Laatste dagje Fort William

Ik wist dat vandaag een vervelende dag zal worden. Ik heb namelijk weinig te doen qua attracties en ik heb de tijd tot 10 uur om de kamer leeg te maken. Maar dan zit ik nog met de trein van 17:37 naar Glasgow die ik moet halen en tussen 10 en 17:37 zit nog 7:37. Dus wat zal ik gaan doen. Daar zit ik mij gister al over te denken en ik heb dan vandaag een besluit genomen. Ik zal ten eerste nog naar het oude Inverlochy kasteel gaan en dan zie ik wel wat ik ga doen. Uiteindelijk heb ik tijdens het ontbijt bedacht dat ik ook nog de Cow Hill op kon. Want ik verwacht dat het niet zo veel te zien valt bij het Oud Inverlochy kasteel en de Cow Hill zal ook niet zo heel veel te doen zijn. Voordat ik dat bedacht had, had ik nog gevraagd hoever het zal zijn naar het kasteel, of de ruïne ervan. Dat was een kwartiertje lopen zei de man achter de balie. Dus zo kwam ik bij het idee om beide te gaan doen vandaag.
Mijn kamergenoten zouden vandaag om half acht opstaan, daar had ik mij op voorbereid, uiteindelijk werd het acht uur voordat ze eruit waren. Ik was al klaar en aan het ontbijt begonnen. Ook al had ik nog wat brood over van gister. De nieuwe broodjes smeerde ik al, het was automatische geworden. Het waren de laatste vier sneden uit het pak dat ik had meegenomen. Zo heb ik in die halve week tijd toch al ruim anderhalf brood op. Meer dan dat ik had verwacht, maar niet meer dan nodig. De boterhammetjes smaakten goed en ik had de laptop al weer opgestart om te kijken of ik iets gemist had.
Met Charlotte en mam gesproken over van alles en ik bleef zo lang mogelijk in de lounge omdat de dag anders veel te lang zal duren. Het was rond 10 voor 10 dat ik mijn laptop ging uitschakelen. Maar dat uitzetten duurde lang. De accu erin gedaan met de gedachte dat hij binnen nu en vijf minuten wel uit zal gaan in de tas. Mijn backpack bij de trap achtergelaten en door naar de balie. £45 voor de drie nachten dat ik op hun matras heb mogen rusten.
Met de laptop in mijn volle rugzak ben ik richting Old Inverlochy Kasteel gegaan, om verwarring te voorkomen met het luxueuze vijfsterren hotel dat in de buurt ligt, noemt men het hier Old Inverlochy kasteel. Onderweg nog wat foto’s gemaakt van de rivier Lochy en niet veel later kwam daar Old Inverlochy kasteel tevoorschijn. Het is niet zo groot, maar wel anders dan Edinburgh kasteel omdat er weinig van over is gebleven. Wat ooit een kasteel is geweest zijn nu nog 4 muren en 4 half vergaande torens. Ik heb mijn camera tevoorschijn gepakt samen met het statief en probeerde zo wat leuke kliekjes te schieten. Niet veel later kwam er te staan dat mijn batterij leeg was. De andere dan maar proberen, maar die was ook al rap op, beide had ik vergeten op te laden gisteravond. Een goede voorbereiding is het halve werk. Zo had ik beter kunnen kijken wat het kasteel te bieden had en had ik tenminste één van mijn accu´s mogen opladen. Ik wist toch dat ik naar Cow Hill zal gaan en daar had ik wel foto´s kunnen maken. Accu´s op maar niet meteen doorgelopen. Eerst nog alle wanden zijn en de buitenkant. Dan pas ben ik verder gegaan deels over de Great Glen Way.
Teruggekomen bij de rotonde naar Glen Nevis en Fort William, tijd voor de lunch. Ik pakte een plastic zakje om geen natte broekbillen te krijgen. En ik voelde eens bij het brood. De tas was warm, waardoor dit allemaal komt. Mijn laptop had zichzelf nog niet afgesloten in die 2 uur tijd. Er is dus blijkbaar iets misgegaan. Over op harde maatregelen. De accu eruit. Zonder stroomverziening kan hij niet aan en sluit hij zich niet af, maar staat hij wel uit. Het afkoelen is begonnen, de tas open laten staan om de warme lucht er sneller uit te laten lopen.
Door naar Cow Hill, met de benenwagen. Aangekomen bij het Braveheart Car Park, vernoemd naar de film van Nel Gibson. En hier begon het avontuur van vandaag. Op het informatiebord stond dat de film voor een beperkte gedeelte op dit terrein was vastgelegd en dat deze parkeergelegenheid was gemaakt voor de auto´s die nodig waren voor het filmen. Altijd wel leuk om te zien dat een film over Schotland ook is gefilmd in Schotland. Welke route zal ik nemen? Er zijn meerdere routes naar Rome en ook op het gebied van Cow Hill is er het een en ander aan keuzes mogelijk. Ik besloot om naar de Cow Hill Summit te gaan via Cow Hill Circuit. In totaal zal het mij zo’n 3 uur in beslag nemen. Vol goede moet zetten ik de eerste stappen op het gebied wat ik al eerder al belopen. (Denk terug aan de eerste dag in Fort William, toen liep ik per ongeluk 100 meter Cow Hill op voordat ik besefte dat het niets te maken het mad Ben Nevis.) Het was zwaarder dan de eerste dagen, want ik had dit keer mijn laptop en nog wat ander goed meegenomen zodat ik direct door zal kunnen naar het station. Het was niet zo vlak als ik gedacht had en na de eerste mijl begon het zweet al te komen, maar eigenwijs en doorzettend dat ik ben, gewoon doorgegaan met lopen. Al is dat het laatste wat ik doe die dag.
Niet zeker welk pad ik moest hebben, liep ik de eerste splitsing naar boven. Laat ik maar naar beneden gaan en wachten totdat ik iemand zie. De eerste tegenligger had ik voorbij laten schieten door de keus om naar boven te gaan. Een hondje liep alleen, waar een hond is met halsband is er een baasje even verderop. Mijn kans om te vragen was gekomen. Welke kant moet ik op om naar Cow Hill Summit te gaan? Naar de mast? Dat weet ik niet, maar zo hoog mogelijk zal ik vandaag gaan. Volg deze weg en bij een splitsing moet je de linkse nemen, dan door drie poorten en altijd de links optie kiezen dan kom je er. Zo moeilijk was het niet te onthouden. Links is mijn favoriete hand. Maar toch was ik eerst verkeerd gelopen. Er kwam een splitsing, maar niet de juiste. Zij zei volg deze weg, maar welke kant op? Terug of door, daar zat het bij mij de fout in. Daar zag ik twee Border Collies (lees honden). En ik zag mijn kans het te vragen aan de man die de baas was over deze dieren. Meneer, welke kant moet ik op om naar de Summit te gaan. Loop terug naar waar je vandaan kwam. Zie je die bank? Die richting op. Bij het schuurtje moet je de splitsing omhoog nemen en dat pad gewoon blijven volgen. Dan is er een optie om het circuit door te lopen of om het pad dat steiler naar beneden te nemen. De tas waag zwaar en mijn keuze voor de jas van vandaag was ook niet handig. Ik bleef maar doorzetten en doorzetten totdat ik boven was.
Van de bergtoppen was er niet veel over gebleven. Ik zal er zo zijn. Over de poort, want de vrouw in het begin zei dat ik drie poorten door moest om er te komen. Dat deed ik dus . Omhoog en die kuiten maar werken. Een wegwijsbord, een goed teken. Zo’n een heb ik een tijdje niet gezien. 1,6 km naar Cow Hill Summit. Doe het voor degene die in je geloven. De eerste stap richting de top was gezet, nadat ik met mijn telefoon een foto had gemaakt. Even geleden had ik ook een foto gemaakt van het bos dat op de heuvel ligt. Die 1,6 kilometer leken wel wat meer dan dat ik had verwacht. De eerste drollen waren zichtbaar. De hooglanders waren hier uitgezet om het bos wat meer variatie te geven. Maar naast de drollen was er ook iets zichtbaar, de mist. De mist was zichtbaar waardoor er niet veel verder niks meer zichtbaar was. Ik liep door in de hoop er zo te zijn. En niet veel later kwam ik bij het eind van de weg waar de telefoonmast zich bevond. Bereikt, yes, nu maar teruglopen.
Van de twee opties om naar beneden te gaan koos ik ervoor om het pad af te lopen dat langs de heuvel loopt. Dat duurde wellicht wat langer dus minder tijd nodig om te wachten op de trein. Ik loop door, kwam een hardloper tegen. Maakte nog een foto van het bordje dat zei dat ik nog 2,8 kilometer naar de stad moest lopen en liep verder. Naar beneden duurt altijd wat minder lang dan naar boven dus ik had er minder moeite mee. Uit het niets hoorde ik een blaf. Niet verwacht, mijn reactie was een lichte schrok. Daar kwamen de baasjes al. Begroet en door. Weer een bordje nu wist ik waar ik was. Twee opties door op het pad of de afsnijdweg nemen naar Fort William. Ik was al kapot dus ik nam de laatste optie. Het pad naar Fort William. Een mevrouw met een hond aan de lijn vroeg wat ik van het weer vond, een beetje suggestief dat wel. Het weer is inderdaad mild.
Daar was het pad naar Fort William het enige waar ik nu aan dacht was naar beneden. Zodra ik afdaal weet ik dat ik de weg. Mijn voeten hadden wat te verduren net zoals mijn schouders. De weg wist ik niet zo goed dus ik loop maar naar beneden. Afdalen is het beste als je weet dat je bestemming aan het water ligt. Daar zag ik het hostel liggen. Ik was toe aan een douche of ik die ook mocht nemen was niet zeker. De medewerkster achter de balie strook over haar hart en zei dat het door het rustige is als ik snel was mocht het. Dit was een van mijn kortste douches allertijden maar het deed mij goed. Mijn plan was om ze nog £5 fooi te geven maar dat was niet gelukt. Het geld dat ik had, had ik nog nodig voor de bus en £10 was daarop na het kleinste wat ik had. Voor mijzelf besloten dit hostel mede daarom bij iedereen aan te raden als ze naar Fort William gaan.
Nu was twee uur en ik had ruim tijd voordat mijn trein kwam. Mijn planning van de dag, naar de Mc te gaan en daar rustig zitten te computeren. Rustig werd het niet en computeren ook niet. De accu was ik nog van plan te sparen voor deze treinrit waar ik nu in zit en een wandcontactdoos was ver te zoeken. Ik heb wel kunnen chatten met mijn familie in Nederland, want mijn telefoon deed het weer. Hij doet het niet helemaal, maar zo met vlagen doet hij het goed. Het was leuk om wat van ze te horen. Voor het internet moest ik wel een 4uWi-Fi Cloud account aanmaken. Alsof ik dat vaker ga gebruiken is de vraag.
Bij de Mc Donalds een donut en een milkshake besteld. De milkshakes zijn op vandaag en ik koos voor een cola. Totaal £2.19, ik zal het moeten betalen met de £10 die ik had dus wat wisselgeld gekregen voor de bus in Edinburgh. Op het chatten na heb ik drie puzzels gemaakt en rond 10 voor vijf ben ik naar het station gegaan. Daar de puzzel verder gemaakt en rond gelopen totdat er werd omgeroepen dat we naar de trein mochten. Dit keer heeft mijn gereserveerde stoel geen tafel, maar ik mocht de niet gereserveerde stoel bij de tafel pakken en daardoor kon ik dit typen.
Over een uur of 4 terug in Dalkeith.
Cheers Wouter.