Hallo wezel

Ik zag vandaag bij Arthurs Seat iets wegschieten, tussen twee keien. Het was iets in de grootte van een knaagdier daar dacht ik dan ook eerder aan. In mijn rugzak die vandaag bestond uit de twee zijvakken van mijn backpack had ik de zoogdierengids en de vogelgids zitten. En daar was ik blij mee net zoals de keuze die ik heb gemaakt om toch maar eens te zitten en hopen op het beste. Dat vandaag was gebeurd en god wat ben ik daar blij mee dat ik niet was doorgelopen nadat ik hem weg zag schieten. De kleur deed mij denken aan grijs, maar achteraf bleek dat het tegendeel was. Dit wonderbaarlijk beestje dat ik vandaag 5 maal heb mogen vastleggen is rood van boven en wit van onder, nergens zie je een spotje grijs op zijn vacht. Hoe kom ik dan op dat rare idee dat het beestje grijs zal zijn. De zoogdierengids pakte ik erbij en ik bleef zo even zitten. Alle diertjes afgaan die in het mooie Schotland wonen. Nee dit is het niet, die kan het ook niet zijn. En daar verscheen hij weer. De camera stond op stand-by en zo heb ik er een paar mooie fotootjes van kunnen schieten. Eentje zelfs waar dit wezeltje (wat het was, nadat ik het had vast gelegd en opgezocht) met zijn mond open staat van te gapen. Deze ga ik opsturen naar Visit Scotland, het toeristenbureau van Schotland dat prijzengeld uitreikt aan de mooiste foto. En ik heb zo’n gevoel dat die £1.000,- naar mij toe gaat.
Dat bracht mij op de vraag wat ik met die £1.000,- zal gaan doen. Het is een hoop geld en je krijgt er volgens mij een bon voor een fotografie winkel van. Een goede spiegelreflex is altijd wel mooi meegenomen. Een goede lens erbij vinden en dan nog een schoudertasje. Dan gaat mijn huidige camera naar een vriend of familielid die hem wil of kan gebruiken. Dus mocht het zo zijn dat ik dat geld win, wie wil dan de Nikon CoolPix P100 van mij overnemen, ik kan ook zeggen hoogste bieder wint, want het apparaatje is nog wel wat waard. Maar tot ik weet dat ik hem heb gewonnen ben ik nog zeer tevreden over het werk wat de Nikon doet.
Vanochtend opgestaan, ietsjes later vanwege de vrije dag. Tot tien uur op Skype gezeten en het werk kon beginnen. Besloten dat ik Jamie vandaag over zijn kleinzoon zal toelichten. Op Outlook zag ik dat ik mijn mobiele telefoon erin kan zetten zodat ik een berichtje op Outlook kan typen en dat dan SMS naar contactpersonen. De moeite gedaan om ergens aan te melden. Vind ik het onhandig en kon ik het weer verwijderen. Zoveel moeite was het niet. Kon ik meteen controleren of ik iets gemist zal hebben deze week, maar nog steeds niemand die mij op dat nummer had gemist.
Tijd om te gaan douchen, aankleden en ik merkte dat mijn deodorant mist. Wat is hier aan de hand, hij heeft na mijn brood ook nog eens mijn deodorant gebruikt. Hij was volgens mij toch bijna op, maar het idee gaat gewoon dat hij mijn deodorant heeft gebruikt. Aankleden, ontbijten en naar de winkel gaan voor wat deodorant. Meteen wat keukensponsjes gehaald omdat degene die we nu gebruiken bijna versleten was. Goedkoop mogelijk gedaan en het op de aanschafbestand gezet van Excel. Ik dacht dat deodorant wat duurder zal zijn maar alles wat goedkoper dan je denkt is, is mooi meegenomen. Zo heb ik vandaag wat goedkoper geleefd, ik heb een ijsje met korting gehaald omdat ik het geld niet contant bij had en ik heb 10p op de bus bespaard omdat ik het niet meer bij had. Dat is dus allemaal wat goedkoper geworden dan dat ik dacht.
Het ontbijt zorgde ervoor dat de huisgenoot die aan mijn spullen zat in ieder geval niet meer aan mijn hagelslag kan zitten, die is namelijk opgegaan op een boterham. Die ik vandaag ook weer moest halen, niet gedacht dat ik zo snel twee hele broden erdoor heen eet. Een teken dat ik een wasje moet gaan draaien was dat ik bijna door mijn onderbroeken heen was, dus een was gedaan. Waar had ik toch de Labello ™ gelaten. Niet op het bureau en laatst had ik die trui aan, dus daar zal hij wel in zitten inderdaad daar zat hij ook in. De Labello is tenminste nu ook schoon.
Jamie had ik over zijn kleinzoon gesproken maar ook over het weer dat met recordtemperaturen in Schotland aanwezig is. Ik had al de handschoenen in mijn reiskoffertje voor de week Nederland ingepakt, maar of ik ze niet nodig zal hebben de komende maanden? Het wordt lente dus ik geloof van niet. De warme kleding kan dus terug naar Nederland en het zomerse mee naar Schotland. Tijd voor wat ontspanning en de laatste uitgebrachte aflevering is weer gekeken ik ben dus weer helemaal bij en ik kan dus wachten tot zondag. Misschien een leuk idee om te kijken met een vriend die hem ook kijkt. Ik zal het hem eens vragen. In deze aflevering kwam een stuk uitleg over de situatie in het land waar het zich nu afspeelt. Best wel interessant, maar het spannende wordt zo uitgesteld. Vind dat best wel jammer.
Toets één van drie gemaakt, tijd om te stofzuigen. Het zand dat ik van verspreid Schotland naar mijn kamer heb gebracht, moest worden opgezogen. Muziekje op stofzuiger aan en daar ging ik dan, mijn kamer is nu dus weer schoon. Op een plekje na waar ik de stofzuiger uit zetten. Dat laat hij dan vallen. Wel wat minder aan de Dyson die we gebruiken. Het was alweer rond de middag en mijn dagelijkse Engels Dropje ging naar binnen net zoals de suikerreep, laat ik de ingrediënten maar eens vertellen: suiker, glucose siroop, volle room, gezoete condenseerde melk, boter, zout en smaakstoffen. Niet echt gezond dus, maar een brok zoetigheid.
Onderweg naar Arthurs Seat heb ik vandaag een blik geworpen in een winkel die iets verkoopt wat een vriend van mij wel zal willen. Dat denk ik dan, gevraagd naar de prijs en ik heb nu in ieder geval een (back-up) souvernier voor mijn beste vriend. Nu maar hopen dat hij het leuk vind, want anders moet ik nog een oplossing voor dat souvenirtje vinden. Het souvenirtje in mijn tas gedaan en gelopen.
Aangekomen het pad ingeslagen dat ik in gedachte had. Dit pad was steiler al in het begin dan het andere pad en dat kon je in de kuiten merken. Een foto gemaakt van het bord dat je waarschuwt voor vallende stenen en doorgegaan. Onderweg nog twee vlinders weten te fotograferen. En weer verder. En daar zag hem, de wezel. Niet wetend wat het was, besloot ik te wachten tot hij terug zal keren. Daar kwam hij weer. Klik, de eerste foto. Een andere amateur fotograaf kwam deze kant op. Ik kon het niet laten om hem te wenken dat hier wat gaande was. Hij zag hem eerst niet, maar ik liet hem de foto zien. Daar was hij nog eens, dit keer was ik afgeleid door de foto’s die ik had gemaakt en kwam hij lief met zijn hoofd net boven de vloer uit. Jammer niet kunnen vastleggen, maar wel eentje kunnen maken waarop hij gaapt. Nog nooit een wezel gezien, wel een hermelijn in Duitsland op vakantie met het gezin, maar dit kleine roofdier van geen 10 cm heb ik nog niet eens in een dierentuin gezien, als ik het mij kon herinneren. Dus mijn dag was geweldig. Ik ga die foto echt laten zien aan iedereen op het werk en iedereen die dit volgt.
Ik zit nu in de bieb omdat het internet nadat ik eventjes thuis was, was uitgevallen. Dus de foto’s krijgen jullie zeker voor zondag. Dat is een belofte, het spijt me dat ik mijn vorige belofte niet kon waarmaken maar ik ga er nu voor zorgen dat het voor zondag gaat lukken. Dat moet wel want zaterdag ben ik al in Nederland.
Cheers Wouter.