36 uur geen internet

Het klinkt als een modern day horror script maar dat valt eigenlijk best mee.
Als je het mij vraagt. Het begon gister allemaal, geen internet sinds thuiskomst uit Edinburgh en de computer gaf aan dat het al sinds de middag was. Jamie heeft gebeld naar Virgin onze provider en zei dat ze er naar zouden kijken. Probleem is dat wij wel verbonden zijn maar geen internettoegang hebben dus we kunnen niks. Niet mailen, niet skypen en ook niet even een statusupdate doen.
Het begint echt te lijken alsof ik in het begin zit van een horrorfilm. Een genre waardoor ik paranoïde en angstig wordt. Om alles nog een beetje op te krikken, ging ik naar Jamie’s kamer om tegen beter weten in te kijken of het resetten van de router effect had. Kom ik zijn kamer binnen. Vallen alle lampen opeens uit, nadat ik een schakelaar aan deed. Vlug even terug naar mijn kamer om Knijpkat erbij te halen om nog wat zicht te hebben. De stekker terug erin gestoken en Romano verteld dat er een stop is doorgeslagen. Geen idee wat dat woord in het Engels is dus ik probeer het met simpel Engels uit te leggen. Knijpkat nog steeds vast en we konden naar de stoppen kijken die tussen de badkamer en de trap naar Romano’s en de lege kamer hangt. De stop omhoog gekregen en alle lampen doen het weer, maar nog steeds. Geen internet. Alsof het huis ons wil afsluiten van onze vrienden en familie in het buitenland.
Wat ga je dan doen denk je dan? Dan ga je eventjes lekker muziekje opzetten en begin je aan je reisverslag te werken zoals ik nu doe. Daarna nog eventjes wat filmpjes gekeken op je laptop. Gôh wat is het toch fijn dat ik series al had gedownload voor dit soort momenten. En is het alweer tijd om naar bed te gaan.
Dan begint er een nieuwe dag, een stel kraaien en meeuwen die vechten om een restantje (voorgekauwd) eten wekken je om half acht. Rust kan je dus vergeten. Een nieuwe dag, nieuwe kansen. Met je vingers gekruist hoop je dat er toegang is tot het internet, maar nee. Alle hoop is weggevaren toen je naar het pictogram keek van internet. Nog steeds geen toegang. Het zit mij ook niet mee. Het is pas kwart voor 8 wat is er dan nog meer te doen?
Serietje pakken of een spel spelen. Gelukkig had ik van Dirk nog Rollercoaster Tycoon geïnstalleerd die mij even bezig hield. Mijn park was een wirwar van willekeurig geplaatste attracties en een doolhof van paden die erheen liepen. Dus ik besloot om een nieuw park te creëren die aan overzichtelijkheid niks te klagen gaf. En zo ver is dat overzichtelijkheid mij gelukt tevens heb ik een idee van Dirk gejat om de wachtrijen aan te kleden met bloemvelden en heggen. Het ziet er nu ook goed uit.
Tijd voor het ontbijt. Ik heb nog een restantje van de tortellini, hmm zou ik die nu eten of zal ik ermee wachten en als diner nemen? Mijn keuze was gevallen op het laatste. Ik ging voor een stel simpele dubbelboterhammen. Leerdammer en Nutella die mij in de ochtend verzadigd hielden.
Ik heb nog het een en ander nodig om de week door te komen. Internet is daar een van maar daar kunnen we nu niks aan doen. Dan maar naar de Tesco’s. Dus dat deed ik op de terugweg. Boodschappen gedaan en ik kon het niet laten om voor de €1,20 een paar donuts te halen. Om even de valutakoers tussen de € en de £ te geven een setje van vier heerlijke met chocoladeglazuur en 2 kleuren chocolade bestrooide donuts van de Tesco kosten £1,- terwijl een stel donuts van de Albert Heijn 5 verschillende in een zakje maar liefst €3,25 kosten. Dat betekend ten eerste dat de donuts van de Tesco goedkoper zijn in vergelijking met die uit de Albert Heijn en als ik nu foutieve informatie heb gebruikt dan moet ik zeggen dat ik te lang zonder de donuts van de Albert Heijn heb gezeten. Maar €1 is gelijk aan £0,80.
Paul had ik nog een belofte te goed van mij om te kijken hoelang het duurt om het Railway Path te nemen dat naar de Tesco loopt vanaf ergens vlak voor de Eskbank rotonde. Dus ik nam met opzet dit keer de Railway Path dat naar Dalkeith loopt. Begin tijd 10:11 AM, ik loop rustig door met mijn donuts, waarvan ik er al 1 voor de ingang van de Tesco had gegeten, in mijn hand en mijn andere hand ietsjes warmer onder het katoen van mijn broekzak. Ieder kind dat voorbij kwam keek naar mij (of de donuts) alsof ik een Messias ben. De ouders gaven mij geen aandacht op een enkele groet na. Binnenkomst half 11. Dus totale tijd 20 minuten. Niet veel verschil met de route die langs Hardengreen Industrial Park loopt.
Alle boodschappen uitgepakt en in de ijskast gelegd. Nog een heerlijk schotse Donut in mijn hand zat ik even. Met mijn jas aan klaar om naar Tiso te gaan, want ik zal en het liefst vandaag nog een goed stel inlegzolen kopen voor mijn laarzen. Jas aan, laarzen dit keer wel mee. Naar de bus, ingestapt in de bus naar the Jewel genomen. Klinkt erg mooi, maar het is volgens mij een doorsnee wijk in Edinburg en omstreken. [Even een binnenpretje. Zou er een locatie zijn die zo heet: ‘Omstreken’. U bevind zich nu in Omstreken.] Niet zeker welke halte ik moest hebben, stapte ik een halte verder uit dan de North Bridge, een van de dingen die ik nu in deze week tijd al heb geleerd is dat elke bus naar North Bridge gaat en vanaf North Bridge gaan er een paar naar links op Princess Street en een paar naar rechts.[Weer een Wouter binnenpretje: Welkom in Links en Rechts, inwonersaantal ±1000. Ongeveer 200 inwoners in Links en 800 in Rechts.] Uitgestapt aan de rechterkant van Princess Street en met een plastic zak met een stel laarzen erin naar Rose Street gelopen.
Overal kom je bedelaars tegen en Edinburgh is er geen uitzondering van. Rose Street en Tiso gevonden. Naar binnen, naar boven en naar precies dezelfde persoon gegaan die mij gister heeft geholpen. De groene Superfeet (alsof je door ze aan te trekken al superkrachten krijgt) pasten niet in de laarzen. Op naar de bovenste etage waar meerdere zolen hangen en schoenen staan. Eventjes (maar echt heel eventjes) zelf gekeken naar de soorten zolen die er hangen. Toen kwam er help. Ik legde uit dat ik voor mijn wellies (jargon voor laarzen) zolen nodig had en dat ik graag goed wil worden geholpen. Geen punt, de groene paste niet dan proberen we nu een andere uit ,de blauwe. ‘Wil je hier even op staan, hakken goed naar achter dan kan ik kijken of hij goed om je hiel zit. Oké, nu een andere maat erbij pakken. Hmmm, even een tweede mening vragen van een collega. John kom je even kijken?’ John ging er even naar kijken , want hij was er meer vertrouwd met het merk en de afmetingen dus hij kon het beamen dat het inderdaad goede zolen zijn. ‘Nee prima zo ik zal voor die gaan.’ Ze passen in de laarzen en het lopen werd een stuk fijner. Even nagevraagd of ze ook nog schoenen verkopen met de verstevigde neus. Jammer dat deden ze niet dan zal ik ergens moeten gaan kijken in Leith Walk. Aan de andere kant van Princess Street. Wat hebben jullie tegen koude tenen? Nou deze schapen kan ik je aanraden. Het zijn sokken van Smartwool en erg warm. Er zit namelijk voor 48% aan wol in en worden gebruikt door de bergmensen die dagenlang in de sneeuw moeten zitten. Eventjes naar de prijs gekeken, £20,-. [Nu gaan we even naar Wouter’s rekensom die ik onderweg in de bus al had bedacht. Als £1 al €1,20 waard is moet ik overal 20% bijrekenen. Dus als we nu even de £20 nemen en daar dan 20% bijrekenen is dat al gauw €24 voor een stel schapen aan je poten. Ik doe het wel even zonder.] Netjes afgerekend en op naar Leith Walk.
Niet veel verder gekomen dan Leith Street. En terug naar de bus. Een stel tienermeiden die even later in de wachtrij naar de bus kwamen zeiden al tegen elkaar bij aankomst van de bus: ‘’Get in front of him.’’ Met him bedoelen ze mij. Ik stond dat niet toe en ging naar binnen. Gooide de £1,20 erin en hoorde voor de tweede keer in deze week en mijn totale verblijf in Schotland dat ik er nog 10p bij moest doen. (De britten werken met ponden £ en met pence wat gelijk staat aan ons systeem van € en eurocenten.) Shit niet op voorbereid terwijl dat gister ook al zo was. Dus even in de portemonnee graaien. De tieners achter mij begonnen al tegen elkaar te klagen. Dus ik gooide er een muntje in dat ruimschots meer waard is dan de 10p. De bussen werken hier zonder wisselgeld dus ik had 40p vergooid. Beter voorbereiden Wouter. De bus werd voller en overvol bijna, maar gelukkig duurde dat niet lang. Ik ga niet in de buurt zitten van dat stelletje gekken. Dus ik vermijd ze liever. Een plekje gevonden voor de rest van de reis. Uitgestapt nadat ik het bordje Dalkeith zag. Op weg naar huis. Eerst een heuveltje op waarna mijn kuitspieren al aangeven dat het een heel andere helling was dan de Nederlandse grond.
Thuiskomst, hèhè. Schoentjes uit computertje aan. Nog steeds geen toegang balen. Dan maar tot het avondeten een menging van series voorbij laten gaan en mijn bureau opgeruimd. Een stuk meer ruimte nu.
Het restant aan tortellinie gegeten wat niet veel was, omdat ik er al van had gesnoept in de middag. Een conclusie kan ik van mijzelf al trekken. Als ik mij verveel ga ik snacken. Een andere oplossing die ik heb toegepast op een internet loze dag is spieroefeningen. Push-ups en sit-ups ieder een stuk van 20-30 keer gedaan.
Nu dit klaar is hoop ik dat ik het morgen kan posten en jullie weer bezig houd.
Groet Wouter.