Weer terug in Schotland

Mijn wekker had ik gezet dat wist ik zeker, maar wat er nu mis was. Ik had mijn telefoon die hele tijd niet een uur verder gezet. Die vijf dagen in Nederland heeft hij hele tijd gelopen op de Schotse tijd en Nederland loopt één uur voor. Dat betekende dus dat mijn wekker een uur later zal gaan. Gelukkig was ons mam op tijd om mij te wekken. Want vandaag zal het zo ver zijn dat ik terug moet vliegen naar Edinburgh.
Opgestaan zonder enig gemopper en vrijwel direct na het ontbijt door naar het station. Het is en blijft een woensdag dus het werk gaat door voor ons mam. Het ontbijt bestond uit een ouderwets Nederlandse kommetje yoghurt met Cruesli. Lekker krokant en een goed begin van je dag. Nog gekeken of ik daadwerkelijk niks vergeten was en mijn tanden gepoetst. Daar ging het dan, mam nog een laatste gedag gezegd en door naar het perron. Ingestapt en een gaan zitten. Nu is het ook in deze treinen dat je gratis kon internetten, maar mijn telefoon kon dat nog niet. Niet veel later kreeg ik een bericht van KPN dat ik internet kon activeren op mijn telefoon. Komt hij lekker op tijd mee. Ik gebruik hem al maanden. Zal toch een gedoe opleveren om het Data roaming uit te zetten dus ik laat hem maar internet loos.
Controle door de conducteur. Mijn dagkaart was eigenlijk geldig vanaf 9:00 maar hij zag het vandaag door de vingers. Was de €2 die we bespaart hebben bijna duurder uitgekomen door de boete die ik dan zal hebben. Er zaten eerst een Spaans stel naast me maar de vrouw vond het toch fijner om met het gezicht naar voren te zitten. Een man nam later haar plek in. Ik dompelde even weg, maar hoorde hem later shit zeggen. Gevraagd te hebben of hij zijn halte heeft gemist. Nee dat was niet het geval hij zat in de verkeerde trein. Dat is balen. Schiphol bereikt en op naar de incheckbalie. ‘
Vlug op zoek naar een wc en wat is dat toch altijd een opluchting als het gevonden en gebruikt is. De rij gevonden voor het inchecken, maar ik heb mijn ticket al. Doorgelopen naar de paspoortcontrole. Dit hoeft tegenwoordig niet meer gedaan te worden door douane, nee op Schiphol hebben ze er al een apparaat voor die je gezicht vergelijkt met de pasfoto op je paspoort. Dat was eventjes wennen.
Doorgegaan naar de gate, ik wist voor een lange tijd alleen dat ik bij H moest zijn, dus ik ging achter een tafeltje zitten bij de Mc Donalds en pakte er mijn laptop bij. Geen idee waar ik allemaal KPN kon gebruiken voor Internet, maar ook op mijn locatie was het gelukt. Eventjes Facebook controleren en Lott gesms’t dat ik toch internet heb kunnen vinden, want ik belde haar omdat ik bang was dat ik geen internet zal vinden. Skype geopend maar geen teken van Nieuw Zeeland. 9:10 ik sloot af. En ging naar H maar op de borden stond nog steeds geen nummer dus de laptop gepakt bij de KPN internetlocatie en gewacht totdat hij wel bekend was. Mijn vingers hebben net zo erg moeten lijden als de tas waarin ik flink wat mee kon nemen. De rits ging met veel moeite dicht. Als dat allemaal maar in Nederland terug komt.
Controle voor metalen voorwerpen. Riem en schoenen al los gedaan en aangegeven dat ik een laptop en een zonnepaneeltje had. Beide eruit gehaald en doorgelopen. Geen slecht teken en doorgegaan. Alles weer dicht gekregen en gelopen naar de Gate. Iets wat andere maatschappijen voordringen zouden noemen, heeft bij EasyJet voorrang. De zogenoemde Speedy Boarders. Hebben geen handbagage geloofde ik en mogen voordringen in de rij.
EasyJet werkt ook niet met stoelnummers of reserveringen dus het is kijken waar je een plekje vind. Dit keer vond ik mijn plekje langs een Chinese man en een jonge vrouw van Europese afkomst. De hele rit geen woord gewisseld. Lekker rustig dus, het vliegtuig was anders dan degene die ik had op de heenreis. Maar zolang ik maar aankom vind ik het goed. Door het raampje zag ik al dat wat May zei klopte, het heeft gesneeuwd. Rachael had het op Facebook gedeeld. Donderdag 22 °C en nu sneeuw. Dat is Schotland. Wees er maar op voorbereid. (Kelly bij deze ben je gewaarschuwd.) Wat dichter bij de deur gaan zitten, maar dat heeft in Edinburgh bij de paspoortcontrole niets opgeschoten er stond nog een rij voor me.
Edinburgh Airport door en een drugshond snuffelde aan de voorbijgangers, ik was er een van. Maar niemand heeft wat in mijn tas gedaan waar ik niet van af wist. Gelukkig kon ik door naar de bus. 11:00 stapte ik in en een half uur later kwam ik aan bij Waverley. Een sneeuwbui wachtte mij op. De regenhoes voor mijn rugzak getest op de koffer die ik bij had en inderdaad het water blijft erop liggen gelukkig. Capuchon opgezet tegen de hagel/sneeuw/regen wat het ook was. En door naar de volgende bus. Ingestapt en naar boven gegaan. De honger zorgde voor een licht hoofd en ik wist niet of ik mij goed voelde. Bij Dalkeith eruit gegaan en de frisse lucht heeft mij goed gedaan.
Mijn koffer op bed gelegd en gefotografeerd hoe bol hij staat, ongelooflijk dat ik hem nog vier keer dicht wist te krijgen nadat hij geopend was. Maar ik hoop dat ik dit probleem op de terugrit niet heb. Oplossingen zijn er, alleen nog kijken welke het is. Alles uitgestald wat ik in de koffer wist te krijgen. Dat ook gefotografeerd. Mensen een wijze les voor ons allen, met genoeg ruimtelijk inzicht kan je alles erin krijgen en met doorzetting- en spierkracht krijg je het altijd dicht. Alleen is het handiger als je de inhoud kon verdelen over meerdere passagiers. Dat hoop ik dan ook te kunnen doen op de definitieve laatste vlucht.
Honger! Boterhammen willen smeren, maar het brood was op ,dat dan maar gehaald. Flink wat muntgeld gekregen, maar alleen niet in de combinatie voor de bus. Dat wordt dus eventjes sparen voor de bus. Mijn pindakaas was bijna op maar ik kon net met het laatste beetje de twee boterhammen smeren. Mijn maag was weer wat gevuld en ik merkte dat. Het was sinds het ontbijt dat ik gegeten had. Dus dat werd vast tijd. Het bijwerken van het Excel bestand vroeg nu wat meer werk, want ik heb de helft gekocht in Nederland met Nederlandse euro’s en nu is het woensdag dat ik weer in £ moet werken. Maar dat is netjes verwerkt in mijn bestandje.
SIM kaarten omgewisseld en ik zag dat May mij had ge-sms’t omdat Jamie mij een poosje niet heeft gezien. Had ik hem vergeten te zeggen dat ik naar Nederland zal gaan voor vijf dagen? Nou ja ik had hem maar ge-sms’t met de reden en meteen gezegd dat ik vanaf zaterdag een week weg ben naar Handa. Hij kwam nog even langs en hebben kort gesprek gehad. De dames in het noordwesten van Schotland zijn uit zijn verhalen wat ruwer dan die uit het zuidoosten. Maar ik verwacht niet in contact te komen met die meiden daar. Althans dat is niet mijn planning.
Eventjes ontspannen met het verder kijken van de aflevering waar ik gebleven was. En daar ging ik boodschappen doen. Ik dacht alles voor Handa nu te hebben. Ben ik alleen het zout, peper en suiker niet te hebben gekocht voor Handa. Zoals het was afgesproken. Geen punt dan haal ik het morgen weer. Een blad van Tesco gepakt over technologie en erin gebladerd. Nu ligt hij op de grond langs de prullenbak. Heb toch niks nodigs dus waarom zal ik hem bewaren?
Na het kijken van Weird Creatures was het tijd om te gaan koken. In tegenoverstelling tot de sterneusmol waar het dit keer over ging eet ik mijn voedsel gekookt, gebakken, gefrituurd, gepaneerd of in ieder geval niet rauw. Geen groenten, maar die ga ik niet halen want ik ben binnenkort weg en dan doe ik wel weer boodschappen als ik terug ben. Dat kan nog wachten.
Het voelt hier al bijna aan als thuis. Dat is een goed teken.
Cheers Wouter.