Bang dat je iets was vergeten
Door: Wouter Wilken
Blijf op de hoogte en volg Wouter
27 Februari 2012 | Verenigd Koninkrijk, Dalkeith
Gisternacht aangekomen in Dalkeith. Er lag een brief op het kastje en als hij voor een van de andere bewoners waren van dit huis zal hij al zijn meegenomen. Dus ik pakte hem op. Maakte hem open, las hem door eerste gedachte was dat hij van oma was, maar hij was van paps. Legde hem op het bureau en pakte mijn tas uit. Bovenop lag de vuile was van dit weekendje weg. Gelukkig maar, want anders zal de hele inhoud van de tas ernaar gaan ruiken. En uit ervaring ( over de vuile was dan) kan ik spreken dat die lucht wel eventjes nodig zal hebben om te luchten. Alles uit mijn tas gehaald en de slaapzak alvast dichtgeritst. Ik had hem dit weekend laten luchten.
Klaar voor de douche en ik pakte een schone handdoek. Zo onder de douche, die maar niet warm werd. Zal het komen door de tijdschakelaar of is de boiler weer uit. Dan maar het hoofd eronder gooien. Op naar bed, mijn pyjama broek is in de was dus dan maar zonder.
De dag was begonnen, ik lag nog eventjes te draaien. Langer dan dit kon ik het niet uitrekken dus dan maar opstaan. Geen pyjama broek dus dan maar een spijkerbroek aangetrokken. En mail gecontroleerd, gesorteerd en verwijderd. En tijd voor de douche, voordat ik kon douchen had ik naar de boiler gekeken en die was inderdaad weer eens uitgevallen. Aanzetten en douchen maar.
Facebook opstarten en alle berichten gelezen die er te lezen vielen. Het laden van de foto’s naar mijn computer is begonnen. Dat was eventjes een gestoei met het transfer programma. Maar uiteindelijk heb ik gewonnen. 666 foto’s en als ik nog accu had waren het er nog wat meer geworden. Laden dan maar, en tegelijkertijd een beetje gelezen wat artiesten zeiden op facebook. Klaar met laden, de verbinding tussen laptop en camera verbroken en het selecteren kon beginnen. Met de andere kant van de wereld in videoconversatie en zo nu en dan verder klikken om de foto’s te verwijderen die niet gelukt zijn. Een stuk of 90 foto’s verwijderd, het selecteren voor Facebook kon beginnen. Dat heb ik dus gedaan. Van de 250 die ik op de Beinn Nibheis ( lees Ben Nevis) heb gemaakt zijn er 57 op Facebook gekomen. En als mijn panoramaprogramma het deed waren het er wat meer geworden. Van Treasures of the Earth zijn het er wat minder geworden. En van de rest nog minder. Maar al bij al een totaal van 100 verwachtte ik. Mijn profiel foto kon ik aanpassen, naar een recentere foto. Die foto heb ik kunnen maken door hulp van een statief. Dan kan ik van mijzelf foto’s maken zonder dat er een ander persoon voor nodig was. Handig dus om hem te gebruiken. Op momenten dat het weer je mee zit en er niemand in de buurt is.
De foto’s zijn geladen , de mappen hebben namen gekregen en iedereen kan ze nu zien. Meteen een kleinere aantal bij Dropbox gezet. Dan hoeven genodigde niet op internet om de foto’s te laten zien aan derde of om ze zelf nog te kunnen zien. Dat waren een stuk of 60 in totaal. Binnenkort een nog kleiner aantal in de map stoppen voor Charlotte , zij heeft beperkt aantal MB per week te besteden dus daar zijn we zuinig op.
Gister tijdens het uitpakken mijn Knijpkat niet gevonden. Shit nee toch, niet aan het bed in Fort William laten hangen. Dat zal dan betekenen dat ze hem moeten opsturen of ik een nieuwe moest aanschaffen. In beide had ik niet echt veel zin. Mocht het pakketje binnenkomen als niemand er was dan zal ik het moeten ophalen, waar dat mag Joost weten. En bij die ander, zal ik geen Knijpkat hebben maar een knijpkat zonder kat. En deze vond ik net zo bijzonder. Maar goed, waar zal ik hem dan in kunnen hebben doen. [Drie werkwoorden achter elkaar, krijg ik daar geen extra punten voor? Nee oh jammer. ] Ik had dit keer mijn laarzen met de ingang naar boven gedaan zodat ik daar wat materiaal erin kon doen, maar ik had toch alles gister al eruit gehaald? Voor de zekerheid beide laarzen gepakt, in elk hand een. Ondersteboven houden en boem daar viel Knijpkat eruit. Bingo, geen belletje naar Bank Street Lodge nodig. Ik heb mijn ‘verloren goed ‘ weer gevonden.
Ik hoefde ze niet bellen, maar zei belden mij vandaag wel. Ze waren een sleutel kwijt en vroegen of ik die had. Mijn nummer had ik ze gegeven voor het geval dat ze mij nodig hadden als er plots een klas kwam logeren of dergelijke. Maar goed dat was het geval niet. Heb ik hun sleutel? Eventjes mijn jas zakken nagelopen om te kijken of er een sleutel in zat. No sir, I don’t have the key. Perhaps the other three who were in the same room? Hij ging die maar eens proberen dan, want ik heb hem echt niet. Dat was het eerste wat ik deed voordat ik met de rugzak naar Old Inverlochy Castle ging. Dan maar door met het leven in Dalkeith.
Het ontbijt bestond uit twee spiegeleieren (kapotte dooier zodat ik niet knoei) met tomaat en champignon en kaas op een boterhammetje met jam. Of te wel een spiegeleitje jammie. En hij doet zijn net nieuwgevonden bijnaam eer aan. Hij smaakte jammie. Die combinatie houd ik erin. Nu is de kaas wel op dus morgen boodschappen doen. Maakt niet uit zal ik toch moeten doen. Niet veel nodig als ik het zo zie.
Tijd om aan school te gaan werken. Informatie opgezocht dat ik al eens eerder had gelezen, maar dit keer ging er ook nog echt iets mee doen. De Highland Tiger was een van de twee dieren die ik voor dit verslag zal gaan gebruiken. Dus ik zocht de site op van de Highland Tiger en was op zoek naar informatie over het dier, de afmetingen, habitat voorkeur, paarseizoenen etc. Na eventjes gespeurd te hebben kon ik het vinden. En het typen was begonnen. Nu alleen vergeten de bron onder het verslag te vermelden maar dat komt nog wel. Die pagina met informatie kan ik wel vinden. Zo lastig is dat ook weer niet. Het was niet zo veel informatie die de site mij aanbood maar voldoende voor een goede twee tot drie kantjes.
Tijd voor wat ontspanning ik opende mijn media center op de laptop en ging een aflevering kijken van een serie. Het verhaal wordt nu spannend, net nadat ik dacht dat het spannende eruit was, kwam het weer terug en volgens Ricardo (mijn goede vriend) wordt het alleen nog spannender want hij leest ook het boek van de serie. Toch maar mooi om te zien dat ze je kunnen verrassen. Van een andere serie las ik opeens dat er maar een beperkt aantal afleveringen volgde voordat ze rond waren, maar mijn goede vriend die in deze alinea al eerder is benoemd beweerde dat er nog wat meer dan dat zal komen. Wetende dat de tv series niet altijd de hele reeks van de boeken nemen dus het zal ook nog eens gewoon een erg open eind kunnen hebben. Ik hoop van niet. Merendeels van de vragen die je krijgt door het kijken van de serie zouden wij (Ricardo, ik en de overige miljoenen kijkers) het liefst beantwoord hebben.
Waarschijnlijk komt de inactiviteit die ik vandaag heb gehad dat ik in die eetbuien kom. Dit keer heb ik die trek opgelost door een augurk en twee eiren te eten, nadat ik de eieren had gekookt. Het water kookt over, een van de eieren was gebroken. Dus mijn conclusie luidde 1+1=2. Maar een van de enen was niet helemaal dus ik had lekker halfgekookte eieren gegeten. Het eigeel was in deze status ook nog wel best lekker.
Het contact met klasgenoten opgekrikt en het was weer gezellig. Sommige zochten volgens mij wat tijdverdrijf en andere vonden het interessant om te zien hoe het met mij ging. Maar elk contact is het waard om te onderhouden, als je het mij vraagt.
Laatst had ik een bericht gekregen van DUO, maar door de interne fout had ik niet kunnen lezen wat zij mij hadden gestuurd. Door het kijken op mijn bankrekening zag ik dat ik studiefancieering binnen had. Mijn verhuisbericht had DUO dan ook binnen en nu hoef ik minder zorgen te maken over het overmaken van geld voor de boodschappen. Dat neemt nog niet af dat ik zuinig wil doen. Afgelopen week had ik bewezen dat ik niet veel hoef uit te geven en deze week ga ik het doel makkelijk halen.
Ik kon het niet laten om mam te vertellen over mijn statief, die na dag 1 al wat barsten vertoont. Hem niet gebruiken kan ik niet, dus ik gebruik hem nu totdat hij helemaal versleten is of hij gewoon uit elkaar valt, maar die indruk krijg ik niet. Meteen de kans gekregen om ma te vragen hoe je nu aardappelstamp moet maken. Niet zo lastig gewoon koken die aardappelen en dan persen, wat melk en zout erbij doen en voila, aardappelstamp. Geen moeite gewoon lekker eten nu. Ik pakte nog de twee overgebleven camambert in paneermiddel bij en deed ze voor gebruik in de magnetron om te ontdooien. En het heeft prima gesmaakt.
Verder had ik nog wat op internet gezocht en 5 series tot de lijst ooit te willen kijken toegevoegd. Wanneer ik de tijd vind om ze te gaan kijken ligt eraan. Er zijn nog 60 wachtende voor ze. Maar wellicht als ze een nummertje halen en een pasje kopen dat ze dan voor mogen, maar zolang dat niet gebeurd is moeten ze wachten. Dit kan versneld worden als vrienden de serie aanraden.
Cheers Wouter
Klaar voor de douche en ik pakte een schone handdoek. Zo onder de douche, die maar niet warm werd. Zal het komen door de tijdschakelaar of is de boiler weer uit. Dan maar het hoofd eronder gooien. Op naar bed, mijn pyjama broek is in de was dus dan maar zonder.
De dag was begonnen, ik lag nog eventjes te draaien. Langer dan dit kon ik het niet uitrekken dus dan maar opstaan. Geen pyjama broek dus dan maar een spijkerbroek aangetrokken. En mail gecontroleerd, gesorteerd en verwijderd. En tijd voor de douche, voordat ik kon douchen had ik naar de boiler gekeken en die was inderdaad weer eens uitgevallen. Aanzetten en douchen maar.
Facebook opstarten en alle berichten gelezen die er te lezen vielen. Het laden van de foto’s naar mijn computer is begonnen. Dat was eventjes een gestoei met het transfer programma. Maar uiteindelijk heb ik gewonnen. 666 foto’s en als ik nog accu had waren het er nog wat meer geworden. Laden dan maar, en tegelijkertijd een beetje gelezen wat artiesten zeiden op facebook. Klaar met laden, de verbinding tussen laptop en camera verbroken en het selecteren kon beginnen. Met de andere kant van de wereld in videoconversatie en zo nu en dan verder klikken om de foto’s te verwijderen die niet gelukt zijn. Een stuk of 90 foto’s verwijderd, het selecteren voor Facebook kon beginnen. Dat heb ik dus gedaan. Van de 250 die ik op de Beinn Nibheis ( lees Ben Nevis) heb gemaakt zijn er 57 op Facebook gekomen. En als mijn panoramaprogramma het deed waren het er wat meer geworden. Van Treasures of the Earth zijn het er wat minder geworden. En van de rest nog minder. Maar al bij al een totaal van 100 verwachtte ik. Mijn profiel foto kon ik aanpassen, naar een recentere foto. Die foto heb ik kunnen maken door hulp van een statief. Dan kan ik van mijzelf foto’s maken zonder dat er een ander persoon voor nodig was. Handig dus om hem te gebruiken. Op momenten dat het weer je mee zit en er niemand in de buurt is.
De foto’s zijn geladen , de mappen hebben namen gekregen en iedereen kan ze nu zien. Meteen een kleinere aantal bij Dropbox gezet. Dan hoeven genodigde niet op internet om de foto’s te laten zien aan derde of om ze zelf nog te kunnen zien. Dat waren een stuk of 60 in totaal. Binnenkort een nog kleiner aantal in de map stoppen voor Charlotte , zij heeft beperkt aantal MB per week te besteden dus daar zijn we zuinig op.
Gister tijdens het uitpakken mijn Knijpkat niet gevonden. Shit nee toch, niet aan het bed in Fort William laten hangen. Dat zal dan betekenen dat ze hem moeten opsturen of ik een nieuwe moest aanschaffen. In beide had ik niet echt veel zin. Mocht het pakketje binnenkomen als niemand er was dan zal ik het moeten ophalen, waar dat mag Joost weten. En bij die ander, zal ik geen Knijpkat hebben maar een knijpkat zonder kat. En deze vond ik net zo bijzonder. Maar goed, waar zal ik hem dan in kunnen hebben doen. [Drie werkwoorden achter elkaar, krijg ik daar geen extra punten voor? Nee oh jammer. ] Ik had dit keer mijn laarzen met de ingang naar boven gedaan zodat ik daar wat materiaal erin kon doen, maar ik had toch alles gister al eruit gehaald? Voor de zekerheid beide laarzen gepakt, in elk hand een. Ondersteboven houden en boem daar viel Knijpkat eruit. Bingo, geen belletje naar Bank Street Lodge nodig. Ik heb mijn ‘verloren goed ‘ weer gevonden.
Ik hoefde ze niet bellen, maar zei belden mij vandaag wel. Ze waren een sleutel kwijt en vroegen of ik die had. Mijn nummer had ik ze gegeven voor het geval dat ze mij nodig hadden als er plots een klas kwam logeren of dergelijke. Maar goed dat was het geval niet. Heb ik hun sleutel? Eventjes mijn jas zakken nagelopen om te kijken of er een sleutel in zat. No sir, I don’t have the key. Perhaps the other three who were in the same room? Hij ging die maar eens proberen dan, want ik heb hem echt niet. Dat was het eerste wat ik deed voordat ik met de rugzak naar Old Inverlochy Castle ging. Dan maar door met het leven in Dalkeith.
Het ontbijt bestond uit twee spiegeleieren (kapotte dooier zodat ik niet knoei) met tomaat en champignon en kaas op een boterhammetje met jam. Of te wel een spiegeleitje jammie. En hij doet zijn net nieuwgevonden bijnaam eer aan. Hij smaakte jammie. Die combinatie houd ik erin. Nu is de kaas wel op dus morgen boodschappen doen. Maakt niet uit zal ik toch moeten doen. Niet veel nodig als ik het zo zie.
Tijd om aan school te gaan werken. Informatie opgezocht dat ik al eens eerder had gelezen, maar dit keer ging er ook nog echt iets mee doen. De Highland Tiger was een van de twee dieren die ik voor dit verslag zal gaan gebruiken. Dus ik zocht de site op van de Highland Tiger en was op zoek naar informatie over het dier, de afmetingen, habitat voorkeur, paarseizoenen etc. Na eventjes gespeurd te hebben kon ik het vinden. En het typen was begonnen. Nu alleen vergeten de bron onder het verslag te vermelden maar dat komt nog wel. Die pagina met informatie kan ik wel vinden. Zo lastig is dat ook weer niet. Het was niet zo veel informatie die de site mij aanbood maar voldoende voor een goede twee tot drie kantjes.
Tijd voor wat ontspanning ik opende mijn media center op de laptop en ging een aflevering kijken van een serie. Het verhaal wordt nu spannend, net nadat ik dacht dat het spannende eruit was, kwam het weer terug en volgens Ricardo (mijn goede vriend) wordt het alleen nog spannender want hij leest ook het boek van de serie. Toch maar mooi om te zien dat ze je kunnen verrassen. Van een andere serie las ik opeens dat er maar een beperkt aantal afleveringen volgde voordat ze rond waren, maar mijn goede vriend die in deze alinea al eerder is benoemd beweerde dat er nog wat meer dan dat zal komen. Wetende dat de tv series niet altijd de hele reeks van de boeken nemen dus het zal ook nog eens gewoon een erg open eind kunnen hebben. Ik hoop van niet. Merendeels van de vragen die je krijgt door het kijken van de serie zouden wij (Ricardo, ik en de overige miljoenen kijkers) het liefst beantwoord hebben.
Waarschijnlijk komt de inactiviteit die ik vandaag heb gehad dat ik in die eetbuien kom. Dit keer heb ik die trek opgelost door een augurk en twee eiren te eten, nadat ik de eieren had gekookt. Het water kookt over, een van de eieren was gebroken. Dus mijn conclusie luidde 1+1=2. Maar een van de enen was niet helemaal dus ik had lekker halfgekookte eieren gegeten. Het eigeel was in deze status ook nog wel best lekker.
Het contact met klasgenoten opgekrikt en het was weer gezellig. Sommige zochten volgens mij wat tijdverdrijf en andere vonden het interessant om te zien hoe het met mij ging. Maar elk contact is het waard om te onderhouden, als je het mij vraagt.
Laatst had ik een bericht gekregen van DUO, maar door de interne fout had ik niet kunnen lezen wat zij mij hadden gestuurd. Door het kijken op mijn bankrekening zag ik dat ik studiefancieering binnen had. Mijn verhuisbericht had DUO dan ook binnen en nu hoef ik minder zorgen te maken over het overmaken van geld voor de boodschappen. Dat neemt nog niet af dat ik zuinig wil doen. Afgelopen week had ik bewezen dat ik niet veel hoef uit te geven en deze week ga ik het doel makkelijk halen.
Ik kon het niet laten om mam te vertellen over mijn statief, die na dag 1 al wat barsten vertoont. Hem niet gebruiken kan ik niet, dus ik gebruik hem nu totdat hij helemaal versleten is of hij gewoon uit elkaar valt, maar die indruk krijg ik niet. Meteen de kans gekregen om ma te vragen hoe je nu aardappelstamp moet maken. Niet zo lastig gewoon koken die aardappelen en dan persen, wat melk en zout erbij doen en voila, aardappelstamp. Geen moeite gewoon lekker eten nu. Ik pakte nog de twee overgebleven camambert in paneermiddel bij en deed ze voor gebruik in de magnetron om te ontdooien. En het heeft prima gesmaakt.
Verder had ik nog wat op internet gezocht en 5 series tot de lijst ooit te willen kijken toegevoegd. Wanneer ik de tijd vind om ze te gaan kijken ligt eraan. Er zijn nog 60 wachtende voor ze. Maar wellicht als ze een nummertje halen en een pasje kopen dat ze dan voor mogen, maar zolang dat niet gebeurd is moeten ze wachten. Dit kan versneld worden als vrienden de serie aanraden.
Cheers Wouter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
