Het verkoelend water van Ballagan Glen

Van al het mooist wat Schotland mij de afgelopen dagen heeft geboden was vandaag het zwaarst. Het was erg mooi dat moet ik bekennen en wie dan ook hoort dat het aantal foto’s van vandaag meer waren dan het aantal Dalmatiërs in de films van Disney moet dan wel geloven dat het mooi was. Het waar heeft mij gister en vandaag al wat geholpen met het gemakkelijk voelen in het land dat ik nu bijna mijn tweede thuis zal noemen. Schotland je bent geweldig. Maar de afsluiter van het werk was het mooiste van al.
Vandaag was het Ballagan Glen waar we heen gingen een gebied dat 10 minuten boven Glasgow ligt. Dat werd dus zozo een flinke tocht in de auto. Ik had wat leesstof meegenomen in de vorm van veldgidsen en het SAS survival handboek. Waarin ik even heb gebladerd en gelezen. De reis was lang en vermoeiend, maar de collega’s hadden genoeg om over te praten en dat heeft je wakker gehouden.
Mijn Dropbox map zit bijna vol zegt hij dus ik heb eventjes gedacht over oplossingen. Het is af Charlotte bij de andere map voor de reis van Schotland doen of een andere oplossing vinden. Optie A vind zij niks omdat ik er dan te veel foto’s zal in doen dat flink van haar internetkosten zal eten. Dus dan moeten we een andere oplossing vinden. Het meeste plek wordt ingenomen door de afleveringen die ik haar eens per week opstuur. Als zij die direct zodra ze hen binnen heeft verplaatst bespaart dat mij ruimte en kan ik een nog selectievere groep dan mijn Facebookcontacten laten genieten van de crème de la crème van mijn foto’s. Deze selectie foto’s maken ook het meeste kans om in mijn fotoalbum van Schotland te komen staan. Alleen mis ik een essentiële foto, eentje waar het conservatieteam op staat. Binnenkort maar een mailtje rondsturen of iedereen waarmee ik heb gewerkt het erg zal vinden om op een gezamenlijk groepsfoto te komen staan genomen op één van onze reservaten? Ik zal hem tenminste gebruiken als herinnering aan de geweldige tijd die ik met hen heb gedeeld.
Het zetten van een wekker was ik vergeten, sterker nog ik was vergeten waar ik mijn telefoon daarvoor had gelaten. Hij zat uiteindelijk nog in mijn broekzak. Geen paniek ik heb mij nog (nooit) verslapen. Zo’n slaapkop ben ik ook weer niet, ik was mooi op tijd wakker. De dag bracht mij wat nieuws, honger na het opstaan al. Dus niet lang op het ontbijt zitten te wachten en dit keer at ik drie boterhammen als ontbijt dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Die houd ik er dus in maar het kwam door het energie-slurpend werk dat ik vandaag moest doen, het tillen van jonge boompjes omhoog met die beentjes de heuvel op. Dat was best zwaar en dat verwacht je van een Nederlander? Een enkele heuvel kennen we in ons landje. Die ligt nog in Limburg en ik kan mij niet herinneren dat ik er ooit ben. Wel op vakantie gelopen, maar niet met een klein schoudertasje om je nek en een zak met boompjes in je handen, dus mijn kuiten en armen hebben het vandaag eventjes moeten afzien. Maar dat harde werk heeft zich af kunnen betalen toen we aan het eind van het werk naar de waterval konden.
Het werk vandaag bestond uit het planten van jonge boompjes. Die zoals boven staat voordat ze konden worden geplant versjouwd moesten worden naar een hogere locatie waar al eerder wat bomen zijn geplaatst. Zodra alle bomen boven waren die eerst in het dal van de Glen stonden. De bomen waren nu allemaal boven en het echt planten kon beginnen, met genoeg man van twee teams waren we er. Carl ’s team geloofde ik dat het er ook was. En zij zijn wat ouder in gemiddelde leeftijd dan ons clubje uit Dalkeith. De bomen die je nog gemakkelijk in je handpalmen kan pakken met vijf tegelijk, stak je in een gat dat je net had geschept. En dan sla je er een houtenpaal naast. Die ervoor zorgt dat er even later een beschermende koker omheen kan die je met tie-wrap weer vast zet aan de paal. Het controleren van andere kokers komt hierna. Die trek je dan uit de grond en sla je weer recht in de grond.
Nu komt het geweldige van vandaag het mooiste aan Ballagan Glen. De waterval, Ballagan Glen kent een waterval en als je helemaal boven langs de afzetting gaat dan kom je bij de bron van wat beneden een stroompje is. Een prachtig watervalletje, met wat poelen, stenen en mossen. Heerlijk verkoelend water op een hete zomerse dag. Gelukkig had ik nog mijn statief mee om mij nog bij dit water te kunnen fotograferen. Maar eigenlijk zal je er zelf heen moeten gaan. Zo mooi is het. Een nadeel van dit al is dat we voordat we naar Ballagan Glen konden, onze auto moesten parkeren op het erf van een vrouw die nogal snel op de teentjes was getrapt. Sam vertelde dat zij al boos werd toen ze de zool van iemands voet zag toen hij zijn schoenen omwisselde, dus je moest zo rustig zijn als je kon en dat dan tot de glen volhouden. Daar mocht je eindelijk geluid maken zoals je wou, het erf was verlaten. Dat erf was vrij groot dus het was een opluchting wanneer je weer alles mag doen. Enkele foto’s zullen op het reislog en Facebook volgen. Ik kan ze niet voor mijzelf houden.
Vlug begonnen met koken en heerlijk kunnen eten van de andere helft van de tortellinie die ik gister had gemaakt. Een boterham heeft de tomatensaus opgezogen en vulde mijn maag nog meer. Als toetje een boterham met pindakaas genomen, omdat die extra boterham gister niet mijn honger heeft kunnen stillen. Maar het ontbijt van gister was ook wat kleiner dan die van vandaag.
Daarna met Kelly gesproken zodat zij alles kan regelen. Ze gaat een mail sturen om de kamer in het huis te krijgen, ze gaat Sam nog bellen om zich voor te stellen en ze gaat nog lekker genieten van Zuid-Afrika en van het weekje dat zij tussen beide stages heeft. Haar onderzoek liep niet lekker in Zuid-Afrika en ze was benieuwd naar wat ik op touw had gezet. Mijn onderzoek is nog niet gaande, maar de opzet is aanwezig. Jullian heeft mij ook nog een ander idee gestuurd om een telling te doen en onderzoek naar een orde van dieren naar wens. Ik zal hem daar nog over terug moeten sturen, maar Kelly zal meer dan graag mij er mee helpen. Dat zal ik zelf ook fijn vinden. Maar dat onderzoek moet tijdens de werkuren worden gedaan en als het team ergens heen gaat waar ik wat zal mislopen dan vind ik dat jammer. Maar een beter onderzoek boekt meer vooruitgang in mijn studie dan dat een paar geweldige foto’s zal doen. Dat wordt dus overwegen
Cheers Wouter.