Bevroren tenen

Vandaag begon de dag heerlijk. Gister had ik nog een goede pan groentesoep over en die heb ik vanochtend als ontbijt gegeten. Heerlijk met het knoflookciabatta erbij, jammie. Daarnaast nog wat broodjes gesmeerd om mee te nemen voor werk. Maar ik zal vandaag geen honger hebben dacht ik maar toch at ik mijn twee boterhammen op. Ook lekker.
De douche was weer heerlijk warm zoals het hoort en ik heb ervan kunnen genieten. Tanden gepoetst, haren gedaan en op naar werk.
Weer met mijn laarzen aan en zin om te werken. De laarzen lopen nog steeds niet lekker, maar dat kan nog wel voor een dag. Door de plassen die nog niet zijn weggetrokken van gister op naar het werk. Ik zal gister meten hoelang het duurde om die omweg te nemen, maar thuisgekomen was ik het vergeten te meten. Dus ik zal nog eens zo moeten lopen.
Op het werk even gesproken en op naar de werklocatie dit keer waren we met 5 man totaal. Niet veel nee, maar het werk had Sam hierop ingesteld. Wij gingen naar Bulls Inch een gebied langs een pad ergens in Midlothian. Paul vertelde mij dat dit een bos was dat oorspronkelijk van een landeigenaar was die alle bomen die van oorsprong in het Verenigd Koninkrijk aanwezig waren. Nu is het van Historic Scotland en Scottish Wildlife Trust mag ervoor zorgen. Dus dat deden we dan. Geladen met twee laddertjes, twee motorzagen eentje kleiner dan de ander voor in de bomen, een zak vol touw, vier stuks helmen en vier stuk stevige werkhandschoenen. Ik ga de mijne niet verder kapot maken dus liet ik ze thuis.
We parkeerder de auto achter het hek en liepen met de lading naar het Innocent Railway pad. Dat `langs Bulls Inch ligt vroeger liep hier een spoor dus vandaar de naam, waar de naam Innocent vandaan komt is mij nog een raadsel. Daar zag Sam de eerste tak die een gevaar zal kunnen vormen voor voorbijgangers die gretig gebruik maken van dit pad. Dus wij zetten de ladders tegen het muurtje dat het pad met het gebied scheid en Sam klimt erover heen. En probeert met zijn zakje aan een touw een goede stevige tak te zoeken waaraan hij zich kan optrekken om de andere tak eraf te zagen. Eenmaal goed geworpen en het zakje weer bij Sam bind hij er een steviger touw aan vast dat gebruikt wordt bij klimsporten en trekt zich naar boven. De kleine boomzaag aan eenzelfde touw aan zijn middel vast. Zo nu is hij in de buurt en kan hij aan de slag. Ik kreeg last van koude tenen door de stalen neus in mijn schoenen, maar daar kan je weinig aandoen behalve flink bewegen, niet echt een optie als je werkt met meerdere mensen. En proberen te negeren lukte mij ook niet.
Paul had een Kellykettle bij zich en ging thee zetten. Een Kellykettle is erg handig je hebt een kommetje waar je takken in kan doen voor het vuur. De fles die dient als koker, want er zit een groot gat in het midden waardoor het vuur naar boven kan en alles goed warm is. Maar in de fles zit ook genoeg ruimte voor water waardoor het water kan koken. Voor een lekker kopje thee of koffie als je aan het kamperen bent. Of in het veld werkt en je een warme water drankje wilt. Ik heb met Paul gesproken over wat hij leuk of niet leuk vind aan het wonen/werken in het Verenigd Koninkrijk of Schotland, zijn favoriete dieren en over andere dingen.
Even later bij de lunch had ik dezelfde vraag aan de andere 3 gesteld. Sam vind het fijn dat er in Schotland een gematigd klimaat is, geen natuurlijke gevaren zijn ,zoals aardbevingen en vulkanen, en dat ze vrij tolerant zijn in vergelijking met Engelse steden als het aankomt op andere culturen. Waardoor we bij een tweede punt zijn aangekomen, immigratie. Wat ons bij het verschil tussen Oost-Europeanen bracht en hoe wij het zouden vinden als een Schot wordt gezien als Fransoos. Dit is te vergelijken met een Hongaar dat wordt gezien als een Pool omdat die naar de westelijke landen trekken voor werk.
Na de lunch gingen we naar de volgende boom. Terwijl Sam met zijn touw bezig was om hem goed te krijgen in de boom, dat hem na een kwartier goed was gelukt, maar niet op de eerste locatie, sprak ik met Paul over Kijkwijzersymbolen enge films, want Bulls Inch heeft wel wat engs om zich heen hangen en zo kwam ik erachter via Sam dat er al vier lijken waren gevonden, vrij intact op het terrein van Bulls Inch. Ik leef in ieder geval nog en Sam komt hier wel vaker dus zo’n gevaarlijke plek is het niet. Alleen deed het me wel beetje beven, of kwam dat door die bevroren tenen? Sam kwam uiteindelijk in de boom terecht en had de potiëntele gevaarlijke tak van de boom afgezaagd met een handzaagje. De motorzaag is niet handig als je boven jezelf moet zagen dus dan maar met handkracht. De tak zat toch niet meer helemaal vast aan de boom dus zo veel moeite was het ook niet.
Inmiddels was het al drie uur. En wij gingen opruimen. Paul en ik liepen voor, mijn laarzen hebben geen zolen dus mijn voeten waren mij aan het vermoorden zoals de Britten dat zeggen. (Ze gingen vervelend zeer doen.) Paul gaf mij de naam en adres van een outdoorshop in Edinburgh die voor dit soort klussen de juiste inlegzolen hebben. Ik had de handtas (zo noemde ze de kleine zaag omdat je hem als een handtas om je schouder kan hangen, de grote noemt Sam Justice, omdat er een lijntje loopt door het blad van de zaag die ze de ‘witnessline’ noemen. Sam noemde hem eens Justiceline en zodoende is de naam van de grote zaag Justice geworden en Sam’s bijnaam Chainsaw.), één van de ladders, mijn helm en handschoenen. Sam was eventjes achterop gestopt om naar een boom te kijken, maar kwam even later wel met de andere twee , Adam en Marion. Ik had een volle blaas en koos een mooie afgelegen boom die diende als wc. Paul en Marion liepen terug en we gingen weer terug naar Dalkeith, 4 uur aangekomen. En iedereen een fijn weekend gewenst.
Thuis gekomen aan school gewerkt. En heerlijk gegeten, gestoomde aardappelen, sla , champignons en Quorn-worstjes. Toen ben ik begonnen met typen en nu ben ik daar ook mee klaar.
Morgen kijken naar de zooltjes en aan het verslag werken voor school, ook wel zo handig.
Groet Wouter.