Lange dag, veel rust
Door: Wouter Wilken
Blijf op de hoogte en volg Wouter
13 Maart 2012 | Verenigd Koninkrijk, Dalkeith
Waarom wil dat stomme YouTube zo moeilijk doen over een video die ik wil uploaden? Gisteren was hij tot 18% geladen, maar niet veel vooruitgang heeft hij daarna gemaakt. Dan had ik ook nog per ongeluk op een link gedrukt en het verhaal kon weer vanaf vooraan beginnen, maar hij kwam niet verder dan proberen op te laden. Geen enkele procent heeft hij vooruitgang geboekt sinds de pogingen die ik vanochtend en vanmiddag heb gedaan. Ik denk dat ik het rond 19:00 uur weer eens probeer. Rond die tijd was er gister wel weer wat vooruitgang te zien in het opladen. In hoop van zegen dan maar.
Op de planning voor het SWT conservatie team gebaseerd in Dalkeith stond, het dragen van palen bij Woodhall Dean. Een mooi reservaat dat in het beheer valt van Jullian. Sam had de palen nog liggen in de base, dus vandaar dat wij er heen moesten. Ons werd niet verteld hoe ver wij zouden moeten lopen naar waar de palen moesten komen te liggen. Woodhall Dean is erg mooi en er was kans op adders. Dus uitkijken en niet oppakken, wat ik sinds mijn avontuur in Spanje ook helemaal niet meer wil doen met slangen. Iedereen van ons team had een paal om te dragen. Ik begon met een ronde paal, maar doordat wij over hekwerken moesten klauteren en iedereen daarna gewoon eentje kon pakken eindigde ik met de paal van Rachael, en zij had een vierkante paal. Onderweg nog gestopt bij een brug en ik vond het gebied mooi genoeg om mijn camera erbij te pakken. Klikje hier, klikje daar, shit batterij leeg. ‘Paul, kan je uit mijn rugzak mijn cameratas pakken en die aan mij geven?’ Dat deed Paul wel en ik kon verder fotograferen. We gaan door. Handschoenen aan en tillen maar. Heuvel op, heuvel af, hekje over, oeh daar zat een mot die wil ik best fotograferen. Klik, batterij leeg. Net op tijd voor de mot, maar niet op tijd voor de rest van Woodhall Dean vast te kunnen leggen. Balen, die kon dus maar terug in de tas. Dat draagt ook wat makkelijker. Van alles heb ik geprobeerd om de paal te dragen, op de nek, op de schouder in de handen, alles heeft zich met regelmaat afgewisseld.
Uiteindelijk konden ze neergelegd worden, ondertussen zijn we al 3 uur bezig met het belopen van de Schotse heuvels. En dat konden mijn Nederlandse kuiten wel merken. Gewoon doorgegaan met lopen dat is de beste remedie tegen deze kwalijke heuvels die mij durfden uit te dagen om ze te belopen. Wij hebben uiteindelijk gewonnen. De boterhammen smaakte goed, ik kreeg al een poosje geleden trek in een goede hap.
Nu nog een andere weg terug nemen. Dat ook nog aardig wat tijd in beslag nam, Sam wou zo nu en dan bomen bekijken en we zagen lijmfungus. Die twee takken aan elkaar heeft gelijmd vandaar de naam. Beneden bij de bussen aangekomen, deelde Rachael bonbons uit, die sla ik liever niet af en ik heb er een paar goede opgehad.
Vandaag zal een lange dag worden, daarvoor had Sam al gewaarschuwd, dus geen richting huis voordat we nog langs Forthern Glen hadden bezocht een gebiedje in het afgelegen Crowhill. Dat niet ver van een nucleaire energiecentrale ligt. Daar zal binnenkort een boom om moeten. Sam en Jullian waren al even verder toen een bewoonster van Crowhill op haar raam tikte. Even later toen wij over de schutting waren geklommen en naar het gebied liepen, kwamen we langs haar tuin en zij vroeg of we de bomen in haar tuin ook eens konden kappen. Haar werd even uitgelegd door Sam dat dat niet voor niets gaat en dat het SWT daar wel wat voor terug wilt hebben. Dat vond ze geen probleem. De kraaiachtige die toevallig bij Crowhill wonen, kraaiden erop los. Lichtelijk vervelend maar we konden het aan.
Dat was het weer voor vandaag, op naar de auto. Daar deelde Rachael voor de tweede en derde ronde chocolaatjes uit. Als grap ging er de geruchten rond dat er vergif in zal kunnen zitten. Sam had net er eentje met koffie dat hij even wilde wegspoelen. Terug over de brug dat op een weg leg die bochterig was zodat er auto’s langer dan 6 meter niet zouden kunnen nemen. Op de snelweg, van al dat gedraag werd ik best moe en ik wist van mijzelf al voordat we naar Thornthon Glen gingen dat ik een dutje wou gaan plegen. Het duurde niet lang voordat ik in slaap was. Eventjes met de ogen dicht zitten en daar kwam hij al.
Paul zei mijn naam en ik schok weer wakker. We waren al bijna bij de Eskbank rotonde en hij vroeg of ik hier uit wou. Ja graag en bedankt dat je me nog hebt gewekt. Hij wist niet dat ik had geslapen, maar vroeg het gewoon voordat ik het zal vergeten. Nou ja, maakt niet uit. Ik heb lekker lang kunnen slapen, die power nap werd een uiltje dat geknapt werd.
Op naar huis het was al 15:50. Aangekomen, computer opgestart en proberen YouTube mijn video te doen op laden, maar nee geen vooruitgang tot zover. Afsluiten opnieuw proberen, boodschappen doen, want mijn brood was bijna op, nadat ik heb gekeken hoelang ik op dit brood zal kunnen leven was dat anderhalve dag. Dus naar de Lidl gaan voor wat brood. Het brood dat ik normaal had gekocht was op dus ik pakte een andere en betaalde. Nu kan ik er wat langer van het brood leven. Mail controleren, eindelijk mail van Orkney, helaas hebben ze geen exemplaren van het etiket, dat doet een ander bedrijf voor ze. Zal ik ze dan maar mailen om te vragen of ze de contact gegevens kunnen doorgeven of zal ik gewoon voor het hele flesje gaan? Ik wacht er wel even mee. Nog geen reactie gekregen van Peter op wiens voicemail ik een bericht had ingesproken om te zorgen dat hij naar de enquête kijkt. Dat ik als onderzoek maak voor school.
Cheers Wouter.
Op de planning voor het SWT conservatie team gebaseerd in Dalkeith stond, het dragen van palen bij Woodhall Dean. Een mooi reservaat dat in het beheer valt van Jullian. Sam had de palen nog liggen in de base, dus vandaar dat wij er heen moesten. Ons werd niet verteld hoe ver wij zouden moeten lopen naar waar de palen moesten komen te liggen. Woodhall Dean is erg mooi en er was kans op adders. Dus uitkijken en niet oppakken, wat ik sinds mijn avontuur in Spanje ook helemaal niet meer wil doen met slangen. Iedereen van ons team had een paal om te dragen. Ik begon met een ronde paal, maar doordat wij over hekwerken moesten klauteren en iedereen daarna gewoon eentje kon pakken eindigde ik met de paal van Rachael, en zij had een vierkante paal. Onderweg nog gestopt bij een brug en ik vond het gebied mooi genoeg om mijn camera erbij te pakken. Klikje hier, klikje daar, shit batterij leeg. ‘Paul, kan je uit mijn rugzak mijn cameratas pakken en die aan mij geven?’ Dat deed Paul wel en ik kon verder fotograferen. We gaan door. Handschoenen aan en tillen maar. Heuvel op, heuvel af, hekje over, oeh daar zat een mot die wil ik best fotograferen. Klik, batterij leeg. Net op tijd voor de mot, maar niet op tijd voor de rest van Woodhall Dean vast te kunnen leggen. Balen, die kon dus maar terug in de tas. Dat draagt ook wat makkelijker. Van alles heb ik geprobeerd om de paal te dragen, op de nek, op de schouder in de handen, alles heeft zich met regelmaat afgewisseld.
Uiteindelijk konden ze neergelegd worden, ondertussen zijn we al 3 uur bezig met het belopen van de Schotse heuvels. En dat konden mijn Nederlandse kuiten wel merken. Gewoon doorgegaan met lopen dat is de beste remedie tegen deze kwalijke heuvels die mij durfden uit te dagen om ze te belopen. Wij hebben uiteindelijk gewonnen. De boterhammen smaakte goed, ik kreeg al een poosje geleden trek in een goede hap.
Nu nog een andere weg terug nemen. Dat ook nog aardig wat tijd in beslag nam, Sam wou zo nu en dan bomen bekijken en we zagen lijmfungus. Die twee takken aan elkaar heeft gelijmd vandaar de naam. Beneden bij de bussen aangekomen, deelde Rachael bonbons uit, die sla ik liever niet af en ik heb er een paar goede opgehad.
Vandaag zal een lange dag worden, daarvoor had Sam al gewaarschuwd, dus geen richting huis voordat we nog langs Forthern Glen hadden bezocht een gebiedje in het afgelegen Crowhill. Dat niet ver van een nucleaire energiecentrale ligt. Daar zal binnenkort een boom om moeten. Sam en Jullian waren al even verder toen een bewoonster van Crowhill op haar raam tikte. Even later toen wij over de schutting waren geklommen en naar het gebied liepen, kwamen we langs haar tuin en zij vroeg of we de bomen in haar tuin ook eens konden kappen. Haar werd even uitgelegd door Sam dat dat niet voor niets gaat en dat het SWT daar wel wat voor terug wilt hebben. Dat vond ze geen probleem. De kraaiachtige die toevallig bij Crowhill wonen, kraaiden erop los. Lichtelijk vervelend maar we konden het aan.
Dat was het weer voor vandaag, op naar de auto. Daar deelde Rachael voor de tweede en derde ronde chocolaatjes uit. Als grap ging er de geruchten rond dat er vergif in zal kunnen zitten. Sam had net er eentje met koffie dat hij even wilde wegspoelen. Terug over de brug dat op een weg leg die bochterig was zodat er auto’s langer dan 6 meter niet zouden kunnen nemen. Op de snelweg, van al dat gedraag werd ik best moe en ik wist van mijzelf al voordat we naar Thornthon Glen gingen dat ik een dutje wou gaan plegen. Het duurde niet lang voordat ik in slaap was. Eventjes met de ogen dicht zitten en daar kwam hij al.
Paul zei mijn naam en ik schok weer wakker. We waren al bijna bij de Eskbank rotonde en hij vroeg of ik hier uit wou. Ja graag en bedankt dat je me nog hebt gewekt. Hij wist niet dat ik had geslapen, maar vroeg het gewoon voordat ik het zal vergeten. Nou ja, maakt niet uit. Ik heb lekker lang kunnen slapen, die power nap werd een uiltje dat geknapt werd.
Op naar huis het was al 15:50. Aangekomen, computer opgestart en proberen YouTube mijn video te doen op laden, maar nee geen vooruitgang tot zover. Afsluiten opnieuw proberen, boodschappen doen, want mijn brood was bijna op, nadat ik heb gekeken hoelang ik op dit brood zal kunnen leven was dat anderhalve dag. Dus naar de Lidl gaan voor wat brood. Het brood dat ik normaal had gekocht was op dus ik pakte een andere en betaalde. Nu kan ik er wat langer van het brood leven. Mail controleren, eindelijk mail van Orkney, helaas hebben ze geen exemplaren van het etiket, dat doet een ander bedrijf voor ze. Zal ik ze dan maar mailen om te vragen of ze de contact gegevens kunnen doorgeven of zal ik gewoon voor het hele flesje gaan? Ik wacht er wel even mee. Nog geen reactie gekregen van Peter op wiens voicemail ik een bericht had ingesproken om te zorgen dat hij naar de enquête kijkt. Dat ik als onderzoek maak voor school.
Cheers Wouter.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
