Ben Nevis, hier kom ik aan

Gisteravond voor het eerst geslapen in het hostel. Mijn trein was aangekomen om 10:00 PM en ik was binnen rond 10:05. Ze hadden mijn gegevens al genoteerd want ik had eerder naar ze gemaild. De sleutel gekregen en op naar mijn kamer, die ik zal delen met een ander. Geen punt dat wordt dan alleen maar gezelliger dus ik zet mijn spullen neer pak wat uit. Op de vensterbank lag een woordenboek Inglish – Español dus ik wist welke nationaliteit mijn kamergenoot zal hebben. Spaans of een land dat Spaans als voertaal heeft. Wat een gewicht zit er toch in die tas voor die paar nachten. Eventjes de backpack wat leger maken, het eten en een plasticzak gedaan en de toilettas eruit, laptop eruit en naar de lounge. Dus ik pak de benodigdheden en probeerde internet te krijgen. De eerste keren niet gelukt dan alles aan elkaar en bingo gelukt. Waarbenjij.nu bijgewerkt en de link gedeeld op Facebook. De reacties die ik heb gekregen zijn leuk. [Irma ik weet dat het zo spannend is ergens zit er een schrijver in mij die zo nu en dan tot uiting wil.] Iedereen gemeld dat Bank Street Hostel zonder problemen is gevonden. En op naar het nieuwe bed.
Het bed lag best prima, het was iets stijver dan dat in Dalkeith en flink wat anders dan de matrassen in Nederland. Ik heb gekozen voor het bovenste stapelbed, want ik kan nog wel eens last hebben van huisstofmeid. De jongen kwam even later ook binnen, maar ik was al in slaap. Geen woord kunnen wisselen op de eerste nacht.
De volgende ochtend was bereikt en de jongeman had zijn wekker gezet op kwart voor zeven. Ik zal best nog wat langer willen slapen maar het zonlicht scheen al door het raam. Het gordijn was beetje open gegaan en ik kon niet erg goed meer slapen, maar alsnog wat blijven liggen voor de rust.
Tijd om op te staan. Ontbijt op de eerste dag bestaande uit drie boterhammen. 2 met Jalapeño kaas en eentje met Duo Penotti. Best lekker, tijd voor de lunch te prepareren. Vijf boterhammen dit keer want ik had grootse plannen.
Vandaag of morgen zal ik de Ben Nevis belopen. De grootste berg van Groot Britannië, exclusief de bergen van voorgaande koloniën. Brood gesmeerd tas gepakt en nagevraagd hoe ik anders bij Cairngorms zou kunnen komen. Het nationaal park van Schotland, tenminste van de enkele die ze hebben is dit het bekendste. Er schijnt geen directe verbinding te zijn. Je zal dan de bus of trein moeten nemen naar Inverness en dan de bus naar Cairngorm, dat zal je al vijf uur duren dus de helft van de dag ben je al kwijt. En hoe kom ik dan bij Ben Nevis? Weet je zeker dat je erheen wilt? Harde windstoten worden er verwacht. Dus eventjes op de weersverwachting gekeken in de gang. Vandaag zal het beste zijn de overige dagen word regen verwacht. Ja ik wil naar Ben Nevis, waarom zal ik anders naar Fort William gaan. Daar ga ik morgen bij de toeristen informatie achteraan. Je kan er naartoe lopen. Je moet naar beneden dan rechtsaf tot de rotonde over de rotonde, bij het ziekenhuis doorlopen tot er een kleine rotonde is dan gewoon doorlopen tot je bij het bezoekerscentrum bent en dan staat het pad aangegeven. Het was wel een eindje lopen, maar nog te doen. Dus ik begon met twee opgeladen accu’s, een driepoot en een tas gevuld met: een zak boterhammen, regenbroek, regenjas, camera, cameratas, muts, maar geen drinken. Dat zal ik dan bij het bezoekerscentrum moeten halen.
Eventjes gelopen, de weg gevraagd en doorgelopen. Eindelijk zag ik iets dat op een parkeerplaats leek. Gaan kijken en begonnen aan een stukje te lopen. Wacht eens even, dit pad heet Cow’s Hill op welke manier heeft Cow’s Hill te maken met Ben Nevis, ik zit verkeerd. Ondertussen had ik al wat gebruik gemaakt van mijn driepoot. Die nu al tot een van mijn favoriete speeltjes behoord. Dus die paar tientallen meters terug lopen en de weg volgen. Er stond een bordje Ben Nevis Visitors Centre 100 meter Rechtdoor. Dus de weg blijven volgen en inderdaad na een paar minuten zag ik daar Ben Nevis Visitor Centre. Naar binnen en een fles water gekocht. £0,95,ik hoorde hem niet goed en pakte een briefje van £5, de cashièr was al van plan om wisselgeld te pakken, maar toen ik dat zag vroeg ik nog eens hoeveel had was. Eventjes wat geld uit mijn portemonnee gepakt en werd geholpen met het vinden van de juiste munten. Bonnetje in ontvangst genomen en de tocht kon nu echt beginnen.
Het eerste stuk was nog vrij vlak aan de voet van de berg. Maar al rap begon het wat op te lopen. Eventjes pauzeren, krijg het er warm van een goede teug water genomen boterhammetje naar binnen en weer door. Ondertussen is het huidige foto aantal met mij erop flink gestegen in vergelijking met de afgelopen dagen. Dat allemaal danksdoor de buigbare driepoot. De foto’s zal ik zondag/maandag selecteren en laten zien. De tocht naar boven begon wat meer trap en klimwerk te worden dus mijn kuiten hebben het te verduren gehad. Dat heb ik alleen niet gemerkt totdat de tocht naar beneden kwam, maar zover was ik niet. Iemand kwam mij tegemoet en vertelde mij dat de top niet te bereiken was zonder professionele bepakkingen, aldus twee bergbeklimmers die dit tegen hem hadden gezegd. Ik zie wel hoever ik kom, maar teruggaan ben ik niet voor. Ik loop stevig als een eigenwijze dondersteen door totdat mijn pad ophoud.
3 uur later was het zover. Mijn pad hield op nadat ik over water heb moeten lopen, steile trappen op heb moeten klimmen, regen, wind en hagel heb gehad. Schitterende natuur heb mogen vastleggen. Hield mijn pad op. Een man uit Manchester antwoorde dat het nog een aantal honderd meter was om naar de top te gaan maar dat het er ijs op het pad lag. Ik liep totdat het pad met ijs was bedekt en was zeer tevreden over deze prestatie. En vooral over de zelfportretten die ik heb kunnen maken. Vooral de paar laatste vond ik naar wens. Nog een boterhammetje gegeten en op naar beneden. De Ben Nevis verlaten met de sneeuw in de rug. En al een poos later was de wind gaan liggen, beneden was het een stuk warmer en de winterartikelen konden uit. Man wat was het warm beneden met die thermokleren eronder. Zo raak ik die kilootjes nog kwijt.
Terug gekomen bij het bezoekerscentrum was ik van plan om een t-shirt te halen maar de winkel was net gesloten voor 4 minuten. Morgen dan maar een extra shirtje halen, had er niet aan gedacht om er nog een extra mee te nemen. En bijna vergeten dat bergtochten wel het een en ander aan transparantie kan opwekken.
Op naar het hostel, het was een goede wandeltocht en mijn accu had ik net leeggeschoten. Bank Street bereikt en de Lodge ook. De sleutel naar kamer 5 graag. Die is weg er zit al iemand in die je gezelschap houd. En ja hoor daar zit mijn nieuwe kamergenoot. Aangenaam ik ben Wouter, Stefan antwoorde hij. Uit zijn spraak en uit de papieren op het bed boven hem kon ik uitmaken dat hij uit Frankrijk komt. Kort gesprek met hem gehad en verteld dat ik bij SWT werk en uit Nederland kom, zijn goede vriend de Pais Bas zei hij. Stefan zelf komt uit Avignon en is hier op vakantie. Voor een nacht blijft hij in het hostel. Toch maar goed dat Dirk onder rugby heeft gezeten, kon ik dat onderwerp aankaarten toen ik zat te schrijven. Zowel Frankrijk als Schotland speelt rugby en Stefan gaat die wedstrijd binnenkort bijwonen. Wie er om zijn heen staan bepaald zijn team dan. Eventjes mijn facebook gecontroleerd en een collega gaf mij mee dat er een kabelbaan is naar de top. Had ik dat eerder geweten dan zal ik er zijn geweest. Zij gaf mij ook nog wat andere bezienswaardigheden op om te gaan kijken. Wellicht zit er iets tussen voor de komende twee dagen.
Tijd voor wat eten, ik ging vandaag voor de gestoomde aardappelen. Dat is al naar binnen en heeft goed gesmaakt.
Zo meteen verder schrijven en naar bed toe.

Cheers Wouter.