Wat de hek

Vandaag begon het anders dan normaal. Dit keer zat er iemand naast mij mee te ontbijten en dat maakte wel een verschil. Het was een verschil. Vanochtend heb ik eventjes gewacht tot 8:15 om bij Kelly te kunnen kijken of ze wakker was. Ik heb tot dan toe nog niks van haar gehoord dus ik wou weten of ze wakker. Ik was aangekleed en Kelly was al een poos wakker. De vraag of ze lekker heeft kunnen slapen positief geantwoord. Ja als een blok. Hoe een blok slaapt geen idee. Maar in ieder geval sliep ze als een blok.
May heb ik vanochtend de foto’s doorgestuurd waarover we het gister hebben gehad. En gevraagd of we vanmiddag de sleutels van Kelly konden ophalen die waren we vergeten. In ieder geval is dat vanmiddag gebeurt. Dus zij kan nu als ik mijn sleutels vergeten ben dan kunnen we nog steeds naar binnen.
Sam geprobeerd om de foto’s van Woodhall Dean te sturen, maar het ziet er naar uit dat ik het niet kan versturen door een aparte mail naar Sam te sturen maar alles moet antwoorden dan zal het lukken. Alle drie de pogingen om de foto’s te versturen kwamen terug met een mislukte melding. Dus ja dat wordt dan morgen met een USB-stok naar het werk gaan. Om te zorgen dat hij zijn uitvinding kan gebruiken in een verslag.
Vanochtend probeerde ik te pinnen, nadat ik wat geld had overgemaakt en de 30 euro terug aan mam te storten. Maar ik had blijkbaar net iets te weinig overgestort van mijn spaar naar betaalrekening. Morgen dan maar pinnen nadat ons studiefinanciering is overgemaakt. Dan kan ik Kelly terugbetalen, want ze heeft mijn bel te goed voorgeschoten. Waarvoor bedankt Kelly, ook al ben ik niet zo erg in gesprek met mensen via de telefoon, maar voor het gevoel is het toch veiliger. Dus Kelly hartstikke bedankt morgen krijg je het terug en dat is beloofd. Daarna heb ik nog kunnen opwaarderen. Kelly had er nog wat moeite mee, maar is het haar wel gelukt toen ze het in de auto probeerde.
Op het werk heeft Kelly een paar man van ons team gezien, Caleb, Josh, Paul (de net getrouwde Paul) en Sam. Gister had ik met Kelly boodschappen gedaan bij de Tesco en toen we het Old Railway Path liepen vonden wij een afgebroken golfclub. Een driver geloof ik dat het was, hem maar in de tas gestoken om mee te nemen voor Josh. Mocht hij nog een golfclub nodig hebben. Heeft hij tenminste nog het onderste deel ervan. Met de golfclub hebben we een beetje zitten te putten. Even later komt Paul met het idee om de golfclub aan een stok te bevestigen. En om te voorkomen dat het hout verder gaat barsten er een touwtje omheen te binden. Zo hebben we verder kunnen putten. Het gat was een vogelkastje en een stuk karton zorgde ervoor dat het erin kon rollen. Beide zijkanten hadden een wantje om te zorgen dat de bal niet erlangs zal rollen. Als molentje op het gat hadden we de schapenschedel gebruikt die op de werkplek lag. Het was toch wat lastiger dan het leek.

Kelly kreeg haar handschoenen en had er al opgeschreven toen ze erachter kwam dat er in dit pakje twee rechterhandschoenen zaten en geen enkele linkerhanden. Gelukkig heeft ze geen twee linkerhanden en had Sam nog een pakje handschoenen waar Kelly er een van mocht hebben. Dus ja, dat dat probleem is weg. Op naar het reservaat van vandaag. Onze werk vond vandaag plaats op Woodhall Dean. Waar we niet meer hoefden te werken aan het voetpad, maar aan het hekwerk waar we in het begin de palen voor hebben neergelegd op de betreffende plaatsen. Dat was nogal een klus want de boer had een kabel gespannen waar volt doorheen liep. Dat maakte het een uitdaging voor Sam om op dat punt de paal te vervangen. Er stond stroom op het prikkeldraad omdat die in aanraking was gekomen met de geladen kabel. En verderop was er weer een knoop gekomen met het hekwerk. Sam had Josh nog even te pakken gehad toen hij vroeg of Josh het stootijzer wou vastpakken. Daar stond ook een beetje stroom op. Ook al was er al verbinding met de grond voordat het stootijzer in aanraking met de grond kwam. Josh schrok op en dan was dan even om te lachen. Leedvermaak is de oudste vorm van vermaak als je het mij vraagt, want het is niet gebonden aan cultuur en cultuur was er nog niet zo in de steentijd dus leedvermaak is de grootvader van cabaret en andere vormen van vermaak. Door het hekwerk in het hoekje waar meer speling was, want we moesten door Woodhall Dean om snel bij de overkant te komen waar de schapen door het hek kunnen komen. Daar moesten wij dus heen gaan. De helling af over het Weatherly Bums (dat eigenlijk Weatherly Burns heet maar door een foutieve overname op de landkaart staat er nu Bums.) En de helling weer op. Eventjes geluncht en aan het werk. Dat hek is gemaakt. Kelly was benieuwd naar mijn statief en probeerde hem iets te enthousiast uit. En er is een segment gebarsten. Hij kan gebruikt worden, maar je gaat eraan irriteren en het is wat onstabieler geworden. Verzekerd is Kelly en ik heb de eerste dag toen ik bij haar op bezoek was mijn verzekering moeten raadplegen. Zoals mam het graag zegt, mijn slogan is: Alles komt goed. En op dat motto zet ik mijn leven voort. Alles komt goed en we komen er wel uit. In ieder geval onze vriendschap zal hier niet door worden aangepast.
We zijn ook nog even langs het punt gegaan waar we afgelopen week hebben gewerkt. Paul en Kelly hebben erover gehoord maar niet gezien. Met Kelly nog eventjes verder gelopen tot de brug en over het gebied gekeken. Woodhall Dean is eentje die het waard is. Alleen zijn de kleigronden en de regen geen goede combinatie. Gladheid en klodders aan je kleren. Niet echt iets dat je graag wilt als wandelaar dus onze binnenkant van de broeken zijn lekker vies geworden. Onderweg zijn we nog gestopt bij Brocks Wood. Waar ik nog niet ben geweest. Daar heeft Sam even gekeken naar de bomen die om moeten gekeken naar esdoorns klein genoeg waren om, om te kunnen zagen met handtools en waardoor Kelly later in deze periode misschien haar cursus handtoolfelling kan doen. Ik had Kelly net gezegd dat je lekker in de auto kon slapen en even later mogen jullie raden wat er was gebeurd.
Op het werk hebben we nog even gehangen en toen gingen we terug naar huis. Langs May om de sleutel op te halen. Maar degene die open deed was Leslie haar dochter die thuis zat met keel-,neus en oorontsteking. Ze voelde zich alleen miezerig maar voor de rest was alles goed met haar. De sleutels opgehaald en dan doorgegaan naar Lidl om de boodschappen te doen. En jullie mogen weer raden wat er is gebeurd maar ik moest er in ieder geval voor terug lopen.
Thuisgekomen hebben we wat zitten te computeren voordat we aan de kook gingen. Heerlijk groentesoepje met een blokje bouillon en knoflook stokbroodje. Jammie dat heeft gesmaakt. Nu lekker ontspannen en morgen weer een nieuwe dag. Zal dan eventjes de bestanden op een USB-stokje zetten zodat ik ze morgen kan afgeven aan Sam.
Cheers Wouter.