Salamandertjes en ander waterleven

Vanochtend erg vroeg wakker geworden, maar lekker op bed blijven liggen. Hopen weer in slaap te vallen wat ook is gebeurd. Vijftien minuten later viel ik weer in slaap en had ik een fijne droom gehad tot vlak voor zeven. Geen wekker nodig gehad dus. Ik stond op en begon met het computeren. Skype, Facebook, muziekje op en dan weer kijken wat er allemaal gebeurd is. Dat is gedaan, is ook gedaan en weer door naar het selecteren van de foto’s die ik ga delen op Dropbox. Van de 600+ foto’s heb ik er 80 gedeeld met een het thuisfront, 59 foto’s gedeeld met het Handa groepje en ik wou er 20 delen met Charlotte, maar omdat ik niet rekening had genomen met haar beperkte internet en haar gebruik. Dat ons gesprek in de ochtend anders deed beginnen dan dat wij gehoopt hadden. Voortaan wacht ik met het delen tot zij weer een frisse bak internet heeft. Ze heeft nog voordat ik naar werk ging kunnen vertellen dat ze de kaart had gekregen die ik had gestuurd en ze was er erg blij mee. En ik ben altijd blij om te horen dat zij er blij mee is. Het adres toch goed overgenomen nu.
En de tien beste van de beste heb ik in een mail gestuurd naar Paul de ranger op Handa. Zodat hij ze kan doorsturen naar het hoofdkantoor voor ansichtkaarten of om te gebruiken in zijn verslag van dit jaar. Hopelijk vind hij het niet erg om mij dan een (digitaal) exemplaar op te sturen zodat ik kan bewonderen welke foto’s er allemaal gebruikt zijn voor het verslag.
Het rustige leven op Handa heb ik al een poosje achter mij gelaten en ik merkte dat vanochtend al toen het verkeer voorbij kwam en ik wakker werd. En het leven in Dalkeith opgepakt. Vandaag weer eens aan het werk met Sam en de rest. Op naar Hardengreen, de weg heb ik mij nog herinnerd dus ik was niet verdwaald zoals op de eerste dag van mijn stage. Op het werk was er niet veel man, maar voor het werk hadden we het vandaag ook niet nodig. Sarah had haar kookkunsten weer vertoond en had voor Pasen een paar cornflake-cakes met chocoladetopping gemaakt en een klein eitje er opgelegd. Ik kon het niet laten om er een te eten. De tweede volgde al later. Pasen was al bijna een week voorbij dus zo erg zal het niet zijn als ik er nog een at. Oké vooruit de vierde nog nagevraagd of iemand anders hem wou. Nee ik mocht hem hebben. Ik heb de ochtenden op Handa moeten vullen met pasta en aardappelpuree. En de verhalen daarvan gingen rond.
De foto’s van Handa laten zien aan Sam en het was dat hij er erg van te spreken had. Zoals ik op een foto reactie had gereageerd ben ik bezig met het maken van foto’s voor de reactie vol met verwondering en bewondering van de foto’s. En tevens ook om dingen te herinneren later als ik er een album van open sla en de foto’s weer zie. Maar reacties van mensen vind ik ook erg leuk om te horen. Caleb kwam nog even meekijken toen ik Sam vertelde over de watersnip. Die was echt niet verder dan 3 meter weg. Normaal vliegen ze al op als je 300 yards in het bereik zit. Maar deze was niet erg schuw. Zonde of gevaar, nee niet als de jager een hobbyfotograaf is zoals ik.
Het werk kon begonnen. Iedereen in de bus en op naar Bawsinch. Onderweg nog verhalen gehoord zoals Josh het had genoemd tegen zijn oma, Ballsinch. En hoe het vorige team het noemde Balls Itch. In mijn eerdere verslagen Bullsinch noemde. Iedereen maakt fouten en ik kan het begrijpen. Om alle fouten de wereld uit te krijgen, het is Bawsinch. Geen van de bovenstaande klopt. Op Bawsinch aangekomen begon het uitladen van de aanhanger. Caleb en Josh begonnen met het scheppen. Chris, Racheal en ik begon nog met het wegbrengen van het grofzand dat wij eerder uit de tuin hadden geschept. We konden het in Bawsinch langs een andere hoop puin leggen. Ik had op de basis al wat glas en afval eruit gehaald. Dat was zo gedaan. Tijd voor lunch. Ik pakte er het zakje drop bij dat ik uit Nederland had meegekregen, waarvoor bedankt Josephine. Voor mijzelf kon ik ze niet laten. Dus iedereen er eentje aangeboden. Maar Josh en Rachael hebben er meerdere genomen. Ze vonden ze lekker, maar niet erg. Josh vond ze wel lekker zodra je er aan gewend raakte. En man wat doen die dingen mij weer terugdenken aan mijn jeugd. Ik weet dat ik niet oud ben, maar vind het leuk om te zeggen. Handig dat mijn zakken in mijn vest ritsen hebben anders zal ik er niet van af kunnen blijven.
Sam heeft ook nog met een visnet in de vijvers van Bawsinch geroerd en enkele salamandertjes kwamen uit zijn vangsten vooral kleintjes, maar hij heeft ook nog een volwassen kleine watersalamander gevangen. Ik kon het niet laten om van beide soorten vangsten een paar foto’s te maken. Sam had nog gewaarschuwd dat de jonkies kunnen uitdrogen en dat de volwassene helemaal in hun omgeving kunnen opgaan. Dat heb ik gemerkt toen Sam hem losliet en het modderig water. En daar was hij uit het oog. Van een van de salamandertjes heb ik nog een mooie close-up kunnen maken toen het jonkie op Sam’s hand zat. Ook nog foto’s kunnen maken van een oranjetip Anthocharis cardamines. En nog wat bloemen op de foto gezet.
Het puin en zand is nu gedaan. De lunch is op. Nu door naar het volgende punt, berenklauw. Deze plant vonden ze in de Victoriaanse tijd erg leuk en hebben ze dus meegenomen. Maar tegenwoordig worden ze niet meer gezien als tuinplant en waar ze groeien, groeien ze erg snel. Sam moet ze dus gaan vergiftigen. Door er met een spuit het gif op te spuiten, de plant sterft dan uit en kunnen we rustig verder gaan. Sam had het nog druk omdat er overal berenklauw groeit. Drie uur was het al geweest en Sam heeft het voorgezien gehouden. Ondertussen heb ik al wat geleerd over het herkennen en elimineren van de himalayan blossom die we nog gaan plukken. Wat wij vandaag ook nog even hebben gedaan.
Nog eventjes over Facebook gehad en het delen van foto’s ik had eventjes besloten of ik een site zal aanmaken ervoor en heb een vriend gevraagd of hij er wat over wist omdat hij webdesign studeerd. Hem heb ik leren kennen op Helicon. Zoals ik had gezegd heeft Andrew mij erop gewezen dat alle foto’s die je met Facebook deelt van Facebook zijn. Dat zit me een beetje dwars dus ik bedacht om een site te maken om jullie nog alle foto’s die ik wil delen met jullie kan delen en de rechten bij mij blijven. Daarvoor heb ik gevraagd aan een oude vriend of hij mij ermee kon helpen hij studeert nu webdesign geloof ik en een oud contact doen herleven is altijd leuk. Een andere vriend van mij heeft voor de beste van haar foto’s een site gemaakt, maar voor het hosten van je web moet je betalen. Er zijn nog wel gratis webhosts maar zij vertelde mij dat Facebook het recht had om andere te laten downloaden en als je het zo erg vind dat je dan met een simpel watermerk al je naam kom achterlaten. Dat moet ik dan maar eventjes doen. Het punt zal alleen zijn dat ik dan alle bestanden kan herplaatsen en dus alle commentaartjes weg zijn. Als ik het nodig vind kan ik dat nog doen. Jullie zullen het nog wel horen/merken als ik iets met de foto’s doe op Facebook.
Cheers Wouter.