. Volgens mij is dit het record tot nu toe.

Een geslaagde dag eindigt met een voldane lach.
Groet Wouter.