Bloed drinken van een stervende boom

Dat klinkt misschien een beetje morbide, maar als ik zeg dat wij op het werk vandaag het sap van een boom hebben gedronken, klinkt het ook niet zo heftig en interessant. Dus vandaar heb ik gekozen om het woord sap te ruilen voor het woord bloed. En daar dit verslag mee te beginnen.
Gisteren had Kelly mij nog gevraagd of ik al had doorgegeven om met Muskwa Wild mee naar Roemenië te gaan. Nee dat nog niet maar ik ga mee. Zuid Afrika doet mij wat minder, laat mij maar eerder naar een van Europa’s mooiste plekken gaan de Karpach natuurgebieden in Roemenië. Daar krijg ik dan lekker veldwerk-les en krijgen we misschien nog sporen te zien van wolven en de europese bruine beer. Zuid Afrika lijkt mij ook erg interessant, maar wat je daar krijgt te leren is eigenlijk bedoeld voor een maand en dat moeten adolescenten zoals mij dan in twee weken weten te leren voor een certificaat. Nee ik ga toch liever naar Roemenië.
Ik kreeg een bericht dat Charlotte weer thuis was, van haar heb ik het niet gehoord. Maar daar gaat het allemaal niet om. Ze is weer heel en weer thuis. Heelhuids thuisgekomen met nog een litteken en nog een stuk titanium. Hoe het allemaal ging heb ik wat late gehoord toen ze op Skype te vinden was. Zij was dinsdags naar het ziekenhuis gegaan en heeft donderdag s de operatie gekregen om haar arm recht terug te laten groeien. Een heel verhaal en dat was het dan een interessant begin van de tweede uur van mijn dag. Zo blijkt het te zijn dat ze het dokters-jargon in het ziekenhuis heeft geleerd en dat ze wat heeft liggen te praten met de mensen die ook op haar kamer lagen. Haar coach van school is nog langs geweest, maar omdat haar naam anders in het schoolregister stond dan in het ziekenhuisregister hebben zij elkaar niet getroffen. Een sms’je heeft ze in plaats van bezoek ontvangen. Het was een operatie die ik anders had gedacht dan dat het werkelijk is gegaan, maar zolang de dokters mijn vriendin heel krijgen ben ik altijd tevreden.
Voordat zij online was heb ik mijn berichten gecontroleerd en ben ik verder gegaan met de lijst voor het museum te controleren. Die met de foto’s op een USB-stok gezet en zo de lijst doorgewerkt en de dubbele verwijderd. Ik had 14 foto’s er twee keer in staan en ik kon die dus verwijderen toen ik alle DSCN codes had overgezet op een ander mapje om het later vandaag te kunnen uitprinten. DSCN voor alle codes weggehaald en alleen de cijfers over gehouden. Dan nog maar even Ctrl + A en op numerieke volgorde gezet. Dan kwam het aan op het controleren van de codes. En in totaal hield ik er zo 64 over om binnenkort mee te nemen naar het museum. Het overnemen van de foto’s was wat moeilijker. Ik had er 64 op de lijst staan maar ik had er 40 op de stok gekopieerd. Dat was dus alles nog maar eens nalopen en toen was het mij wel gelukt.
Kelly had haar puzzeltjes meegenomen naar het werk en had er Caleb en Marion haar nek over laten breken. Sam zag de oplossing van een afstandje al. De printer mogen gebruiken om mijn foto’s voor het museum uit te mogen drukken. Uitgerekend dat er op de kleinste stand 35 foto’s op een kantje komt en dat dus twee kantjes in beslag neemt. Geen idee hoe de printer werkte dus heb ik op instructies van Paul de lading papier eruit gehaald, een kant van het papier geprint en terug ingestopt voor de volgende kant. En daar weer door geprint zo dat was gedaan. Maar het excel bestandje deed het niet. Dan maar vanmiddag of morgen naar de bibliotheek om het daar uit te printen.
Op het werk hebben we het weer gehad over de dwaze acties van meneertje Trump waar ik het gister al uitgebreid over had. Het SWT had een e-mail gestuurd naar Sam en die heeft hij uitgeprint, het ging over de situatie Trump. Naar verhalen van Marion schijnt het zo te zijn dat de gemeente Aberdeen bezwaren had tegen het plan, maar dat de regering hen had benadrukt wat voor kansen dit creert voor werk. Schijt aan die kansen, groene banen hebben net zo veel of meer waarde aan deze planeet dan die droge grijze banen. (Even goede vrienden.)
Door naar Erraid Wood, het weer zat mee dus die verrotte es kan neer en dat was me toch een constructie die ervoor nodig had. Sam had een van de kabels van de lier naar een boom gebonden, een andere lier zat vast aan een andere boom die weer die kabel strak trok en een normaal touw zorgde ervoor dat de boom een kant op werd gehouden mocht hij verkeerd vallen. Nog wat foto’s daarvan gemaakt om jullie te laten zien hoe Sam dit allemaal heeft vastgezet. Voordat alles kon beginnen moest ik nog een keer naar de bus, we waren de hendel voor de lier vergeten. En er mocht een waarschuwingsbord langs het pad komen te staan, mochten er mensen langs komen. Dus nu kon het echt beginnen. Iedereen op een veilige afstand van de boom. Volgens de regels moet er twee boomlengtes tussen jou en de boom komen te staan. Nu kon het zagen beginnen. De lier stond strakgespannen en de boom begon het te geven, krak daar brak hij af. Een groot stuk overeind blijven te staan, maar het was een spektakel. Sam heeft nog wat verder de stronk afgezaagd en heeft de boom nog in stukken gesneden.
Toen we met zijn allen even naar de boom aan het kijken waren, viel het mij op dat hij aan het druppelen was, de es heeft nog moeite gedaan om zijn wonden door dit vocht te doen herstellen en wij als dorstige mensen hebben zijn laatste druppels bloed gedronken. Als je het met bloed mag vergelijken. Het smaakte naar water met een beetje meloen erin. Best lekker, ik vond het interessant om te proeven en het te zien. En heb er ook nog wat foto’s van gemaakt die gelukt waren. Lekker aan onze lunch begonnen en Sam besloot nog een bezoekje te brengen aan Milkhall Pond.
Een grote vijver in handen van SWT. Het duurde even voordat we er waren, maar het is een mooi gebiedje. Hier en daar wat foto’s gemaakt. Nog genieten van wat Schotland heeft te bieden. Sam vond nog een bordje met Dead Slow erop. Dat betekend dat iets erg langzaam is als je het mij zal vragen. Het was wat afgebroken en ik maakte er Deadly Slow worm van. Oftewel dodelijke hazelworm. Die grap viel goed. We konden door naar huis.
Thuis gekomen nog wat gecomputerd en met Kelly eerst naar de bibliotheek gegaan. Maar door een andere documentextensie kon ik de lijst met te controleren dieren niet openen, laat staan printen. Dan door gegaan naar de Lidl voor boodschappen en alles voor de rest van de week gehaald. Een grote fles limonade die houd ons de komende tijd nog bezig. Ik dacht een plan, ik kon laatst nog wel een bestand in de bieb afdrukken toen ik naar Fort William ging voor mijn treinkaartje . Dus ik kon waarschijnlijk proberen het op een mail te proberen. Een andere computer had ik gebruikt en ik merkte dat deze wel het bestand kon lezen en afdrukken. Het bestand dan maar aangepast voor het afdrukken en afgedrukt. Geen idee wat dubbelzijdig is in het Engels maar het papier ga ik gewoon vol noteren totdat ik weg ben. Dus geen papierverspilling voor deze jongeman.
Het beslag voor de pannenkoeken was geklopt en had even gestaan. Dit keer waren de pannenkoeken vrij vlug gelukt alleen had ik een kleine discussie met Kelly over het botergebruik. Zij zegt dat ik te zuinig erop ben geweest en ik heb geleerd van Caleb dat je niet te veel boter moet gebruiken anders krijg je van die vettige pannenkoeken. De volgende keer bakt zij wel weer pannenkoeken. Dus dan mag ik over haar kookkunsten beoordelen. Ze hebben goed gesmaakt en als toetje kregen we nog van Romano een bordje friet met gebakken lever voor Kelly. De friet smaakte goed en hoe de lever heeft gesmaakt kan ik niet over oordelen.
Kelly heeft nog een aflevering gekeken van de Keuringsdienst van Waarde waar ik nog hier en daar wat bij heb meegekeken. Het ging over Filet Americain, wat dus helemaal niet uit Amerika komt of Frankrijk, maar uit een reeks van bereidingsevolutie om uiteindelijk de Nederlandse Filet Americain te worden zoals de vleeslustige onder ons in Nederland op hun broodje terecht komen. Ze waren voor dit programma nog naar België gegaan waar de kleinzoon van de bedenker van de Filet Americain woont en waar het is gemaakt. Hij herkende het Nederlandse product niet als Filet Americain en liet de presentator het echte filet proeven. Na onderzoek blijkt er ook nog resten van varkensvlees in sommige Filet Americain te zitten terwijl het uit 100% rundvlees moet bestaan. Gelukkig hoef ik daarover geen zorgen te maken ik heb al een ruime poos het vlees in mijn leven achter me gelaten.
Cheers Wouter.