Mummies, kakapos en meer interessants

Nog even een leuk verhaaltje over gister. Lees dit alsjeblieft niet voor of na het eten, want er komt even een onsmakelijk stukje in voor. Dit stukje is maar erg kort, maar het is niet plezant om te lezen voor, tijdens of minder dan de aanbevolen 20 minuten na het eten. Het was rond een uur of één en mijn darmen waren al klaar met het ontbijt te verteren. Ik moest nu op zoek naar een wc. Ik probeerde het huis dat bij de tuin hoorde waar wij aan het werk waren, die gaf geen gehoor. Ook niet aan de telefoontjes die Sam had gemaakt in het weekend. Hij had haar nodig voor het afronden van het zagen in de bomen. Gelukkig voor mij bestaat Crowhill uit meer dan één huis en ik ben dus de deuren langs gegaan. Niemand thuis bij de eerste twee. Dan naar de andere verder gaan. Door de duur tussen het aanbellen en opendoen was ik al doorgelopen. Maar er kwam iemand naar beneden. Ik deed mijn verhaaltje: Wij van het SWT zijn bezig met Thornton Glen mag ik uw wc gebruiken? Er zijn kleine kinderen in huis en om een vreemde zomaar de wc te laten gebruiken wou ze niet uitleggen aan de kinderen. Dus moest ik even verder. Ik zag al dat er in de tuin verderop iemand aan het werk was en haar man/huisgenoot was bezig met de auto. Ik vroeg aan die man of ik de wc mocht gebruiken. Het komt vast door mijn spraak want hij merkte al op dat ik een Nederlander ben. Uit welke stad kom ik? Eindhoven, de goede man kende het. Hij zal er zelfs een aantal keren zijn geweest. Nou wat is het leuk om te horen dat iemand het Lampegat heeft bezocht. (Bijnaam Eindhoven gedurende carnaval, de goede man zal tijdens carnaval er niet zijn geweest, maar ik wou het even delen met de wereld.) Op de wc zag je dat de man in Nederland is geweest. Er stond namelijk Delfts Blauw (Delfware in het Engels). Een grap uit de mond van Sam: Of ik niet in het Delfts Blauw had gedaan? Nee zo vriendelijk ben ik nog wel.
Josh had ook een verfongelukje in zijn achterbak. De pot verf was een beetje open gegaan en heeft een vlek op het tapijt achtergelaten, gelukkig voor hem is de betreffende verf op waterbasis en kan je hem er zo afwassen met een detergent. De verf heeft hij eraf gespoten en geborsteld en het tapijt laten drogen gedurende de dag. De verfemmer heb ik voor hem in een plasticvuilniszak gedaan om te voorkomen dat het nog eens gebeurd. De vlek was niet groot maar nog het is vervelend dat het is gebeurd.
Het papiertje dat ik onder de deurmat had gelegd voor de buren was na controle vanochtend verdwenen. Dat kan maar een ding betekenen. Ze zijn thuis geweest en hebben het gezien. Of ze het hebben gelezen kon ik om half acht nog niet achter komen. Hij was weg en dat was al een goed teken. Door mijn vrije dag die ik vandaag had heb ik een beetje kunnen blijven liggen in bed maar er wachtte iemand op mij dus niet te lang. Vergeten om Skype op te starten kreeg ik daar een discussie over. Dat uiteindelijk allemaal is bijgelegd en alles gaat weer over rozengeur en maneschijn. Ik heb dit nog nooit eerder meegemaakt in de 6 jaar dat ik een serie volg heb ik vannacht voor het eerst over een serie gedroomd. Ik weet niet zeker of het een droom was over de serie maar de termen en de personages in het verhaal kwamen erg overeen. Best wel bijzonder en meldingswaardig, al zeg ik het zelf.
Een ideetje dat al een poosje rondspookt in mijn hersentjes, is het maken van een boek met mijn foto’s en verslagen van Schotland. Charlotte zei alleen dat het al door de verslagen een erg dik boekje zal worden. Ik ben 145 dagen weg en schrijf per dag ongeveer 2 -3 kantjes. Dus daar zit wel een kern van waarheid in. Maar toch leek het mij leuk om zowel een boek voor de verslagen als voor de foto’s te hebben. En als ik ze nu samenvoeg heb ik maar een encyclopedie nodig. Of dat plan wordt uitgevoerd moet ik nog zien.
De Nederlandse pindakaas heeft misschien wat minder pinda’s in de kaas maar het is volgens mij de perfecte pindakaas voor een pindakaas met hagelslag boterham. Ik heb in de Tesco of ergens in Schotlands supermarktketens nog nergens hagelslag gezien. Missie voor de volgende keer zoek de hagelslag, ook bekend als Chocolate sprinkles. Voor iedereen die van zowel pindakaas als hagelslag lekker vinden, het is een dodelijke combinatie in de zin van een heerlijk verslavende combinatie. Probeer het uit en als het niet lekker is. Pech gehad, ik vind hem heerlijk.
Met Kelly nog wat gesproken die vandaag ook vrij had, maar verkouden op bed lag. Ze komt over enkele weken de dagen wat aantrekkelijker maken in Schotland. Rond 10:00 uur was het toen ik geklop op de deur hoorde, ik was bezig of had net wat tv gekeken op mijn computer en had er speciaal mijn koptelefoon afgelaten. Dat geklop kon maar een ding betekenen. Eigenlijk hoopte ik dat het maar één ding kon betekenen. En dat was gelukkig zo. De buurvrouw had een pakketje in haar handen en mijn mondhoeken krulde al op. Jeeeeh het pakketje is binnen. Ze hadden uit nieuwsgierigheid hem open gemaakt. Of er wat uit is gehaald weet ik niet, maar erin zat: Zoogdierengids van Europa, Vogelgids van West Europa, SAS Survivalboek, Nougat, de cd’s die ik nodig heb voor mijn camera, Insectengidsje, Vier op een rij, zeeslag, twee stuk kaarten, koe handel ,puzzeltjes, een EHBO zakje, het Eindhovens Dagblad, twee recepten en handschoenen. Misschien zijn die handschoenen iets overbodig, ik heb dikke handschoenen gekocht en heb werkhandschoenen met rubbergrip. Die heb ik dus maar in de doos gelaten. Voor de rest bedank ik mam. Super, nu kan ik zonder moeite dieren met mijn collega’s bespreken. En weten we welke we bedoelen. Ik had de zoogdierengids meteen gebruikt en dacht de knager uit Bawsinch te kunnen determineren maar een oud-klasgenote van mij betwijfelde het of het inderdaad de woelrat (Arvicola amphibius / terrestris) of de Rosse woelmuis (Clethrionomys glareolus). Ik moest het maar van haar aannemen omdat ze stage heeft gelopen bij de zoogdierenvereniging. Maar eigenwijs blijf ik toch nog een beetje en ik houd er rekening mee dat het beide kan zijn. We kunnen het nog aan de zoogdierenvereniging vragen of zij het zeker weten, maar dan mag ik Erika (de klasgenote) niet bij naam noemen. Ik zal erover nadenken om nog te mailen. De spelletjes worden over een maandje gebruikt door Kelly en mij om de tijd wat te doen slijten.
Ik heb de cd’s voor mijn camera gebruikt om de programma’s opnieuw te instaleren. Mijn computer gaf aan dat sommige het niet deden en dat vind ik best wel zonde. Ik was dus blij toen ik de cd’s in de doos vond. En nu kan ik ze weer gebruiken. Een meer als een tevreden man. Een programma kon ik herstellen door hem niet in de D map te instaleren maar in de C die het liefst wat leger is omdat je die bij het opstarten ook opstart. (Dat gaat automatisch en kan je niks aan doen.) Jamie’s kleinzoon was langsgekomen, maar Jamie zelf was er niet. Hij had de sleutel van het huis en kon op Jamie’s kamer komen. Om zijn muzieksmaak te kunnen uiten is hij niet bang. Hij luistert naar rap en het liefst op een hoog volume. Mijn koptelefoon heeft twee voordelen. Het afsluiten van andere geluiden om mij heen en het verduidelijken van mijn muziek. Heerlijk dus, alhoewel ik een koptelefoon op zijn hoofd zag, toen hij eventjes liep, gebruikte hij liever de boxen van Jamie’s computer.
Plannen om het te vragen morgen zijn in het niets gevallen omdat de Transit nog weg blijft tot dinsdag. Dat las ik toen ik thuis kwam van mijn tripje Edinburgh. Ik was vandaag tot 12:00 bezig thuis en na het lunchen ben ik doorgegaan naar Edinburgh. Op de planning voor vandaag stond het halen van de treinkaartjes en de kortingskaart voor ze. Dat was nog even puzzelen. Ik wist, althans ik dacht te weten naar welk station ik moest gaan. Vandaag moest ik een nummertje trekken. Dat gaf mij de tijd om aan de Mikadochocolade stokjes te beginnen. Aan de beurt geprobeerd te herinneren welke treinstation ik uiteindelijk moet hebben. Het komt vast door de uitspraak want ze kende het niet. En Handa had ze nooit van gehoord. Dus dan maar naar Visit Scotland geprobeerd achter halen waar ik heen moest gaan. De National Rail site werkte niet echt mee dus ik vroeg of ik op mijn mailbox mocht gaan. Voor £1 ,20 minuten op een openbare computer. Ik vond dat noodzakelijk, want om nog eens naar Edinburgh te rijden als ik er nu ben vind ik overdreven. Mijn mailbox geopend en het mailtje gelezen dat Martin over mijn afspraakplannen had geantwoord. Het mailtje gevonden van de Handa Ranger, wiens naam ik even zal melden zodat ik het kan onthouden. Phil, die deze week het stokje overgeeft aan Paul. Lairgh onthouden, afgesloten, nog wat geld gewisseld voor de bus terug. En daar ging ik dan weer naar het loket. Ik had mijn formulier al ingevuld en had in mijn portemonnee nog een fotootje zitten dat ze nodig hadden. Het was inderdaad al wat goedkoper geworden. Nu kan ik voor één derde van de normale kosten reizen. De kosten voor vandaag waren wel wat meer dan de normale kosten, maar mocht ik nog ergens heen kunnen gaan met de trein dan heb ik nu de korting. In ieder geval is het al een herinnering aan de reizen met de trein die ik heb gemaakt.
Daarna zal ik nog even kijken naar een winkel waar ze voor Anne (oud-klasgenote middelbare) een Union Jack verkopen, maar de Schotten zijn meer van hun eigen Saltire. Dus zonder vlag thuisgekomen. Eigenlijk was de Union Jack zoektocht een vulling van de tijd. De eigenlijke hoofdvulling van de dag was het bezoeken van het Nationaal Museum. Gratis dus bespaart mij geld en vind ik dus minder erg om er later terug te komen. Ik ben er een ruime poos gebleven. Ze meldden mij zelfs dat ze nog 10 minuten voor sluitingstijd hadden. Veel mooie opgezette dieren gezien en wat mij blij maakte waren de Kakapo’s die ze daar hadden. Iedereen die mij kent van de opleiding weet dat ik gek ben op een vogel. De kakapo, oké twee dan de raaf erbij, maar dan moeten de andere wel erg bijzonder zijn om er bij in de buurt te komen. Nog veel andere mooie dingen gezien en 305 foto’s gemaakt. Ik moet ze nog controleren en dan komen ze op Facebook. Ik moet ook nog wat foto’s toevoegen op het reislog, maar die is al na een poos al bij zijn capaciteit. Eventjes nog langs het balkon café gelopen en gedacht of ik nu wel of niet een stuk cake of muffin zal halen. Die krengen zijn erg voorgeprijsd, voor een plakje cake betaal je al £2,30 zelfde voor de muffins. Dus ik besloot het maar niet te doen en liep naar de bus.
Deze bus heb ik nog niet eerder gehad maar hij ging naar Dalkeith. Bovenin waar ik zat, rolde er steeds een glazenfles heen en weer. Na een goede poos rijden hoorde de chauffeur hem zelf ook en stopte ervoor. Netjes opgeruimd en onverstoord verder kunnen rijden. Uitgestapt bij het Harrow Hotel en doorgelopen naar huis. De winkels waren net dicht en ik had nog geen belletje gehad van WHSmiths voor mijn gids. Ik wou even binnen navraag doen, maar ze zijn dicht. Morgen dan voor het werk was mijn tweede plan, maar een mailtje van Sam heeft mij uit die gedachte gehaald. Morgen geen werk en maandag ook nog niet. De Transit is oud en heeft vele problemen. Waardoor het tot dinsdag duurt om hem nog redelijk in de staat terug te krijgen. Dus dan zit ik met een vijfdaags weekend. Plannen had ik al gemaakt toen ik bij Nelson Monument ging kijken. Arthurs Seat en de top van de berg houden mij twee dagen zoet. Ik ga dan weer na het lunchuur naar Edinburgh zodat ik voor de andere dag ook nog wat over houd en in het weekend ga ik aan de foto’s en school werken. Zodat ik alle dagen wat te doen heb.
Cheers Wouter.