Chris welke fungus is dit

Met de muziek van CMX op de oren ga ik weer eens rustig vertellen wat ik vandaag heb gedaan. Ik was op weg naar werk en kwam erachter dat ik mijn sleutels niet mee had. Zeker ervan dat ik ze na het doen van de boodschappen in mijn rugzak had gedaan, maar nadat ik de deur bijna dicht deed kwam ik erachter dat ik ze niet had gemerkt voor vertrek. Meteen maar weer naar mijn kamer gegaan om te kijken of ik ze zag liggen, nee niet hier. Ook niet daar, onder de was lagen ze ook al niet en in mijn zakken had ik ze ook niet gevoeld. Dan maar Jamie sms’en dat ik mijn sleutels kwijt was, maar dat ze wel binnen lagen. Onderweg aan mijzelf gevraagd waar ze anders hadden kunnen liggen. Ik had er nog een hele dag voor omdat af te vragen.
Bij Hardengreen aangekomen, wat iets later was dan normaal vanwege de verloren sleutels. Chris die ik gewent ben om te zien met een baardje en wat langer haar, had vandaag een verrassing klaar staan. Zijn baard is weg en zijn haar is wat korter. Je kan het meteen merken, voor de rest blijft hij de aardige kerel die hij is. Op naar Wallacebank Wood
De € is in de afgelopen dagen gedaald in waarde. Dat voor mij niet handig is, des te meer ik voor dezelfde £. Zal er ooit een globale munteenheid komen? Zodat we geen gezeur meer krijgen over waar nu meer of minder vraag naar is en overal gewoon met hetzelfde geld kan worden betaald? Ik weet het niet en het gaan merken is voor mij niet weggelegd.
Zakmes, waar zal die toch zijn? Nergens kunnen vinden in geen enkele zak of tas. Ik zal hem toch niet op het hostel laten liggen. Dat zal erger zijn dan mijn knijpkat. Dat ding heb ik sinds mijn jeugd van Henk gekregen. En in al die jaren ben ik hem zeer dankbaar geweest en heb hem dan vaak gebruikt. Maar gisteren kwam ik hem nergens tegen. Maar geen slapen en mocht ik hem niet vinden dan zal ik wel bellen naar Fort William, maar net zoals bij de zaklamp zal het ook een hoop geregel kosten om dat te versturen. Gelukkig nadat ik had opgestaan had ik hem kunnen vinden en in mijn tas gedaan. Dan heb ik wat te doen tijdens het wachten. En ik kon hem maar niet vroeg genoeg in de hand hebben. Nadat we de Transit hadden geparkeerd bij Wallacebank Wood, was ik uitgestapt en pakte hem er al meteen bij. Begonnen met het zoeken van een fijne stok. Nadat die klaar was, gegeven aan Sarah. De volgende eentje die iets groter is aan Paul. Nu had ik een tak gevonden waar nog flink wat groen op zat dat werd een leuke stok.
Wij waren er eerder dan het team van Eddie dat ons de kans gaf om een flauwe praktische grap uit te halen. Langs de parkeergelegenheid voor het gebied, lagen een paar obstakels voor paardensport en twee van die blokken had Sam voor de ingang gezet. Terwijl Eddie er aan kwam gereden had hij ze alweer weg gelegd. Die plastic blokken waren toch niet zwaar genoeg zonder dat er gewicht in zat. Maar het zal leuk zijn geweest als Eddie echt dacht dat ze er niet in konden. Op naar Wallacebank Woods verder op de voet langs de golfbaan. Aangekomen bij het werk voor Sam en Eddie, net zoals gister konden de andere niet veel doen.
Dus ik pakte mijn zakmes er weer bij. Eddie zag hem vanochtend en zei dat het mes te lang was om mee over straat te lopen. Want zakmessen langer dan 3 inch zijn verboden op straat. Oppassen dus dat de politie mij niet ermee zien lopen. Zelf ben ik al iemand die liever ruzies vermijd dan dat ik een mes trek, maar je weet maar nooit. Een internationaal strafblad staat niet lekker op je CV. De eerste stok die ermee bewerkten brak steeds af waardoor ik het resultaat een zakformaat vampier defensie systeem noemde. Voor de erg kleine vampiers. Later op de dag had ik nog een heel klein takje gevonden en daar een punt aangeslepen voor de nog kleinere vampiers mocht er een aanval komen van de bloedzuigende mensen. Wanneer was de laatste aanval? Nooit, nou dan zal er gauw eentje plaats vinden. Het is beter dus om je erop voor te bereiden. En zo had ik vandaag een paar stokken geslepen om Schotland in geval van vampiers te kunnen verdedigen.
De scan van de virus en spionagebestanden om mijn computer heeft geen virussen gevonden, dus die link van internet is een compleet geval van onware gevaren vertellen om de mensen scansoftware te laten kopen en zo die producten op te krikken. Toch blij dat ik een prima scan heb gekregen.
Bij Wallacebank Woods was ik niet de enige die zich had voorbereid op een dag wachten. Paul had een frisbee mee en daar gingen we even mee spelen. Ik had mijn flexibele statief gebruikt en het resultaat is niet mis. Die komt nog op internet te staan. Met de andere Paul had ik nog een gesprek gehad en het zonnetje kwam vandaag lekker door. Daar zat ik dan met een zon en drie lagen bovenlichaam kleding aan. Die jas kon dus wel uit. Paul had ook nog met de stok van een oude bezem een nieuwe bezigheid gevonden. Het proberen te raken van een plek op de boom waar eerst een tak had gegroeid. Een actiefoto die ik zomaar had geschoten was best leuk geworden, je ziet Paul in de positie dat hij de stok gooit en je ziet de stok die net de boom raakt, waardoor je dus een situatie krijgt waarop het lijkt of de stok aan de boom vast zit.
Nu komt het leukste van de dag. Sam dacht dat hij een schimmel of paddenstoel had gevonden boven op de boom en vroeg af wat het was. Chris is iemand die flink wat kennis heeft van de fungus dus Sam vroeg aan Chris wat het zal zijn. Voordat hij doormiddel van zijn zijlijn de ‘schimmel’ naar beneden sloeg, zei hij nog wel dat het op een hand leek. Op de grond geland liep Chris er naar toe. Raapte het op en liet het direct weer vallen. ‘’Dat is geen fungus, dat is een eekhoorn. ‘‘ De aandacht was nu gericht op het stoffelijk overschot van een eekhoorn. Uitgedroogd en goed behouden door de elementen. Geen grammetje vet of vlees zat meer om de botten. Best interessant om zo’n lichaam te zien. Voor Chris was het niet zo’n fris gevoel om een dode eekhoorn in je handen te hebben ook al is hij niet gaan rotten. Paul gaf hem een hygiënisch doekje om tenminste wat van dat gevoel weg te halen. Het beest, wat een exoot was volgens Sam, hebben we voor de rest van de dag op een stok geplaats dat langs het pad loopt naar de 10de Tee. Hij was verplaatst naar het waarschuwing boom aan het vellen bordje. Niemand heeft hem mee willen nemen dus laten wij de natuur ermee doen wat hij wil.
Sam was klaar met zagen en we konden opruimen, tijdens en na het opruimen van de stukken boom die soms wel flinke klodders gras en zand omhoog wierpen tijdens hun val, zagen wij de schade van het gras. Enkele deuken en gaten waren achtergelaten op de green van het hole. Daar hebben de veldknechten (Monique hoe heten de werknemers van de golfbaan officieel anders blijf ik ze even zo noemen.) nog wat werk te doen. Gelukkig ben ik er geen en hebben wij het best gedaan om de schade te herstellen en de grootste schade te voorkomen. Mocht de boom ooit nog op het veld gaan landen als wij er niks mee deden.
Nog een paar goed scherpe foto’s kunnen maken van een buizerd die boven de golfbaan vloog en nog wat leuke kliekjes geschoten van Sam en Eddie aan het werk.
Thuis aangekomen en het eerste wat ik deed was het zoeken naar mijn sleutels. Bureau geleegd en de kast afgegaan alle zakken gevoeld die ik de afgelopen week heb gedragen. Nee niks gevonden. De vloer gestofzuigd en daar lag hij ook al niet op. Dan maar nog eens kijken in mijn rugzak, nog steeds niks gevoeld. Dan gebruik ik maar mijn laatste hoop en hoopte dat de zwaartekracht het werk voor mij zal doen. Rugzak leeg en onderste boven houden, leeg was hij niet want weet je wat daar zomaar uit viel? Mijn sleutels wat een geluk. De zorgwekkende drie heb ik gehad. Nu ben ik veilig tot het rijtje weer opnieuw begint, wanneer dat zal zijn weet ik niet. Maar ik ben blij dat ik ze heb gevonden.
Tijd om te gaan koken. ¡Bienvenido tortillas! Heerlijk had ik net weer trek in. De paprika gesneden, net zoals de champignons, de tortilla’s 4 stuks in de magentron gedaan en nu maar de Quorn kipstukken opwarmen. Mais en sla lagen al klaar op het bureau het smullen kon beginnen. Jammie, zal ik wel genoeg hebben aan vier dacht ik nog. Maar dat zie ik wel nadat ik klaar ben. Het was een tijdje dat ik deze simpel maar heerlijk eten heb gehad. Gister nog ervoor boodschappen gehaald en het heeft mij vandaag gesmaakt. Ik denk dat ik weet wat ik morgen als ontbijt neem. Tortilla’s met alles erop en eraan. Geen nood ik sta op tijd op en heb nog ruim tijd om naar het werk te gaan. Dan eet ik ’s avonds wel wat brood om niet met een overvolle buik naar bed te gaan. Ik heb nu al zin in het ontbijt.
Cheers Wouter.