Door regen en modder

Van collega’s hoorde ik al dat deze periode al vrij mild was maar vandaag merkte ik dat het beeld van Schotland dat de mensen hebben die er niet zijn geweest vrij waar is. Het is een regenachtig land en godzijdank heb ik mijn regenpak meegenomen naar Dalkeith, want vandaag hadden we ze eens nodig. Op de weersverwachting die mijn reislog geeft zag ik al dat het zal regenen dus laarzen aan en regenpak mee in de tas.
Ik heb gisteren over een iets zitten te peinzen. Handa een eiland dat een en al reservaat is voor vogels en andere dieren onder toezicht van het Scottish Wildlife Trust zoekt nog een vrijwilliger voor een weekje, deze periode zal je in complete isolement uitzitten met alleen de begeleider en andere vrijwilligers om je heen. Zo nu en dan is er kans dat er bezoekers komen waar je dan een woordje mee moet houden. Handa is erg afgelegen en ligt in het hoge noorden van Schotland, zelfs nog hoger dan Fort William. De heenreis zal al een flinke poos in beslag doen nemen. Het eiland is voorzien van zonne-energie en alleen als er genoeg accu is mag je meer dan je telefoon opladen. Dus dat wordt wat. Internet is niet aanwezig dus ik zal dan in een weekend zeven dagen moeten schrijven. Gas is ook iets dat niet in overvloed is. Ze werken er met gasflessen dus een goede uitdaging om daar de zeven dagen vol te houden, maar als het weer meezit kan je genieten van het eiland. Zit het tegen dan ben je aan het werk of zit je binnen, tijdens de regen. Van de foto’s die ik van Sam heb gezien is het er erg mooi. Maar of ik dat ook ga vinden is een vraag die ik nu niet kan beantwoorden. Maar pas kan zeggen als ik er ben geweest. Ik ga er nog een nachtje over slapen, maar mijn antwoord ligt nu wat meer richting het doen dan het niet te doen.
Op het werk Sam en de rest maar gevraagd over Handa en de accommodatie en dergelijke van het eiland en ze waren er lovend over. Erg leuk, je zal er als ander mens vanaf komen, door het niet complex bestaan als je zo geïsoleerd bent en als je dan terugkomt is het complex leven in steden iets anders voor. Ik zal er voor gaan als ik jou was. Het zal je goed doen. Ik heb nog even voordat ik de knoop moet doorhakken.
Vandaag was er weer een klasgenoot jarig, gister was dat een goede vriend van me en vandaag Kelly. Die mij over een poosje komt vergezellen in het natte Schotland. Kelly viert haar verjaardag dit jaar in Zuid-Afrika waar haar stage nu bezig is. Even mijn felicitatie geven via internet wat is het toch handig dat er tegenwoordig internet voor dit soort dingen kunnen gebruiken.
Vanochtend nog op internet gekeken naar draadloze muizen en headsets met of zonder draad, mochten deze kapot gaan. Maar zover is het niet, de winkel langs het huis verkoopt ze trouwens ook. Maar of dat fijne zijn weet ik niet, hopelijk kom ik er ook niet achter ook. Met deze ben ik nog tevreden en als ze kapot gaan ga ik er wel een kijkje nemen. Anders is er nog geen halfuur hiervandaan de hoofdstad van Schotland die heeft vast wel een elektronicazaak waar ik dergelijke kwaliteit headsets/muizen vandaan kan halen.
Tijd over voor een aflevering dacht ik, maar de tijd ging net iets sneller en ik moest de aflevering pauzeren om naar het werk te gaan. Dus de aflevering gepauzeerd en de computer afgesloten. Na het werk heb ik verder gekeken, maar het schenen maar 3 minuten te zijn voordat de aflevering afgelopen was. Dus die had ik net zo goed van te voren kunnen kijken, maar geen tijd mogen verliezen voor het werk.
Het werk dat vandaag gedaan werd was het maken van een kunstmatige dam op het veengebied Red Moss en twee dammen zetten op het veengebied Longridge Moss. Bij Red Moss nog wat amfibieën gezien, twee padden en een kikker. Ik vind de ogen van deze dieren erg interessant en zal graag een gids ervan willen hebben. Het werk was best leuk om te doen, alleen zwaar. Niet alleen door de grote rubberen hamers die je gebruikt, maar ook door het gebied dat een en al drek was. Maar Jullian gaf een goede verklaring waarom wij deze plastic dammen gingen zetten. Het veen hoort van zichzelf vrij drassig te zijn. Dat ken ik nog van de lessen. Van veen werd vroeger turf gewonnen, maar turf is tegenwoordig niet meer in trek, maar de drainage van veen is nog wel te merken. Om het drassige van het veen terug te winnen plaatsen we op specifieke plekken deze dammen bestaande uit plastic platen die je in elkaar kan schuiven. Een ander gevolg van deze dammen is dat het veen zich gaat accumuleren en in plaats van het uitstoten van koolstofdioxide neemt het veen achteraf koolstofdioxide toe. Dus een optie tegen het broeikaseffect zijn meer venen.
Er zijn twee mogelijkheden vanwege de ‘Z-achtige’ vorm van de platen. Je kan ze klikken zodat de ene holle kant aan de andere holle kant zit en de lage kant aan de andere lage kant zit of je klikt ze met de ene holle kant aan de lage kant. Dit is de voorkeur van het SWT. De eerste plaat duw je de grond in en even later als hij wat steviger in de grond zit sla je erop. Aan weerszijde zet je de volgende platen en met hen doe je hetzelfde. Je slaat ze tot de gewenste diepte en aan beide kanten is er een verbinding met stevige grond. De plaatsen waar wij de dammen zetten zijn wegen waar het water naar beneden zal lopen. Effect is duidelijk te merken aan de vorige dammen die gezet zijn. Waar het water soms erg hoog staat. Mocht het water overlopen dan sla je de middelste nog wat dieper zodat er verschil is en het water daarheen gaat. Dit voorkomt ervan dat het water naar de zijkanten loopt en daar de grond verzwakt en de dam dus niet meer het gewenst effect heeft. In ieder geval heb ik dat vandaag geleerd.
Sam werd gebeld en het bleek Peter te zijn, de man met wie ik het eerste telefoongesprek had over mijn stage. Ik had hem een paar keer eerder proberen te mailen en een paar keer gebeld en ingesproken op zijn voicemail. Hij vroeg mij hoe het allemaal was, vond ik het werk leuk, heb ik het naar mijn zin en natuurlijk over de opdracht die ik voor school moet doen. Een bedrijfsgebonden opdracht. In een vorm van een onderzoek. Peter vond het idee van een enquête een beetje lastig vanwege het feit dat er 35.000 leden zijn bij het Scottish Wildlife Trust. Het was bovendien niet zijn afdeling, maar dat had ik al gedacht. Hij kan het altijd nog doorsturen. Mijn mails waren niet aangekomen. Hij was ook in verwarring omdat er een andere Wouter met hem contact had gezocht. En wou even weten of ik dat was. Nee hoor ik ben het niet geweest. Hij zal mij een mailtje sturen om te zorgen dat de mailtjes die ik hem stuur weer aankomen. Dat heb ik in de middag dan gedaan. Hem een mailtje gezet over het onderzoek dat ik wil gaan doen, de letterlijke vertaling van de opdracht voor school en wat ik eerder in zijn mails heb gestuurd. Om betere of meer uitleg had ik er mijn coach haar e-mailadres bij gezet. Dan kan hij nog contact opnemen mocht hij het nodig vinden. Mijn coach heb ik er ook maar op de hoogte van gesteld. Dat zij niet voor een verrassing komt te staan.
Een leuke gebeurtenis op het werk was dat bij Longridge Moss een kudde Galloways ons de pas deed afsnijden. Uit het niets kwamen ze aangerend, niemand heeft het zien aankomen en niemand is er gelukkig door gewond geraakt, maar ik ben nog nooit de pas afgesneden door een kudde Galloways. Mijn eerste Schotse kudde Galloways. In Nederland heb ik er nog mee gewerkt bij Natuurmonumenten, maar bij SWT werken ze er zelf niet mee maar de boeren wel. Dat zorgde er trouwens voor dat de grond drassig werd. De koeien/runderen zorgen ervoor dat er geen bomen kunnen groeien, ze eten ze namelijk op en dat zorgt ervoor dat de grond de stevigheid mist die wortels veroorzaken. Het water heeft hierdoor vrij spel en maakt het oneven en op sommige plaatsen was het erg diep. Als het niet aan mijn regenpak had gezeten, waren mijn laarzen vol gekomen met modder. Zo diep zijn de plassen op sommige plekken, ook is er het vacuüm dat de modderpoelen maken als je erin stapt.
Josh zat met modderlaarzen en modder in de laarzen was ook niet erg fijn. Hem heb ik maar mijn plasticzak aangeboden voor zijn doorweekte kleren. Ik heb altijd een plastictas bij naar het werk als het mocht gaan regenen terwijl we het niet hadden verwacht dan trek ik die over mijn rugzak om hem tegen het drijfnatte te beschermen, bovendien zitten er nog twee camera’s in, die niet echt tegen water kunnen. Hij was er maar al te blij mee om zijn kleren erin kunnen steken.
Mijn handschoenen waren nat geworden, ik was een keer blijven steken in de modder en om mijzelf eruit te krijgen legde ik de platen maar even neer om te zo meer op het lostrekken van mijn laarzen te kunnen concentreren. Dat zorgde er alleen voor dat mijn handschoenen nat werden toen ik de platen weer oppakte. Bij thuiskomst ze maar geprobeerd te drogen in de wasmachine. Maar dat werkte niet echt. Nu liggen ze te drogen op de verwarming. Voor de rest was het alleen mijn regenbroek die vies was geworden.
Thuis gezocht naar een veldgidsen voor reptielen en amfibieën in Europa. De uitgevers die ik ken die boeken uitgeven zoals deze hadden een erg hoge prijs en van de andere uitgever heb ik de site niet eens van gevonden. Weet iemand de site voor de Readers Digest veldgidsen? Dan hoor ik dat graag. Maar door een tip van Samantha (klasgenote van me en tevens goede vriend) zocht ik ook op engelse boeken dat mij brachten bij New Holland Publisher. Die ik had gevonden via eBay. Alleen heb ik geen PayPal account om te betalen dus zal ik op zoek moeten naar een boekhandel. WHSmiths verkoopt boeken, dus controleren op hun site of zij ook gidsen verkopen. Natuurlijk even gekeken of een gids goedkoper was in Nederland maar in Schotland zijn ze goedkoper. Zo’n 8€ dus dat word in Schotland gekocht, mocht ik er een vinden.
Cheers Wouter.