Schatten van de Aarde

Vandaag was er niet zo gek veel gebeurd. Stefan had mij gewaarschuwd dat hij ’s ochtendvroeg een bus moest halen en dat de wekker rond 6:00-6:30 zal gaan. Dat was dan ook zo, zelf daar niks van gemerkt maar hij moest zijn spullen nog pakken. Ik kon hem nog even gedag zeggen toen hij voor de tweede ronde zijn spullen pakte. Wouter half wakker : Stefan. Stefan: Oui? Wouter: Bon voyage. Merci beaucoup, kreeg ik terug te horen en mijn ogen vielen dicht zolang het ze werd toegestaan.
De zon kwam weer door en ik kon ook niet langer liggen, dat gelig heeft zo’n mijn bekken gekost. Ik weet niet of het door het bed alleen komt maar het zijn vooral de zijkanten van de bekken die nu lichtelijk pijn doen. Maar dat zal mijn dag niet gaan verpesten. Want ik had nog een dag te gaan in dit stadje genaamd Fort William.
Rustig opgestaan, gekeken of mijn X6 het deed. Aaargh het raak-aan-scherm is kapot en reageert nergens meer op. Het was alsof er een spreuk erop is los gelaten want de rest van de dag die nu bekend staat als gisteren deed hij het wel tot half zeven past middag. Het ontbijt kwam na de douche. En ik nam even later mijn laptop mee naar de lounge. Een bericht van DUO, fijn nu moet ik dus mijn ene accu eruit halen de SIM-kaart eruit halen, de andere accu bij de andere telefoon eruit halen en dan die SIM-kaart eruit halen en weer de andere SIM-kaart en accu erin doen, aanmelden en weer door naar de DUO. Aanmelden en afwachten wat het zegt. Het bericht (op internet) kan wegens interne fouten niet worden geopend. Dan morgen nog eens proberen.
Verder nog wat opgezocht om te gaan doen in de buurt en sociale media controleren. Wat ga ik vandaag doen. Ik zal net zo goed naar het VVV (toeristenkantoor) kunnen gaan voor informatie. Na het ontbijt richting de bordjes Tourist Information gegaan en dan het adres vinden. Nog gesloten, het was 9 uur. En rond 10 zouden ze open zijn, dan maar eventjes rond gelopen in de stad. Hier een foto daar een foto, langs de boulevard lopen. Eventjes gekeken bij Het Old Fort, maar dat zijn bij het stenenstrand alleen maar muren waarop de straat is gebouwd. (De straat is op de hoogte van de verdieping van het fort gebouwd.) Eventjes het strand op. Maar de wind en het weer zaten in het algemeen niet mee teruglopen dan maar. En het kantoor was nu wel open, naast alle souvenirs en mappen hadden ze boven nog wat computers om te browsen op attracties. Facebook behoorde er niet bij. Dus ik zal er anders voor moeten betalen. Geen zin in en zelf maar door de folders en brochures gesnuffeld. Er lag een map met Wildlife en Environment dat trok mijn aandacht. Net zoals een paar andere brochures, eentje van het Scottish Wildcat Association en van het Wildlife Park waar ik nog voor had gesolliciteerd. Misschien voor het weekje vrij dat Kelly en ik hebben? En zozo informatie kan nooit kwaad, tenzij het valse informatie is. Om alles zeker te weten, heb ik het nog nagevraagd. Waar ik ergens wilde dieren kan zien?
Was ik met de auto? Nee. Oh dan wordt het lastig. Andere bezienswaardigheden zijn ook welkom. Ze pakte even iets uit de kast op het kantoor en ik keek even rond. Had nog een op-naai-vlag in mijn handen gehad, maar niks gekocht omdat ik niet wist of het overeenkwam met de overige vlaggen qua formaat. Ze was terug en had een kaart van regio Fort William bij zich. Nou je kan naar Neptunes Staircase gaan, daar worden door middel van sluizen boten omhoog gedragen. Een andere attractie is Inverlochy Castle een oud kasteel maar dan een ruïne. Of je kan nog naar Treasures of the Earth gaan. {Dit denk ik dan, maar heb ik niet gezegt.} Een dergelijke attractie heb ik al gezien in Noorwegen afgelopen zomer. En als je er een kent dan ken je er meerdere. Over de ruïne het kan mooi zijn, maar door de aanwezige enthousiasme in je stem weet ik het nog zo niet. En over Treasures of the Earth. Dat had ik op internet gezien en leek mij wel leuk. {Dit zei ik dan weer tegen de cashiere. } Ik zal er nog over denken als ik terug ben in het hostel.
Teruggekomen bij het hostel had ik het nog kort over met de baliemedewerkster die aanwezig was. Zij sprak over de ruïne alsof het niks maar werd is. Dus dat had niet zo veel interesse opgewekt. Over Neptunes Staircase sprak ze met veel enthousiasme (sarcastisch) . En Treasures of the Earth leek haar wel aardig maar was er zelf niet geweest. Een bus kon je er zo heen brengen. Dus mijn keus was gemaakt. De gekregen brochures en boekjes bij de rest van mijn spullen gedaan en op naar de bus.
Eventjes wachten en op het tijdschema kijken hij zal er zo zijn. Ik had wat geld al gepakt en stapte in. Gaat deze naar Treasures of the Earth? Ja, dat is dan 1,45 £. Kom nog wat geld te kort dus naar mijn portemonnee. Gelukkig was de chauffeur aardig genoeg om mij te helpen met het vinden van de juiste munten. Gaan zitten en op naar Corpach. Dat niet veel verder weg ligt van Fort William dan Best van Eindhoven. Ondertussen werd er nog van Chauffeur verwisseld dus om zeker te weten dat ik niet te ver zal rijden, heb ik nog gevraagd of de chauffeur mij een hint kon geven wanneer ik uit moest stappen.
De hint werd gegeven en ik ging naar mijn camera grijpen. Van buitenaf zag het er al interessant uit. Mijnwagentjes op een rail trokken de aandacht. Een bordje bij de ingang vertelde dat ik via de cadeauwinkel moest gaan, maar er kwam iemand die mij al binnen liet. Wees niet bang om foto’s te maken en vooral genieten ervan. Nu werd het entree betalen £4,99. Niet contant dus even een £5 gegeven. De penny kwam ze even later brengen. De eerste foto’s zijn al genomen. Treed binnen en geniet ervan. Dat zal ik toch gaan doen. Links, rechts en boven was van alles te zien. Van goud tot van alle soorten gieten. Smaragden, brons en fossielen ik vond het fijn dat ik er ben geweest. Over 300 foto’s gemaakt. En het museum was niet zo groot. Maar wel erg veel te zien. En ik heb van alle soorten foto’s gemaakt, close-ups, overzicht foto’s, driekwartaanzicht foto’s en doodnormale toeristenfoto’s. Een wonder dacht ik dat ik nog wat accu over had, maar ik had de tweede accu erin gezet die blijkbaar wat langer meegaat dan de andere accu. Door de souvenirwinkel, zag ik dat goed is dat een holenberenklauw? Inderdaad, wel wat prijzig, maar een foto is voldoende.
Op naar de bushalte, ik wil nog even naar het toilet. De Snowgoose Mountain Centre opzoeken zij hadden een toeristensymbool langs hun naam. Public toilets daar moet ik zijn. Het zag er niet veel belovend uit, maar het is altijd een opluchting om je ding te doen. Doorgelopen over het enige spoor dat door Corpach loopt en langs het Coledonian Canal gelopen. Fototjes gemaakt, eentje van Fort William van de andere kant van het water. Terug naar de halte, een boterhammetje gegeten en daar was de bus. Het extra zakje losgeld uit mijn tas gepakt en gekeken hoeveel het erin zat. In totaal net 12 pence te kort. De buschauffeur liet me niet toe. Eventjes maar gaan wisselen in het souvenirwinkeltje. £10 gegeven en gezegd dat ik wat kleingeld mis voor de bus. En dat wij allemaal wel eens wisselgeld kunnen gebruiken. Waar kom ik vandaan? Nederland, dan zal ik hier komen voor de bergen. Nou niet alleen, maar je weet tenminste dat Nederland geen bergen heeft. Terug naar de halte en nog een boterhammetje eten. Hmmm, de bus is er nog niet dan maar wachten. Daar komt hij, dit keer wel met genoeg geld. En in tegenoverstelling tot First doet Stagecoach wel aan wisselgeld.
Uitgestapt en bijna doorgelopen, totdat ik iemand hoorde zeggen: Excuse me is this your hat? Inderdaad dat was mijn muts. Had ik bijna mijn fijne muts achtergelaten in de bus. Zodra ik hem terugkreeg heb ik hem dan ook maar direct opgezet. Zo kan ik hem niet kwijt raken. Terug naar het hostel, verteld wat ik ervan vond en door gegaan naar mijn kamer. Spullen uit mijn tas gedaan en tijd voor wat rust.
Mail gecontroleerd en gekeken naar wat te doen voor morgen. Eventjes een probleempje wat zal ik gaan doen, ik moet morgen om 10:00 mijn kamer uit en ik heb niet veel te doen. De Cow Hill zal mij niet genoeg bezig houden dan zit ik nog met 3 vrije uren. Ik kan nog naar de ruïne die lijkt mij wel leuk. Maar hoe kom ik er en hoe lang zal het mij bezig houden. Dus ja, paniek en gehumeurd. Even gaan liggen en denken. Ik kan dat gaan doen maar hoe los ik de andere uren op? Hmmm, door het online gesprek met Daan ben ik erachter gekomen. Ik ga de overige 3 uur slijten met internetten bij de Mc Donalds, nadat ik een donut of milkshake op heb.
Mijn nieuwe kamergenoten heb ik leren kennen, getinte jongemannen. Ze hebben al mij een pizza aangeboden. Een kwart was meer dan genoeg. Kort gesprek gehad, ze komen uit Londen. Ze gaan morgen weer vroeg op. En ik slijt nog wat tijd hier totdat ik mijn kamer uit moet. Morgen mijn tas pakken en dan met de rugzak ook aardig vol weer door naar Inverlochy Castle, wat foto’s maken en genieten zover het kan en dan door naar de Mc Donalds en uiteindelijk Dalkeith. Ik denk niet dat ik het nog op internet ga zetten zodra ik thuis ben maar jullie krijgen het te horen.
Cheers Wouter.