Net als je het niet meer verwacht

De vrije dag die ik vandaag had, was al ingepland gisteravond. Wat aan school doen, voorbereidingen treffen zodat ik morgenavond alleen nog maar mijn laptop en boek in de tas moet doen om naar Nederland te nemen. Zaterdag ochtend 8:45 vlieg ik en als ik nu al wat werk doe hoef ik morgen alleen nog maar de laatste objecten erin te doen en ik kan hem zaterdag zo pakken. School zal ook vandaag op de planning staan. Dat allemaal heb ik vandaag ook gedaan.
Het bed langer in gebleven om de laatste beetje slaap te kunnen pakken en dat voelt zo dan best wel lekker ook al is het maar een halfuurtje wakker liggen. De beslissing over Dropbox is genomen. De paar mappen waar al tijden geen foto’s in zijn gekomen omdat ze over dagen gingen die al geweest zijn zal ik uit de map Dropbox halen en zo de ruimte doen opbloeien. Dat waren 5 mappen met 900 MB. Dat zal toch wat winst maken dacht ik, maar alsnog geeft mijn Dropbox aan dat hij 1,3 GB gebruikt van de 2GB die ik vrij heb. Genoeg tenminste om door te gaan. 1GB vrij gekregen. Mijzelf dan ook uit de gedeelde groep gehaald. Er gebeurd toch niks meer in. En de nieuwe foto’s van het museumbezoek van Charlotte heb ik bekeken. Leuk om zo toch te kunnen genieten van andermans avonturen.

Geen zin om nu al te beginnen met het productieve van de dag dan maar tv kijken terwijl er een beddengoed/handdoeken was gedraaid werd. Van bijna alle cartoons een aflevering gekeken. De was opgehangen en mijn tas begonnen met inplannen van hoe ik dat allemaal ga aanpakken. Dit kan ik zus en dat kan dan zo. Door het schoonmaken van de gum door middel van de veil van mijn zakmes zag ik dat het zakmes vies was geworden. Maar ik heb hier geen torxschroef liggen en meenemen in je handbagage mag niet dus dat wordt dan kijken of ze er een op het werk hebben of iemand tips heeft om te kijken hoe je ze schoon krijgt.
Julian geantwoord op zijn mail en ik ben benieuwd wat hij erop gaat reageren dit kan een erg fijn onderzoek worden. Moet ik of wij (Kelly die graag mee wilt werken met dat onderzoek) een onderzoeksvraag bedenken die past in die tijdperiode van 3 maanden. Als Julian iets weet wat mij tenminste interessant lijkt en hij het ons kan uitleggen dan wil ik die kans graag aan gaan om zo mijn expertise te verbreden. Ik bedoel veldonderzoek is een essentieel onderdeel van een Eco & Wildlife student terwijl we er een basis voor hebben geleerd op school.
Het was al middag en het enige wat ik had gedaan was Julian antwoorden en tv gekeken. Niet erg productief. Ik moet toch beginnen aan schoolwerk. En was begonnen om het wat overzichtelijker te maken en de spelling- en grammaticacontrole op word los te laten. Ik was er een uur zoet mee. Dit was niet echt een productievere dag voor mij als het op school aan kwam.
Mooi weer. Wat kan ik vandaag doen om buiten te zijn. Het is een optie om een dag te gebruiken om te kijken hoe lang je erover doet om naar Edinburgh te lopen, maar wat schiet je daar dan mee op? Wat ga je daar dan doen? Nog een dagje Holyrood Park? Nee dat laat ik dan maar zitten. Ik ga wel weer naar Dalkeith Country Estate. Wat ik eerder als Duchess Park heb genoemd. Een wandeling is altijd mooi in een bos gebied. Ook al is het productiebos. Ik liep naar de ingang en zag een kraampje staan met een bord Admission Fee’s. Ik heb de vorige keer nog niemand erachter gezien en eerder toen het zo druk was , heeft niemand er iets mee gedaan. Twijfels of ik nu zal vragen of ik iets moet betalen wat ik niet bij had. Of zal ik gaan lopen alsof ik niks in de gaten heb. Een beetje schuldgevoel in mijn achterhoofd ben ik gaan lopen, naar het park. Niemand heeft mij teruggeroepen en ik liep dit keer naar de andere kant van het park.
The Orangerie was dat wat ik vandaag heb kunnen fotograferen. Gebouwd in 1890 en tijdens 1940-50 verslechterd. Plannen zijn er om het weer te herstellen zijn er maar dat ga ik niet meemaken. Je kan er in de buurt komen, maar niet in gaan dat zal nog gevaarlijk zijn. Hekwerk zorgt er ook voor dat je er niet bij kan komen. Enkele foto’s gemaakt en doorgelopen na een slok water te hebben gedronken. Langs het amfitheater door een donkere gang. Kort maar donker in het midden. Een twijfel of ik door zal lopen of een omweg zal vinden. Toch doorgelopen, het licht was niet ver weg dus zo lang en eng zal de doorgang niet zijn. Waar vroeger een publiek heeft gezeten, staan nu violen en andere planten die hun weg er hebben gevonden.
Nu ga ik een pad op het Woodland Trial zoals het hebben genoemd. Volg gewoon de blauwe palen en het komt goed. Dat dacht ik eerst maar een bordje zei dat ik door een weiland moest. Even verder stonden nog wat koeien te grazen en naar mij te staren. Mocht het mis gaan dan sta ik in hun gebied en moet ik maar een boom vinden en hopen dat de koe het opgeeft. Gelukkig niks gebeurd en ik volgde het hekwerk naar een uitgang. Dit punt herken ik daar liep ik eerst over naar de brug. Ik kan nu twee dingen doen. Het pad naar de brug volgen en in plaats van over de brug te gaan lopen. Doorlopen en het pad volgen zoals hij bedoeld was of het pad lopen dat ik eerst naar de brug had genomen. Het onbekende ingeslagen.
Foto’s genomen van alles en ik kwam langs een meertje met veel kroos. Dat heb ik even vestgelegd. Bij mijzelf geloofde ik niet echt om nog zoogdieren te gaan vinden vandaag, maar net geen minuut later toen ik dat had gedacht hoorde ik hoeven in de verte. Mijn ogen ging op en ik zag drie stuk reeën rennen. Camera was te laat uit zijn stand-by mode en ik schoot een wazige foto. Balen, maar ik heb het tenminste gezien. Misschien als ik later terugkeer dat ik dan wel een foto kan maken van ze. Kelly kan het misschien wel doen. We komen er maar op één manier achter. En dat is gewoon afwachten tot de volgende wandeltocht door het gebied.
Het was al redelijk laat aan het worden en ik merkte dat mijn maag begon te knorren. Het eten kan niet wachten, moet even een boterhammetje eten bij thuiskomst. Weer teruggekomen thuis, schoenen uit en lekker laten luchten, die voeten. Niemand die er last van heeft. Een video op YouTube opgezocht waarvan ik had beloofd hem op een later tijdstip te kijken. Dat tijdstip had ik besloten dat het vandaag was. Lobo: The Wolf that Changed America. Gaat over een wolf, die een jager en natuurliefhebber zijn denkbeeld over de wolf heeft veranderd. Ernest Thompson Seton werd door een ranch in New Mexico ingehuurd om een roedel wolven te doden. Seton was erg goed hierin en hij beweerde dat zijn voorvader uit Groot-Brittannië de laatste wolf van de Britse Eilanden heeft geschoten. Maar Lobo liet zich niet zo makkelijk vangen. De strijd tussen man en wolf duurde maanden. Alle mogelijkheden heeft Seton geprobeerd. Vergiftigde stukken vlees werden alleen maar op een hoop gelegd door Lobo en overdekt met stof. De vallen die we allemaal kennen van cartoons heeft Lobo weten onschadelijk te maken door er stenen op te leggen. Pas toen Seton erachter kwam dat Lobo verliefd was, wist hij hoe hij Lobo kon pakken. Dat plan was gelukt, de wolf op wie Lobo verliefd werd was voor de val van Seton gevangen. En Seton nam haar mee. Hij had alleen niet gedacht dat Lobo achter Blanca (de vrouwelijke wolf die door haar witte vacht Blanca als naam kreeg) aan zal gaan. De dag nadat Lobo door had dat Blance er niet meer was hoorde Seton hem huilen, maar het was niet een normaal gehuil. Seton erkende er verdriet in. Het stoffelijk overschot van Blanca had hij meegenomen en gebruikt om Lobo te lokken. Uiteindelijk is dat hem gelukt. Vier vallen waren er nodig om deze wolf zich te doen overgeven. Maar zodra Seton de wolf voor zich had klaar om te schieten, lukte het hem niet. Hij kon het niet over zijn hard krijgen. Besloten om hem levend mee te nemen naar zijn hut. Waar Lobo alleen voor zich uit te staren was, denkend aan zijn roedel die nu uiteen is gegaan en aan Blanca. Niet veel later was Lobo dood. Seton nam hem mee naar de plek waar Blanca lag om ze zo nog te herenen. Waard om te kijken, dat zeker. Duur 50 minuten.
Cheers Wouter.