Ishlamamuir of East Lammermuirs

Daar gingen we tenminste heen voor vandaag. Door de manier waarop Sam het zei dacht ik aan een islamitisch reservaat, maar ik had het gewoon verkeerd verstaan. Toen we er waren heb ik het hem nagevraagd of het nu Ishlamamuir was of eerder East Lammermuirs. Het was het laatste dat klonk toch meer Schots dan midden oost. Het was een aardige tocht naar East Lamamuir, maar het was het allemaal waard.
Het opstaan vandaag ging gepaard met een lichte honger. Dat moest wachten. Ik zal niet eerder eten voordat Kelly er gezellig naast zat. Dus ik ben maar afleiding gaan zoeken en vond die in de map van Excel met alle dieren die ik in Schotland op de foto heb gezet. Daar heb ik nu een bladzijde voor de onzekere dieren gemaakt. Zodat ik die beter kan opzoeken en op Facebook plaatsen of opzoeken in het museum, waar de meeste onbekende nu vandaan kwamen. Maar na dit weekend misschien al heb ik die lijst gehalveerd. Ligt er alleen aan of we naar het museum gaan dit weekend of iets anders doen. Maar in ieder geval bedank ik degene die mij hebben geholpen bij dat waren, Erika Loonen, Rachael Mackenzie en op een enkele Nick Elbers. Ik ga binnenkort controleren of dat inderdaad die dieren zijn en jullie horen het wel. Voor de andere zal ik jullie hulp graag willen gebruiken. Dus op Facebook blijven nog wat foto’s staan. Ook al zal ik ze wellicht niet gebruiken voor het album. Mijn dank is in grote hoeveelheid aanwezig voor het verbreden van mijn dierkennis.
Het ontbijt was gesmeerd en ik ging met Kelly naar het werk. Dit keer nam ik mijn laarzen mee. Het is makkelijker om laarzen aan te hebben en de schoenen aan elkaar te binden en om je nek te doen. Dus dat maar gedaan. Thuis had ik mijn laarzen nog gemerkt met een watervaste stift en een ititiaal op de neus om mijn collegae te laten zien dat dit mijn paar laarzen zijn. Het plan was om ze op Hardengreen te laten staan en met de schoenen aan naar huis te lopen, maar vandaag reden we langs huis en nam ik beide paar schoenen mee naar huis. In mijn tas had ik vandaag de cd voor Panorama maker meegenomen voor Caleb die graag dat zal willen instaleren voor zijn gescande analoge foto’s. Als het kan worden geïnstalleerd in het Engels is het geen probleem, maar als het in het Nederlands is dan wordt het wat lastiger. Hopelijk is het hem gelukt en krijg ik hem morgen terug, anders is hij nog een week naar Handa en zie ik de cd-rom wat later terug. Hem mailen heeft niet altijd veel zin, zijn mails leest hij zo nu en dan en niet standaard dagelijks zoals ik doe.
Caleb en Josh gingen nog even naar de Tesco, Kelly , Sam en ik hadden het over alternatieve energiebronnen omdat er bij East Lammermuirs Dean een windmolenpark was. Dat is in Schotland een goede manier van stroomvoorziening maar de kusten van Schotland hebben grote verschillen tussen eb en vloed en dat hebben ze nog niet zo ver gezien als Sam die al hele ideeën erover had. Ook nog gesproken over Donald Trump die bij Aberdeen een golfbaan heeft gebouwd op een gebied dat SSS was. Dat houd in dat het een gebied is met specifieke speciale interesse qua natuur. Ik weet niet hoe veel geld de bestuursleden in Aberdeen kregen als smeergeld, maar dat geld is zo smerig als het maar kon. Je gaat toch niet akkoord met een plan om een golfbaan te bouwen op een gebied dat erg speciale interesses heeft? Kom op, waarom zou de regering het toestemmen? Welke losse schroef heeft jullie tegen gehouden met het beseffen van dit idiote plan. ’s Werelds beste golfbaan, die blauwdrukken mag hij ergens stoppen waar het zonlicht niet komt. En dan vooral op een gebied waar veel natuurwaarde aan zit. Verschrikkelijk wat geld te weeg brengt. En dan vooral iemand zoals Donald Trump die al geld zat heeft, heeft te veel losse schroeven om te bedenken dat er wat natuurlijks meer waarde kan hebben dan een aantal are van gras. En dan is er 16 mijl verder plannen om een windmolenpark te bouwen, maar daar steekt hij een stokje voor omdat het te zien is vanaf de golfbaan. Donald Trump, jij mag die aktes en blauwdrukken ergens terugvinden waar de zon in geen jaren zal komen.
Een verhaal dat hij had verteld toen we nog op Hardengreen waren ging als volgt: Bij de Jessops (CityFoto) waar hij heeft gewerkt ging er een verhaal rond dat er een meid was die haar haar wou bleken met het chemisch middel dat ‘stop’ wordt genoemd bij het analoge fotografie. Dit middel zorgt ervoor dat de chemicaliën op het papier blijven zitten en het is een zuur. Zij heeft haar haar erin gedaan en dat heeft ervoor gezorgd dat het na een tijdje uitviel. Het zuur heeft waarschijnlijk iets gedaan met de wortels van het haar waardoor het grip verlies en ze helemaal kaal werd. Om Jessops aan te klagen was niet gelukt, maar kom op, wie geloofd er nu dat de Jessops heeft gezegd dat het onschadelijk is? Ik zal dat niet gaan geloven en waarom zal je het dan doen
Ik heb iedereen op het werk nog de foto’s laten zien van onze Young ScotRail kortingpassen. Waarom Andrew, Caleb en ik gefotografeerd staan als een groepje criminelen. Gezocht voor meerdere gewelddadige overvallen, meerde moorden en pogingen tot moord. En Andrew ziet eruit als onze meesterbrein.
Op naar East Lammermuirs Dean en het zag eruit alsof het niet beter kon worden. Erg mooi gebied, met een stroompje water en flinke hellingen met bloemen erop. Ik kon het niet laten om er mijn camera bij te pakken en wat te fotograferen. Kelly had in Zuid-Afrika een curusje genomen om meer te weten gekomen over de diafragma voorkeuze en heeft daar geleerd hoe je bewegend water goed op de foto moet zetten en dergelijke dat heeft ze gedemonstreerd aan mij toen ze er wat foto’s van maakten. Caleb die ervaring heeft met het maken, verwerken en instellen van foto’s heeft het ons nog wat beter uitgelegd.? Terug naar waar het over ging. De instellingen die voor mooie bewegende foto’s nodig zijn was Manual of te wel handmatig. Dan stel je het in op een kleine diafragma dus een grote diafragmawaarde zoals F22 bij Kelly en bij mij kan het niet meer dan F8 worden. En een grote sluitertijd, waardoor je dus het licht blijft vastleggen en de beweging er goed in op komt. Vele van mijn pogingen haar na te doen waren mislukt en kwamen er wit uit. Eentje was wel goed gelukt, maar die krijgen jullie dan te zien. Als het niet aan mij had gelegen, was het Kelly niet eens gelukt om foto’s te maken. Ze had haar Micro SD kaart nog in haar laptop laten zitten en ik had voor mijn verjaardag nog een tweede Micro SD kaart gekregen die ik haar vandaag heb uitgeleend. Voor mij was het een ander probleempje na het maken van een aantal foto’s vandaag waren beide accu’s leeg. Ik was er eentje vergeten op te laden, maar nu laden ze allebei op. Maar het is mij wel gelukt wat leuke fotootjes te schieten. Kelly zag nog iets liggen, te breed voor een slak. Als zij er niet bij was geweest om het met haar vingertippen op te pakken had ik het aangezien voor een zwarte drol. Het bleek een spitsmuisje te zijn. Overleden anders was hij allang weggevlucht. Net nog vijf foto’s ervan kunnen maken en daar ging de batterij. Omwisselen had niet veel effect. Die was al leeg. Beter opletten wanneer je batterijen wisselt.
Terug naar huis langs East Linton. Over de brug met de mooie rivier. Besloten om nog even langs de rivier te gaan kijken. Erg mooi maar wel veel geluid is het dat het water maakte. Nog eventjes gekeken daar en de bordjes aan de overkant van het water belachelijk gemaakt. Erg klein en onleesbaar wat zal daar staan? ‘Do not come closer to this sign, strong water currents and steap ground.’of wat zou het wat anders zeggen? Maar in ieder geval was het lachen het waard. Naast al het afval dat door de kilometers water zijn meegebracht hebben we ook nog wat moois gezien. Sam wou nog een kijkje plegen in de grote holle boom en je weet nooit wat erin deze natuurreuzen zou kunnen zitten. Toen Caleb zijn nek in de opening stak vloog er rakelings een winterkoning langs zijn schouder. Eventjes had Sam het voor een vleermuis aangezien, maar toen dacht hij dat het een winterkoning kon zijn. Troglodytus troglodytus, een vogeltje dat niet groter is dan een musje. En de naam koning kreeg door een verhaal over het kronen van de vogel die het hoogst kan vliegen.
De vogels wouden weten welke vogel het hoogst kon vliegen en hielden een wedstrijd met alle vogels in de competitie. De fazant heeft niet opgevlogen, de duif en de tortels vielen later af, het was te zwaar voor ze. De sperwer en de andere roofvogels bleven maar stijgen en toen alle vogels op de arend het voorgezien had gehouden, dacht de arend dus bij zichzelf dat hij had gewonnen. Maar net voordat hij uit besloot terug te keren, kwam er een winterkoning uit zijn veren tevoorschijn die net nog even een meter verder vloog voordat hij weer toevlucht zocht bij de arend. En zo heeft hij de wedstrijd uiteindelijk gewonnen. De winterkoning werd dus koning van de vogels hierdoor genoemd. Aldus het verhaal van Sam.
Thuis gekomen ben ik verder gegaan met de lijst van dieren. Nu heb ik alle open vakjes van de vorige bladeren gekopieerd naar een apart bestand en kan ik controleren of ik iets dubbel heb genoteerd. Die kan ik dan verwijderen. Kelly wou graag een uitje nemen naar Edinburgh zo in de middag nog, maar ik zag dat niet zitten. Dat heeft mij in staat gebracht voor mijzelf te kunnen beslissen wat ik ga eten en ik koos voor pasta. Net toen ik de pastasaus in het pannetje had geschept en de rest wou terugzetten zag ik ‘With Smoked Bacon’ op het etiket staan. Shit, dan maar terug scheppen, de saus was nog niet opgewarmd dus dat kon geen kwaad. Lekker pesto en plaats van pastasaus gedaan en heerlijk gegeten. Zo meteen maar eens sms’en hoelaat ik mij zorgen moet gaan maken als ze nog niet thuis is.
Cheers Wouter.