Ik heb dat houthakkersoverhemd nu wel verdient

De dag begon zoals iedere dag, nu lag ik alleen op bed wakker te zijn voordat de wekker ging. En ik wou nog even naar de DUO gaan. Gisteravond kwam ik erachter dat het wellicht iets te moest doen. Vandaar. Ik stond vroeg op en ging kijken naar de DUO. Om de een of andere reden sprongen de combinatie van gebruikersnaam en wachtwoord naar boven. Gisteren dacht ik er nog over na en vandaag sprongen ze zo weer naar boven. Dus even kijken, maar niet zeker wat er moest worden gedaan. Dus een belletje plegen naar ma om het te vragen. Even vergeten dat de tijd hier een uurtje achterloopt. Ontbijten en aankleden nu was het tijd om te gaan werken gister heb ik de toerist mogen uithangen maar nu moet ik gaan werken.
De bus kost mij dagelijks £2,40 dus ik besloot om even te gaan lopen, om te kijken hoe lang het duurt om bij het werk te komen. Dat was 15 tot 20 minuten. Voortaan loop ik dat kwartiertje wel naar het werk.
Aangekomen op het werk, heb ik nieuwe gezichten gezien en nieuwe mensen leren kennen. Misschien veel maar ik weet de naam bij het gezicht te brengen. Degene die er maandag ook waren vertelde aan de mensen die er niet waren wat wij allemaal hebben gedaan. En konden het niet laten om het ringwerpen te demonstreren, wij moesten toch wachten. Ik de stagiaire zelf gooide voor de tweede keer in de week om de paal. Hiervoor hebben wij het maar gelaten.
Even later hadden ze het over zagen en ik kreeg een pakje papier in mijn handen, dat ik moest doorlezen. Tijd om in de Ford Transit te stappen met de spullen achterin en iedereen op eentje na (zij ging met haar eigen auto). Van mijzelf weet ik dat lezen en rijden niet een allerbeste combinatie is maar ik heb erop gelet dat ik niet te lang op het blaadje kijk. De wegen liepen vooral recht maar het land is niet zo vlak als Nederland. Dus ik merkte het lichtjes. Dan maar even lezen en weer opkijken, dat hielp. We waren uiteindelijk bij Red Moss. Een heide gebied, zo’n halfuur 3 kwartier rijden van Dalkeith af. Ik maakte een foto van het bord waarop stond ‘’Scotland Wildlife Trust Red Moss Wildlife Reserve.’’ En maakte een foto van de transit en de collega’s. Helmpje en handschoenen gekregen en wij gingen verder met het werk. Eventjes over de loopplanken lopen en daar gingen we het pad af. Naar het hoek van het reservaat(je). Waar beuken over de heide groeien.
Een zaag werd mij aangeboden. Het was al snel duidelijk wat hier moest worden gedaan. De beuken moeten eruit, want de beuken nemen de plek in van de struikheide. En dat willen ze hier liever dan beuk. Sam legde mij en Paulie nog uit wat en hoe het allemaal moet en wij werden naar de theorie gevraagd. Het is mij wel aardig gelukt om dat te begijpen. Dus nu mocht ik aan de slag. Met een handzaag kleine beuken omzagen.
Een lunch, 10 tot 15 boompjes en vijf uur later kwam Sam op me af. Hij gaf al aan dat hij ons zou gaan beoordelen dus mijn kennis van die ene dag veldwerk werd meteen op de proef gesteld. Voor een eerste keer was het natuurlijk niet smetteloos maar Sam was net zoals mij tevreden. Tenminste hij zei dat hij Happy erover was. Dank je Sam, ik ben er ook aardig over te spreken. Nu weet ik wat er fout ging en kan ik eraan werken. Het is wel zwaar werk. Ik heb enkele bomen gezaagd die een diameter hadden van 5 centimeter. Nu heeft iedereen genoeg gezaagd en konden we naar huis het is inmiddels 3 uur. De auto weer in en rond 4 uur kwamen we aan.
Nog even langs de TESCO voor een beetje variatie in de keuken. De route wist ik nog te lopen met maar 1 keer uitleg en op de weg thuis een grote omweg genomen, laten we het voor de pret ervan maar de toeristische weg noemen. Eindelijk thuisgekomen heb ik mijn boodschappen in de ijskast gezet. Even digitale post gecontroleerd en melk gaan halen en wat overige nodigheden. Nu weer thuis en achter de laptop dit verslag typen.
Strakjes het bed en op naar het land van ontelbare dromen.
Groeten Wouter.