Warm maar zonder adders

De panorama’s van gister waren er geen 6 maar dertien. In ieder geval genoeg dus om te zorgend at ik de achtergronden van mijn album later leuk kan inkleuren. Gedeeld op Dropbox en eentje gebruikt voor mijn Facebook account. Jamie had gister nog gezegd dat we nog een biertje moesten nemen samen in een pub voordat ik weer terug ga naar Nederland. Ik sta er wel open voor om het met hem te drinken, alleen als Kelly ook mee gaat ik kan haar toch niet achter laten dan?
De dag begon weer eens te vroeg. Ik denk dat ik weer moet wennen aan de geluiden van het stadsleven in de ochtend. Maar ook vandaag viel ik achteraf weer in slaap. Dit keer gedroomd over een serie die ik zo nu en dan kijk. Waarom juist die serie dat kan ik niet weten. Maar in ieder geval ging het over iemand die per ongeluk zijn ogen had gericht op een gorillamasker en op dat zelfde masker hadden net een paar criminelen ook hun ogen op gericht. Maar dat leverde nog eens een halfuur tot drie kwartier aan tijd op in mijn slaap.
Besloten naar wie ik de laatste kaart stuur en ik heb ze vandaag op de post gedaan en vanmiddag ook meteen op de post gedaan. Ik wou dat het vanochtend kon maar daar stond toen een vrij lange rij. Dat maar gelaten en doorgelopen naar werk. De drie kaarten zijn nu al een poosje opgehaald en ik hoop dat ze redelijk op tijd arriveren. Totdat ik van een van de drie partijen een berichtje heb ontvangen ga ik de geadresseerden bekend maken.
Ik had in de ochtend tijd om mijn bestand met beestjes bij te werken. Maar daaruit blijkt dat het misschien toch wat verstandiger zal zijn als ik de namen ermaar van ga noteren op papier de volgende keer dat ik er ben. Dus dat kan ik altijd weer doen. Of foto’s maken van de bordjes die erbij staan. Ook erg handig maar dat kan nog altijd wel. Ik wil trouwens iedereen bedanken voor de tips en reacties op mijn blog. Ik ga kijken wat ik ermee doe en dan merken jullie het inderdaad nog.
Nog een elektronische kaart naar huis gestuurd om ze thuis een hart onder de riem te steken en ze over van alles te hebben. Waarom zijn de normale ansichtkaarten niet groot genoeg voor mijn handschrift of mijn schrijfdrift? Ik heb zo veel te vertellen soms maar zo weinig ruimte, dat het haast zonde is. Binnenkort maar weer eens een mailtje typen voor oma Alie die mam dan op de post kan doen met foto’s van Handa en Schotland zelf. Dat zal ze erg leuk vinden, aangezien ik er de laatste keer bij haar er zo veel over had. Dat wordt dus weer een taak voor het aankomend weekend. De dagen zijn soms te lang en soms te kort hier.
Woodhall Dean werd het vandaag weer, het reservaat waar adders (Vipera berus) leven. Normaal zijn ze niet zo actief maar vandaag waren de weersomstandigheden beter dan voorheen. We hebben vandaag eerst wat regen gehad. Niet langer dan 2 minuten, maar nog vond ik het fijn om mijn regenpak aan te trekken die ik even later net zo goed weer had kunnen uittrekken. Dat vochtige trekt adders weer aan om naar de warmere plekken te gaan zoals het pad dat bedekt is met steentjes of de rotsen die op de hellingen liggen. Josh houd niet zo van adders. Zoals hij zachtaardig heeft gezegd. We hebben er vandaag ook niet gezien. Wel wat ander leven, een aantal mestkevers, een loopkever, een bee fly. (Geen idee wat de nederlandse naamgeving voor dit beestje is.) Nee het was geen beef lie (een leugen van een steak) of een beef fly (vliegende steak of een vlieg die aangetrokken word door de steaks). Om een beter beeld te krijgen van dit pluizige vliegje geef ik even de link naar de Engelse Wikipediapagina. http://en.wikipedia.org/wiki/Bombyliidae. Van de mestkever heb ik nog een interessante foto kunnen maken. Weer iets te doen dit weekend de mooiste paar foto’s van de afgelopen tijd op het reislog zetten. Onderweg naar het punt waar we het pad moesten verstevigen en Sam die op de andere kant van het valleitje bomen ging vellen, zag ik iets onder het pad doorschieten. Het was onder een loopbruggetje dat hol van onder was. Ik zag het net weg schieten. Maar het was te groot voor een adder en dan vooral te breed. Dus ik liep terug, daar schoot het weer de andere kant op. Ik loop die kant weer op en mijn ogen waren dit keer naar beneden geconcentreerd. Daar schoot het weer de andere kant op. Een vrouwtjes fazant zat baantjes te rennen onder de loopbrug door. Dat was dus even schrikken toen ik het voor het eerst zag. Als zij er zelf is onder gekomen, kan ze er vast ook onderuit komen. Dus het maar zo gelaten. Wel eventjes vermeld aan Sam die boven zat te rusten. Het was nogal zwaar wat wij mee moesten nemen, de generator hebben Caleb en Josh gedragen door een knoop van Sam aan een balk te maken en die dan op de schouders te rusten. We hadden nog wat touw, de touwen, de kabels en de lierassen te tillen dus het was nogal wat dat moest worden gedragen.
Sam begon met het zagen, Caleb begon het boren in de grond waar morgen of later het voetpad wordt verstevigd. De boom was om en het eerste stuk kan naar boven worden gelierd. Dat was nogal zwaar, want het hele gewicht van de boom moest omhoog worden getrokken. Sam stond aan de andere kant van het water op die helling om te zorgen dat de boom niet te veel last zal verzorgen. Een touw van de boom met spanning erop, die Sam verzorgde zorgde ervoor dat hij van de grond werd gelift voordat hij naar boven werd getrokken. Iedereen die aanwezig was heeft een keer aan de lier gezeten. En soms met meerdere tegelijk. Dat het wat lichter maakte. Beide stukken waren nu langs het pad gelegd. En we konden naar huis, morgen weer hetzelfde dus het lomp gereedschap achter gelaten. De generator mag niet nat worden dus heb ik er de regenhoes voor mijn rugzak voor aangeboden. Dat felgele valt wel goed op. Maar als het maar niet weg waait voordat we er morgen zijn.
Dit keer viel ik weer in slaap in de terugweg, lekker kunnen slapen. Zoals gewoonlijk rijd Sam dan eventjes over een stuk rotonde om iedereen wakker te schudden en dat had gewerkt. Iedereen inclusief ik was gewekt. Volgens mij was ik de enige die sliep maar dat maakt niet uit. Ook al reden we langs mijn huis. Uitstappen deed ik nog niet. Ik wou nog langs de bnasis gaan om mijn zakmes met een torx aan te draaien en het vuil bij het scharnier vandaan halen. Maar ik moest ook nog een formulier invullen voor het handtool felling dat ik op dag twee moest doen. Zodat ik nog mijn certificaat kan krijgen. Als hij na de stage op de mat valt hoop ik dat Jamie hem voor mij wil doorsturen. Dan zal ik alleen mijn gegevens moeten achterlaten dan kan dat nog altijd. Oké dat gedaan, nu tijd om mijn zakmes schoon te maken. Met de spuit erover gegaan maar het scharnier is nog vies net zoals het blad van mijn mes. Best wel zonde, misschien had ik het er niet af moeten proberen te vegen met een beetje wc papier maar met het sponsje. Sam heeft Marion en mij even later afgezet bij de Lidl. En ik kwam onderweg naar huis Romano nog tegen. Marion nam de bus en ik liep door naar het postkantoor voor mijn ansichtkaarten te sturen. Het regenen was losgebarsten toen we 5 seconden uitgestapt waren. Binnen de WHSmiths nog even de postcode voor de laatste brief aangepast, zoals ik hem had herinnerd. Was de laatste cijfer toch anders. Maar hopen dat hij nu aankomt.
Zo nu ga ik wat muziek op mijn telefoon plaatsen. Misschien toch fijn om zo nu en dan wat muziek te luisteren in de bus als het soms wat stil valt. Laatst heb ik alle liedjes eraf gehaald en nu kan ik er weer genoeg opzetten om naar te luisteren. Eerst werkte mijn media center niet mee toen Ovi Suite niet. De telefoon update lukt niet. En het opnieuw instaleren ervan heeft het ook niet doen oplossen dan niet. Ik gebruik deze nog wel even, maar in September kan ik mijn abenoment verlengen en wil ik graag de Nokia X7. Ik ben geen iFan. Zoals ik tegen Marion zei toen we het over Paul hadden die het team heeft verlaten. Hij gebruikte zijn iPhone niet als telefoon dus houd je allen het i. Dat verbazingwekkend grappig werd gevonden. Een flauwe grap kan ieders dag goed maken. Ook al was deze dag goed genoeg.
Romano kwam even aankloppen zijn computer reageerde niet meer. Het afsluiten van de stroomvoorziening en dan normaal opstarten selecteren deed hem ook niet reageren. Twee keer hebben we dit geprobeerd maar dat was niet de oplossing. Gelukkig is er een SimplyFixit naast ons huis waar je altijd naar toe kan. Even later kwam Romano weer thuis en zei dat zijn toetsenbord kapot was. Tot zaterdag moesten ze hem daar laten. Ja wat moet dat moet en als hij dan gemaakt is dan is het opgelost.
Cheers Wouter.