SWT verantwoordelijk voor dood golfer

Dat zou er te komen staan in de lokale kranten als Sam en Eddie de boom niet in waren gegaan om hem later te kunnen vellen. Aldus Paul, die het vandaag zo zei. De boom die een gevaar zal kunnen vormen is vandaag weer ontdaan van een grote hoeveelheid gewicht, maar uiteindelijk gaat de boom voor grotendeels neer.
Zoals vaker op Wallacebank Wood hebben we niet veel kunnen doen en moesten wij onszelf maar warm houden en afwachten tot Sam en Eddie klaar waren met het zagen in de boom zodat wij de houtbrokken kunnen verplaatsten. Met het gevolg dat de greenkeepers de green kunnen verzorgen, al een deel van de green hebben ze veranderd en daar hebben ze vandaag nog meer werk mee gekregen. En laat het net op een van de koudste dagen zijn dat ik hier moet zijn en ben geweest. Alhoewel ik mijn thermokleding aan had was de arctische winden nog te voelen. Mijn handen waren al gauw blauw door de wind en ik was dan ook meer dan blij dat ik mijn dikke winterhandschoenen mee had genomen. Maar het duurt altijd voordat je koude handen waren opgewarmd zelfs in handschoenen. Maar na ze ruime dag in de warme omgeving gehad te hebben waren ze rustig aan weer terug tot leven aan het komen. De slechte bloedcirculatie is niet alleen bij mijn handen te merken, maar ook bij mijn tenen. Morgen neem ik maar mijn bergschoenen mee zodat ik geen koude poten krijg, laarzen of stalen neuzen zijn in Wallacebank Wood niet echt nodig. Andere schoenen zonder stalen neuzen zorgen voor minder koudere tenen waardoor er meer energie naar mijn handen kan gaan. En ik wat warmer wordt. Wellicht heeft het ook nog het effect dat ik beter kan werken, maar dat zal nog moeten blijken.
Om mijn handen koud te maken om stokken te gaan slijpen vind ik maar niks dus ik heb maar lekker in mijn handschoenen gelaten en voor de lunch alleen vlug even uit de handschoenen gehaald. Mijn rechterhand die altijd eerder symptomen vertoond van slechte circulatie gebald in mijn broekzak gestoken en de linker die over het algemeen wat langer warm blijft, heeft de boterhammen vastgehouden. Het was gewoon ijzig koud. Morgen wacht ik niet op mijn handen om koud te worden, ik stop ze al meteen warm in mijn handschoentjes en pas na twee doe ik de werkhandschoenen aan. Tenzij het werk eerder aan beurt komt.
Een lekkere mok chocolademelk doet mij goed, de kou heeft mij verlaten en de warmte van de kamer heeft mij verwelkomt. Niet te min de chocolademelk smaakt heerlijk. Ik was het van plan al te drinken wanneer ik thuis zal komen, maar het zal lekkerder zijn geweest wanneer het kouder was. Gedurende deze dag was het ook goed koud, de gedachte aan warme dingen hebben ons op het werk dan ook staande gehouden. De kleinste pan gepakt en die gevuld met melk en op een klein pitje gezet. De mok die ik had gepakt, wat volgens mij eerder was bedoeld voor thee of koffie was iets te klein in vergelijking met de hoeveelheid opgewarmde melk. De melk was precies op drinkbare temperatuur dus die kon ik zo naar binnen gieten.
Eindelijk kwamen we aan werk toe. De brokken hout naar de kant gedragen en mijn werkhandschoenen eindelijk eens het werk laten zien waarvoor zij gemaakt zijn. Nog steeds die nieuwe azijngeur in de stof die volgens mij nog wel eventjes blijft. Wanneer zal die geur verdwijnen? Eddie’s team was vandaag een beetje de pispaal van ons team. Zij doen namelijk niet echt veel en als er wat te doen valt kijken ze elkaar aan wie het gaat doen. Even ter vergelijking met ons, wij wachten tijden voordat wij eindelijk wat mogen doen en dan is het niet van wie gaat het doen, maar dan willen we het allemaal wel doen. Dus dan krijg je dat soort opmerkingen. Bovendien zijn ze erg op zich zelf en op hun clubje gericht, weinig woorden worden er gewisseld en interesse in ons tonen ze ook niet echt. Het werk was samen met Eddie’s team makkelijk en snel te doen, bovendien mocht Eddie ze leren om te gaan met een motorzaag waarvoor Sam de papieren niet voor heeft. Zij zaagden dan samen met Sam de grotere takken nog door midden en wij tilden ze dan op. Als het werk gedaan is dan pakken zij hun spullen en gaan ze al naar de Transit en wij wachten tot Sam ook meeloopt. Verschillende soorten mensen dus.
Onderweg in de Transit rare verhalen gehoord , dat soort verhalen van ik ken iemand die weer iemand kent en die kent weer iemand waar dit verhaal over gaat. Maar deze verhalen zijn gewoon erg gek en of ze helemaal waar zijn weet ik ook niet. Maar in ieder geval was het eventjes wat gesprekstof in de auto. Het is dat de M9 zo’n saaie rechte stuk weg is van Stirling naar Edinburgh. Plus het was meer een rustige ontspannende dag dan eentje waarvan je dus echt moe wordt. De gevolgen van bovenstaande zijn geweest dat ik in dat uurtje rijden een deel mijn ogen heb dicht gedaan en heb geslapen. Waarover ik dacht waardoor ik ging slapen was mij niet bekend. Wellicht over het feit dat de jam op is en of ik nog meer zou nodig hebben binnenkort. Maar geen jam gekocht en kaas alleen is ook een erg aangename smaak. Dus jam jou haal ik pas als ik meerdere dingen nodig heb. En misschien dan niet eens.
Zal ik een bericht terug hebben gekregen uit Orkney daar dacht ik onderweg thuis al aan, maar wetende dat een bedrijf niet altijd de dag erna antwoord, heb ik daar rekening mee gehouden. Wel van andere mensen bericht gekregen, vooral van Facebook dat er meerdere goede vrienden hun status hadden bewerkt. Dus eventjes Facebook geopend en gelezen wat er stond. Voor de rest heb ik niet veel gedaan na thuiskomst. De laarzen uit, gehoopt op post (ik verwacht namelijk post) en achter de computer gesproken met wat vrienden.
De wekker heeft mij niet gewekt. Ik was al eerder wakker dan het ding is afgegaan. Namelijk werd ik wakker om 6:02, waarom weet ik niet, ik had prima geslapen maar wou het bed nog niet uit. Dus ik bleef maar in bed liggen. Tot een uur of zeven, toen opgestaan en maar gedaan wat ik elke dag deed.
Vanochtend had ik ook gesproken met vrienden en iemand in het bijzonder, alleen was het internet aan de andere kant net op toen het gesprek lekker liep. Jammer, maar ik kan er mee leven. Een poosje later bericht gekregen dat het internet inderdaad op was en dat alles goed zal komen. Nog een uur op de klok voordat ik moet lopen naar werk. Dus van plan om wat series te gaan kijken op mijn computer alleen wilde de media center niet opstarten. Dan maar opnieuw opstarten dat lost wel eens het probleem op. Maar dat heeft vandaag nog niks geholpen totdat ik de computer 6 uur uit had gelaten. Wat doe je dan als je tijd hebt, internetten. Dus op internet wat filmpjes gekeken en door gegaan naar werk. De computer liep niet snel af te sluiten en van het avontuurtje dat ik had op de laatste dag van Fort William leek mij het beter om de stroomvoorziening eruit te halen dan hem de hele dag af te laten sluiten.
Het werk aangekomen, mijn fles water dat ik over het algemeen vul in Hardengreen was dit keer al thuis gevuld dat was ik eventjes vergeten. Maar dat maakt niet uit. Sam vertelde aan Kyle, Josh en de rest dat hij in staat is om iedereen te ontslaan in zijn team om welke reden dan ook omdat het contract toch maar een half jaar is. In de 3 jaar dat Sam hier de leiding heeft, zijn er 5 man ontslagen, voornamelijk om de redenen dat ze niet kwamen opdagen en dat ze niet vertelde waarom ze niet opkwamen dagen. Een uitzondering op de ontslagen was iemand die altijd met hem discussieerde. En nooit zijn mond hield, zelfs toen Sam hem op het punt was te ontslaan was het zo dat hij nog wat wilde vertellen. Sam vertelde hem destijds dat hij contact zocht met het hoofdkantoor om te zorgen dat die knul werd ontslagen, maar dat contact liep niet en heeft hij hem zo ontslagen, toen was hij in een slag stil. Wat zal je dan moeten doen om ontslaan te worden was de vraag die hier vooraf ging. Een ding dat Sam niet kan uitstaan was als mensen koffiebonen in de suiker doen. Omdat ze anders geen goede koffie zouden krijgen. Het gevolg van zulke daden is dan dat mensen die thee in de suiker doen er een koffie smaakje bij krijgen. Niet echt aan te raden volgens mij. Iemand die het vrijwillig wil proberen? Denk het niet nee.
Cheers Wouter.