Waarschuwing: Hoog vezelgehalte - Reisverslag uit Dalkeith, Verenigd Koninkrijk van Wouter Wilken - WaarBenJij.nu Waarschuwing: Hoog vezelgehalte - Reisverslag uit Dalkeith, Verenigd Koninkrijk van Wouter Wilken - WaarBenJij.nu

Waarschuwing: Hoog vezelgehalte

Door: Wouter Wilken

Blijf op de hoogte en volg Wouter

14 Februari 2012 | Verenigd Koninkrijk, Dalkeith

De wekker dit keer op acht uur gezet maar nog steeds ben ik dezelfde Wouter die niet lang kan slapen dus tot half acht maar liggen te keren en te keren op bed. Terwijl ik toch niet meer kon slapen, kon ik nog altijd de rust gebruiken.
Uiteindelijk bedacht om de gordijnen open te doen en de dag maar gewoon te laten beginnen, want de tijd zal toch niet voor mij stil gaan staan. Daarvan zal ik bovendien gek worden, aangezien ik toch een contactmens ben in plaats van een solitair wezen. Gelukkig kan de tijd dan niet stil staan voor mij. Dus ik stond maar op.
Ontbijt gereed om te enteren met wat flauwe cartoons op mijn computer aan het afspelen. Na de cartoons was het tijd om te douchen om het restje slaap dat je soms nog kan zien, als je erg goed zoekt, in mijn ooghoeken nu van mijn gezicht te wassen. De warmere douches zijn toch mijn favoriet boven de koude douches. Ik kan mij niemand voorstellen die liever in een iets koudere douche staat dan een heerlijke warme douche. Mijn tanden gepoetst omdat ik er toch was en erachter gekomen dat ik van alle schone kleren nog geen onderbroek bij had. Nou ja, Sokken aan, pyjama broek weer aan, thermoshirt, mug-afwerend overhemd aangetrokken, maar de meeste muggen geven toch de voorkeur aan Nederlandse temperaturen maar alsnog is het mijn werkkleding. Met een leuke beige tint en een houthakkers/outdoor uiterlijk. Dus geschikt voor mijn type of werk. Alhoewel ik tot nu toe mijn wind-brekende jas aan heb erover dus geen hond die er naar kan kijken. Brood voor de lunch in mijn tas gedaan, flesje water gevuld, eventjes zat ik nog te twijfelen of ik het zakje gedroogd fruit van de Lidl zou meenemen naar stage, toch maar gedaan. Want ze smaakten best lekker. Laarzen aan en op naar werk.
Hardengreen Industrial Estate bereikt en werkeenheid 8 gevonden. Shit de poort was dicht, auto niet in zicht, maar gelukkig was de deur nog open. Ik was de enige die binnen was, op Sam na. Even later kwam Paul daar ook weer aan. Goedemorgen. De vruchten waren al deels opgegeten tijdens het wachten. Op naar Bawsinch met drie man in de auto.
Adam, Marion en Chris troffen wij daar bij Bawsinch. Dit keer niet langs het Innocent Railway Path, maar langs de weg is een vlekje groen op de kaart te zien waarin ons beheer wordt toegepast. Daar gingen wij vandaag heen. Eddie zal even later komen. Paul had zijn Kelly Kettle al klaar voor gebruik en had er een 2 koppen thee mee gezet. Mijn nieuwe speer deed Marion herinneren dat wij Marshmallows zouden maken, dus even toestemming gevraagd aan Sam of wij die even mochten halen. De winkel zal toch maar 10 minuten ver weg zijn en Sam moest nog met Eddie praten wat er allemaal moest gebeuren. Marion en ik liepen eerst , accelereerden toen naar joggen, toen werdt het deels rennen tot we op de top waren van het bruggetje dat de weg aan weerzijden van de rivier met elkaar deed verbinden. Lopen werd het maar, rennen met laarzen aan heb ik sinds kinderjaren niet meer gedaan en het is minder fijn dan op sneakers of doordeweekse schoenen. Bij de verkeerslichten linksaf en toen naar de winkel. Deze buurt van edinburgh heet Niddrie, legde ze mij nog uit en we liepen een winkeltje binnen. “Heeft u ook marshmallow’s? “ Afrekenen en weer teruglopen maar dit keer door een ander padje. Dat achter Niddrie’s politiebureau liep. Daar heb je een politie-agent doe onverdacht, met een knipoog in gedachte. Goodday, goedendag en rustig doorlopen. Wij hebben toch niks waarvoor hij ons kan arresteren.
Daar liep een poes, Marion vind het leuk om te zien hoe katten ‘huppelend’ vaart maken. En we gingen verder over het onderwerp de huiskat. Mijn mond kon ik niet dichthouden over een van mijn vaste modellen op het gebied van fotografie. De kat van familie Rümke: Columbus ook wel bekend als Lummy. Ik vertelde haar dat het een kat is waarbij je vrijwel alles kan doen zolang hij merkt dat het geen pijn gaat doen. Zij vertelde over haar flatgenoot dat zodra hij/zij een kat ziet dan over hekken klimt om de kat te groeten of gebukt over de stoep loopt om katten te aaien. Mocht je een keer in een kroeg zitten en je vroeg je af wat een goede ijsbreker is ga het hebben over katten, maar verwar ze niet met poezen, mocht de persoon tegenover je het opvatten als iets anders. Volgens mij zijn katten een 100% garantie op een gesprek dat minstens 5 minuten kan duren.
Aangekomen bij de rest van de club, op Eddie na dan, hij was er nog niet. Hadden wij moeite met het aankrijgen van het vuur om onze marshmallows heerlijk boven te roosteren. Ik herinner mij nog een vakantie in de VS. Het was op een van de vele campings waar wij jaren geleden op hebben gestaan met familie Botden. Een kampvuurtje hadden wij gemaakt en net zoals vandaag hadden we marshmallows gemaakt. Daan, mijn oudste broer had mij toen één gewoonweg perfecte marshmallow gegeven. Nergens verbrand, over de hele oppervlakte plakkerig en de kern smolt gewoon op de tong. Daan bedankt. Maar goed wij hadden op 3 lucifers na alle overgebleven lucifers nodig om het vuurtje goed aan te krijgen. Uiteindelijk was het gelukt maar moesten we er weer vandoor. Balen dus, geen goede marshmallow gehad tot zo ver.

Adam plaatste een van de waarschuwingsborden, Marion eentje in de buurt van de boom van Chris en Paul en ik gingen de overige plaatsen. De mijne heb ik in een boompje geplaatst en die van Paul had meer moeite nodig. Sam en Eddie gingen twee bomen kaalscheren. Later is het mij uitgelegd dat ze de bomen later helemaal gingen zagen en dat het veiliger was eerst wat takken eraf te zagen. Dus vandaar dat ze vandaag de takken hebben afgezaagd. Het waren grote zware takken. Van welke boomsoort weet ik niet, ik ben niet zo’n bomenkenner. Ik heb ook geen exemplaar om op te sturen naar Rob de Vrijer (docent op school/bioloog net zoals Agaath. Wellicht weet Agaath zo te noemen welke boom het was.) wat het was zal ik dan ook niet snel weten. Chris deed er eentje verder naar het begin en de rest kon het toekomende voorbijgangers tegen houden. In totaal heb ik vandaag 3 fietsers en een wandelaar gezien, maar het werk had er niet onder te leiden. De voorbijgangers waren terwijl de twee even pauze namen toch weer verder.
Mij was het een verbazing dat Sam zijn lijn zo hoog kon gooien. Want zijn klimtouw zat bijna in de kroon van de boom. Terwijl er op de achtergrond het geluid was van motorzagen die takken afzaagde, vallende takken die soms wel 100 kilo (?) konden wegen en sirenes en overig verkeergeluid af aan het spelen was, zat ik met Paul te praten over van alles en nog wat. Over de kakapo, slangen, enge verhalen, enge films, slechte grappen en over Rico’s verjaardagsfeestje van een jaar of 2/3 geleden. In ieder geval, de tijd dat ik niet heb kunnen werken, heb ik gebruikt om mijn engels met een tikkeltje Schots te kunnen verbeteren.
Maar ik heb nog wel eens regelmatig dat ik het wordt niet goed heb kunnen vertalen. En andere woorden uit het Engels met een vraagteken aan heb gekeken. Waarom heet een zakmes ( wat in het Nederlands duidelijk is uit te leggen: ‘’Het is een mes dat in je broekzak past daarvan komt het woord zak + mes= zakmes, vertalen we dit grof weg naar het Engels wat ik had gedaan, pocketknife kennen ze niet. Wel het woord ‘penknife’ wat ik mij dan vraag waarom zit er in het woord het woord pen? Zit er soms een pen in standaard? In het geval van Paul was dat dus in ieder geval wel. Liet hij mij aan het eind van de werkdag weten.
Over de ochtend verspreid en het vroege begin van de middag heb ik nog zitten te snoepen van de gedroogde vruchten en het is niet voor niks dat de Lidl zegt dat het hoog aan vezels is. Dat heb ik met de lijve kunnen merken. De zak was nog voor een kwart gevuld en mijn hersenen ontving een sms/SOS van Darmstad: ‘’ Wouter de vruchten zijn goed aangekomen en we zijn er klaar mee, zoek a.u.b. een wc op. En een beetje rap!’’ Paul gevraagd of de politie mij binnen zouden laten, maar ‘eventjes’ lopen was er een tankstation dat een wc had. Mijn energie voor de komende 10 minuten verspreid op het lopen en het ophouden. Eindelijk bij de verkeerslichten links zie ik een eindje lopen een tankstation. Halleluja, de pot o’ gold gevonden. In de vorm van een redelijk netjes wc op een tankstation. Broek omlaag, stomme laarzen stonden het niet verder toe dan zij groot waren, laarzen dus uit en de voeten op de laarzen laten staan. Wat kan een doorsnee wc soms zo’n opluchting zijn. Dat deed mij goed. Les geleerd, eet nooit meer dan een kwart per dag van iets waar op staat ‘hoog vezelgehalte’.
Sam vond het wel welletjes zo en de dag kon weer eindigen. De spullen naar de auto’s dragen. Eddie was in zijn eentje sinds zijn team op persoonlijk ontwikkelingstraining was. Ons team ging uit elkaar en ik bleef in de auto met Sam. Goed moment om een leuk gesprek te starten, ik vroeg naar zijn vorige werkgevers. Hij heeft van alles gedaan, hij begon als zwembadonderhouder, heeft bij een werkboerderij voor jongeren met een leerachterstand gewerkt, waar hij een manager had die hij het liefst nog op de brandstapel zou willen zien dan waar dan ook. De man waarover hij het had heeft geld aangenomen van een werknemer die voor de lunch betaalde terwijl dat niet nodig was. Dat geld was meer dan 30% van de inkomsten van de jongeman. Sam heeft er meldingen over gedaan toen hij erachter kwam omdat de manager zelf ziek was en de jongeman hem dat geld gaf. De manager heeft iemand onder een hooi baal gekregen waardoor het slachtoffer zijn been op meerdere plekken had gebroken en zijn achterhoofd kapot was door de klap op de grond. Niet een slimme man zo te horen. Hij heeft ook lesgegeven op een college dat hij verschrikkelijk vond. Wat er zo erg aan was hij gaf bosbeheer maar omdat ze erachter kwamen dat hij zijn eigen deur had gemaakt, moest hij ook dat soort lessen geven aan eerst 1 klas maar dat werden aan het eind van het jaar al gauw 5. Terwijl ze hem zeiden dat het 4 weken was totdat ze een ander hadden gevonden. Bovendien moest hij ook plumbing gaan geven wat ook niet zijn vak was. En het ergste aan de school was dat als er vrijdag een keer niemand werd geslagen dat het dan een goede dag was. Niet een allerfijnste school.
Hardengreen Industrial Estate weer bereikt Sam gevraagd of hij tijd had om de opdrachten van school door te nemen. Dat heeft hij wel dus ik in mijn beste Engels alle opdrachten uitgelegd en gezegd dat sommige opdrachten niet echt van toepassing zijn op deze stage dus die maar geskipt. Mij werd aan het eind een lift aangeboden, (nee die past niet in ons trappenhuis.) Dus die met alle plezier geaccepteerd. Uitgestapt bij WHSmits en op naar huis.
Pannenkoeken opgewarmd en South Pacific gekeken, waarin mijn favoriete vogel werd behandeld. Drie keer raden, nee niet de raaf, nee niet de kauw, maar de kakapo. Jéééh eindelijk, ook kwam er een wonderlijk dier in voor naast de kakapo. De Dingiso, een boomkangeroe. Zoek het maar eens op.
Op naar de bieb, wil tegen weten wat ik in die tijd allemaal heb gemist op internet. Gevraagd of ik internet kan hebben op mijn laptop. Geen punt je moet je alleen registreren. Kost dat iets? Nee. Oké even mijn verhaal gedaan: Ik kom uit Nederland en loop hier stage, de kabel van BTH, Virgin en nog een paar andere bedrijven zijn gesneuveld vandaar dat ik nu hier graag internet wil gebruiken. Ze hebben mijn naam nodig en ik liet ze maar mijn ID zien. Dat is toch wat sneller dan het proberen uit te spreken zodat ze het zonder moeite kunnen opschrijven. Achternaam, die staat daar dikgedrukt op de kaart. Wat wil je als wachtwoord, oh doe maar dit en dat getal. Referentie naar een weeksluiting, knipoog naar Daphne. (Het wachtwoord heeft niks met deze weeksluiting te maken, maar dit en dat doet mij gewoon eraan denken.)
Mail gecontroleerd had ik al op het werk gedaan en nu naar de Facebook gegaan, eerst een paar keer de codes proberen gelukt. Nu heb ik ook een pasje voor de bieb in Dalkeith. Veel gemist, maar enkele van waarden. Natuurlijk de dag van vandaag is hot topic voor velen onder ons. Maar enkele vinden het minder belangrijk. Charlotte kunnen verrassen met een bezoek aan Facebook en commentaar op berichten gedaan waar ik dat van waarde vond.
Acht uur alles is gedaan en ik liep weer naar huis. Laatste twee pannenkoeken gegeten en aan het typen geslagen.
See you tomorrow guys,
Cheers Wouter.

  • 15 Februari 2012 - 20:13

    Bram:

    Goed bezig boss!!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Verenigd Koninkrijk, Dalkeith

Dalkeith, Scottish Wildlife Trust

Recente Reisverslagen:

29 Juni 2012

Op naar huis

28 Juni 2012

Tot morgen

27 Juni 2012

Gezellig dagje uit

26 Juni 2012

Panda panda panda

25 Juni 2012

Lekker wandelen
Wouter

Actief sinds 31 Jan. 2012
Verslag gelezen: 305
Totaal aantal bezoekers 66655

Voorgaande reizen:

04 Februari 2012 - 29 Juni 2012

Dalkeith, Scottish Wildlife Trust

Landen bezocht: