Gesplitste wegen

Voor Kelly begon nu het eerste weekend in Dalkeith, dat betekend dat voor mij het eerste weekend met gezelschap begon. Misschien dat het daardoor komt, maar ik had vanochtend nadat ik wakker was geworden en ik weer in slaap viel toch een stel rare dromen. In een van de dromen ging ik met een groep van 20 man van alle jeugdige leeftijden een uitje maken. Ik herinner mij dat de chauffeur van de bus weg was en dat Sam al staande de bus kon besturen. Best raar, maar daar stopte het niet. Het uitje bracht ons naar een of andere woestijnruïne waarvan ik vreemd genoeg de badkamer herkende. Het was een pas een geruïneerd gebied en ik was er dus nog eens geweest. Ik vond ergens met Sam en nog wat andere mensen waarvan Kelly deel uitmaakte mijn hoofd terug. Het was geen nachtmerrie hij zat nog vast aan mijn lichaam. Ik zal dus een buitenlichamelijke periode hebben gehad anders zal ik mijzelf nooit kunnen zien.
Deel twee van mijn ochtendroom was dat ik op een zandstrand was met erg grote heuvels en vreemd genoeg gebruikte ik mijn kapotte driepoot als skateboard en ben ik zo over de rotsen geschaatst totdat ik bij de archeologentent ben gekomen waar mam en de rest van het gezin verbleef. Ik pakte er mijn driepoot bij en liet zien hoe kapot hij nu was. De verbinding tussen beide stukken was nu gereduceerd tot een stukje plastic dat bij aanraken afbrak en ik zonder moeite het segment zo kon eruit halen. Waarom ik er dan zonder moeite en kleerscheuren vanaf ben gekomen zal mij een raadsel zijn, maar het was wel geweldig om te zien hoe goed ik kon skaten op dat ding.
Opgestaan en gekeken op de pc, de internet verbinding was nog steeds kapot en ik heb niks van Jamie gehoord gister. Kelly had gister wel erg veel pret toen ze met mijn verrekijker de buurt in de gaten ging houden en de mensen herkende en er een logboekje van bijhield. Die waren net de andere kant op gegaan en toen hadden ze nog geen hond bij. Zij moeten dus in de buurt wonen. En dergelijke opmerkingen maakten ze. Het was wel moeilijk om in de donkere kamer te schrijven, maar een leeg document op Word heeft mij van licht voorzien. Kelly wou niet dat haar testpersonen erachter konden komen dat zij hen bespiedde. Doordat ik vanochtend geen internet had dat dus sinds gisteren was uitgevallen, ben ik maar wat tv gaan kijken. Nu ben ik weer bij met de serie. Maar veel nieuw materiaal hebben ze niet gebruikt. Jammer, maar de volgende komt weer actie in het spel.
Na een paar afleveringen kwam Kelly naar beneden. Ik ging verder met het kijken van de cartoon waarmee ik eigenlijk bezig was. Als ik internet had, had ik waarschijnlijk op sociale media gekeken of er wat was veranderd. En misschien nog hier en daar een Latijnse naam noteren voor het museum bezoek. Het ontbijt was gegeten, de lunch gesmeerd, de tassen gepakt en wij konden gaan. Het was redelijk later dan dat ik had verwacht dat we gingen, maar we konden vertrekken. Kelly moest nog wat wisselen voor de bus en ik eigenlijk ook, maar ze heeft mij het voorgeschoten. De bus naar Edinburgh gepakt. Jamie belde mij op om over het internet te hebben. Ik heb hem ook nog kort verteld dat we een pamflet kregen voor de bestuursraadverkiezingen waar hij op stond. Nu weet Kelly ook hoe Jamie eruit ziet alleen hebben ze elkaar nog niet ontmoet. Nee dat klopte, hij doet aan politiek op lokaal niveau. Voor Ward 3. Volgens mij is dat wat lager dan vicepresident maar zeker weet ik het niet. Het plan van vandaag was om Kelly naar boven te sturen in het Scott Monument waar ik al naar boven ben gegaan en dat ik dan beneden foto’s van haar kon maken als ze boven was. Maar op het sms’je dat ik stuurde om te vragen of zij kon signaleren als ze op de top was is niet doorgekomen. Hadden we ook beter af kunnen spreken. Het was heerlijk weer en ik heb in de zon kunnen zitten. Op de achtergrond was een doedelzakspeler bezig met haar zakcentje bij te schrapen en een stel Braziliaanse vonden het nodig om een vlag uit te hangen op het monument om te fotograferen. Zo gek zijn wij niet dus hebben we onze vlag maar thuis gehangen. En als ik de vlag mee zal mogen nemen zal ik de Brabantse of de Eindhovense vlag mee willen nemen. Om daar te fotograferen.
Samen met Kelly op een bankje bij Princess Street Garden een boterhammetje gegeten en voor het eerst heb ik de One ‘o Clock Gun af horen gaan. Dat kanon staat bij het Edinburgh Castle en zorgt ervoor dat de mensen vroeger (en blijkbaar ook tegenwoordig) weten dat het één uur is geweest. Ook heb ik het verschil gezien op het Nelson Monument waar de One ‘o Clock ball hangt. Die dan naar beneden is gegaan. We hadden niet door dat het al één uur was totdat wij op de klok keken van het hotel bij North Bridge. National Museum of Scotland we komen eraan. Het weer zat mee en ik trok mijn jas uit. Ik had toch al een dikke trui aan de jas was dus niet nodig. Met de gedachte dat ik er heen ging om de namen van beesten te noteren hebben Kelly en ik toch het eerste (half)uur bij elkaar gelopen daarna hebben onze wegen een scheiding genomen. Ik bleef nog wat hangen om zo veel mogelijk foto’s te herkennen en Kelly liep gewoon waar zij wou. Dit was toch maar beter geweest voor ons. Flink wat genoteerd en naderhand besefte ik dat het meer leek op een schoolopdracht dan een vakantie-uitje, dus ben ik maar naar het midden van het museum gegaan en daar op een bankje gaan zitten. Geprobeerd Kelly te bereiken en gedacht dat wij elkaar toch kunnen vinden als zij mij nodig had, dus geen nood als ik eventjes ga genieten en misschien nog wat meer gefotografeerd heb. Dat maar gedaan en dit keer direct de foto’s genoteerd op papier. Volgens mij heeft het museum haar collectie aangepast want ik vind het vogeltje met de grote veren die over zijn hoofd lopen niet. Iemand enig idee welke vogel dit is. Geen David Attenborough fanaticus die ergens een aflevering van heeft gezien waarin een vogel met een lengte die iets kleiner is dan die van een huismerel erg lange haren over zijn rug heeft lopen om vrouwtjes mee te versieren, dat ergens op heeft genoteerd mocht er iemand zo gek zijn als mij die de naam zal willen weten het te kunnen vertellen. Nee jammer. Zodat ik hem snel kan overnemen. Dat is dan weer gedaan. Kelly nog eens gebeld en nu liep ik naar haar toe. Nog wat gefotografeerd en gekletst over het museum. Dus dat was dan wel leuk. Sluitingstijd en we werden naar buiten gedreven. Kelly nog eventjes kwijt geraakt omdat zij naar het toilet ging. En ik wachtte buiten. In een boekhandel het geld gewisseld voor de bus. Anders kon ik Kelly niet terug betalen en de bus niet nemen naar huis.
De bus naar huis was niet bus 3 die Kelly heeft genomen en dat heeft een beetje commentaar doen opleveren. Ze bracht het minder geërgerd maar het komt erop aan dat de buslijn 49 naar Rosewell, geen dubbeldekker is, langs Sheriffhall gaat en daardoor langer erover doet en dat het beter lijn 3 konden nemen. Maar ik vond het geen probleem en elke bus die ik vanaf Edinburgh nam langs Sheriffhall gaat. Geduld is een schone zaak. Uitgestapt en even in de Farmfoods gegaan Kelly wou weten wat er allemaal te halen viel. Doorgegaan naar de Lidl voor de laatste beetjes boodschappen van deze week. Wat eieren, tortilla chips en dipsaus. Ik had net genoeg geld bij om alle boodschappen te betalen. Geluk was mij vandaag mee, maar Kelly niet. Zij was haar sjaal vergeten in de bus. Die ziet ze dus niet meer terug.
Thuisgekomen kon ze niet tegen de vuiligheidsgraad van mijn kamer en heeft ze die gezogen. Ik was het wel eens van plan, maar niet rap genoeg voor haar. Mijn bureau heeft zij ook gedaan en in ruil voor haar diensten betaal ik in gezelschap terug. Goede deal toch? Nee ik help ook mee in de keuken en doe graag wat voor haar terug. De tv hoek heeft ze ook ingericht wanneer May voor ons een FreeView heeft. Hier doen ze niet meer aan analoge zoals in Nederland.
Gelukkig heb ik vanavond wel weer internet gekregen, maar of Kelly het kan laten om in het donker mensen te bekijken weet ik nog niet zo. We kunnen het nog altijd doen als we ons willen vermaken.
Cheers Wouter.