Voor de duvel nog niet bang

Laat mij even iets recht zetten wat ik afgelopen week heb gezegd. SAMREC staat niet voor South African Marine Rescue en Education Center maar voor South African Marine Rehabilitation and Education Center. Dat had Kelly mij afgelopen week eens verteld. Dus dat wou ik jullie ook maar ven zeggen.
Tijdens het bezoek aan het museum van gister, schrok ik even. Mijn camera was gevallen, maar hij doet het nog zoals altijd. En ik had niet door dat mij SD kaart door die klap wat los is gegaan. Veel foto´s had ik niet genomen waardoor ik er niet achter kwam dat de kaart los was gaan zitten maar toen ik besloten had om toch wat foto´s te maken zei hij na 14 foto´s geen geheugen meer. Dat kan toch niet kloppen in mijn camera zit een kaart van 8 Gig. Die zal na 300+ toch niet vol zitten? Ik controleerde even hoeveel foto’s ik kon terugkijken. 14 stuks, shit nee. Moest er even bij gaan zitten. Het zal toch niet zijn dat ik al die foto’s kwijt ben? De foto’s van afgelopen week. Die zullen toch niet allemaal opgegaan zijn in dunne lucht? Dat kan haast niet, dat mag niet gebeurd zijn. Het klepje van de camera dan maar open gedaan en de kaart gecontroleerd. Hij was door de klap wat losser gaan zitten en maakte geen contact meer met de camera. Gelukkig alle foto’s nog behouden.
Vandaag was het zondag en Kelly gaf al aan dat ze het langzaam aan ging doen vandaag. Maar hoe laat kan ik haar verwachten voor het ontbijt? Rustig afgewacht en het bestand weer eens bijgewerkt. Nu hoef ik echt alleen maar de foto’s van dieren die ik vanaf nu ga fotograferen verwerken en daar houd het dan ook bij op. Gister was ik laat naar bed gegaan en ik had vandaag dus alle rust genomen. Vanochtend heb ik niet gewacht om aan het handige te gaan werken, maar ben direct aan het bestand begonnen toen ik was opgestaan. Charlotte nog gesproken en flink wat namen toegevoegd in de lijst. Als ik toch de namen weet van de beesten heb ik nog een hoop foto’s verwijderd op Facebook. Geen hulp meer nodig van vrienden. Het museum heeft mij de kennis gegeven. Op enkele na die ik niet terug heb gevonden. Zo dat is weer een berg minder werk. Nadat dat had gedaan ben ik begonnen met het verwijderen van foto’s om je een beeld te geven. Ik had voordat ik daarmee begon 3606 foto’s genomen in Schotland. Genomen over de afgelopen 2,5 maanden. En toen ik er vandaag mee stopte waren dat nog maar 2955. Je kan dus uitrekenen hoeveel foto’s ik heb verwijderd. 3606-2955=651 in totaal. Die ga ik niet gebruiken voor mijn album. Ik heb nog wel alle foto’s op mijn externe harde schijf staan, maar niet op het USB-stokje waar ik later mijn album van ga samenstellen.
Ik had de foto’s van de afgelopen week maar overgezet en ik kwam erachter dat ik nog wat foto’s van de zomervakantie op mijn camera had. Ik kwam erachter omdat ik gister de 14 foto’s op mijn camera over had gezet naar mijn SD kaart en bij die veertien waren er nog vijf foto’s van Noorwegen. Die ik nooit had gevonden als ik de val van mijn camera gister niet was gebeurd. Het waren de laatste foto’s van de zomervakantie in Noorwegen van het strand en de badkamers op Mooisand. Die dan maar verplaatst naar het mapje dat ik nog ervan had.
Nog met een kennis van mijn ouders gesproken die op het msn van zijn zoon zat. Die zoon spreek ik haast nooit, maar het was leuk om wat van ze te horen. Hij vroeg hoe het met mij ging en hoe het allemaal hier was, maar moest daarna alweer van tussen.
Doordat ik bezig was met het selecteren van de foto’s kwam ik erachter dat ik een mapje niet had genoteerd. Ik had die map niet eens gemaakt voor op Excel. Maar dat was gelukkig maar één vogeltje. De grote gele kwikstaart, voor de internationale of wetenschappelijk naam pak ik er even de vogelgids bij Motacilla cinerea. Voordat het dagje echt van start was begonnen heb ik nog alle foto’s van collega’s op een apart mapje geplaatst zodat ik ze kan afstaan aan Sam mocht iemand er interesse in hebben. Het zijn er totaal 162, waarop collega’s staan. Maar wat wil je dan ook met zulke aardige collega’s kan ik niet anders dan zij ook eens op de foto te zetten.
Het ontbijt had ik al op en Kelly was ook met haar ontbijt klaar. Op de tijd dat Kelly aan haar ontbijt begon heb ik mijn lunch benuttigd. Ze moest nog het een en ander hebben van de Lidl en ik ben voor de gezelschap meegegaan. Geen enkel product gekocht vandaag. Op de helft van de Baileys na. Maar mijn limieten ken ik en ik zal dan ook niet meer drinken dan dat. Thuis gekomen de boodschappen uitgeladen en dan door gegaan naar het park waar ik al twee keer ben geweest. Langs de kerk gelopen die er stond en willen lopen naar het park, maar we werden terug geroepen. We moesten entree betalen om gebruik te mogen maken van het park. Waarom nu wel terwijl ik het de afgelopen twee keer gratis heb gemogen? Toen stonden er geen bordjes of zat er niemand in het hokje. En nu plotseling wel. Kelly had het niet bij, maar ik net wel mijn entree. Vooruit zij mocht gratis voor deze keer, maar in de nabije toekomst moet ze het wel mee nemen. Zo dat was gedaan nu genieten van het redelijk frisse Dalkeith. Onder de brug bij het park vlogen veel zwaluwen. Eventjes kijken welke dat konden zijn. Kelly zegt dat het de boerenzwaluw zijn. Hirundo rustica. Maar die krengen vlogen te snel en te dwalend om goed te kunnen zien. Laat staan een foto ervan te kunnen maken.
Doorgelopen, het park heeft nog meer te bieden dan een groep zwaluwen die je helemaal kierewiet maken. En dat is het bos. Kelly en ik hebben weer samen gelopen en even later kwam ze met het plan om ons mond dicht te houden en te hopen op het beste. Er kwam niet meer te zien dan enkele meesjes die zongen. Wel schoot daar weer een verdomde amerikaan door de bosjes. De grijze eekhoorn. Het is al de derde keer dat ik een grijze zag in het park. Maar niet kunnen fotograferen of vangen en termineren. Dit keer heb ik meer planten gefotografeerd. Het wildleven liet zich vandaag niet zien, maar ik heb het wel erg leuk gehad. De wegen van mij en Kelly splitste weer maar we vonden elkaar later weer. Eerst zag ik nog een hoefafdruk van een vierhoevige en dat wildpad maar gevolgd. Daar lag het, ik heb het eerder gezien in Spanje met school, maar dit keer vond ik het gewoon in Schotland. Een stuk kaak van een ree. Nog foto’s ervan genomen en erover nagedacht om het mee te nemen. Ach waarom zal ik, laat het lekker liggen. Nog hier en daar wat bloemetjes gefotografeerd en doorgelopen naar de Montagu brug. Kelly nam nog wat foto’s en ik had het niet moeten zeggen. ‘’Je kan bijna op dat uitsteekseltje staan.’’ Maar nog voor de duvel niet bang, Kelly klom over het hek en stond erop om nog wat foto’s te maken. Volgens mij trok mijn gezicht wit weg en ik overdreef niet als ik 10 keer tegen haar heb gezegd dat ze gek was en dat ik niet wou dat ze viel. De brug is nogal hoog en het water(als ze het geluk heeft daar in te vallen) vertraagd haar val niet. En laat het alsjeblieft niet voorkomen dat ik nog in paniek de hulpdiensten moet bellen in het buitenland. Want dat gaat niet lukken om de boodschap goed door te krijgen. Geen EHBOsetje mee en niet gekwalificeerd hoe gaan we dat dan oplossen en hoe zal ik het haar vriend en familie moeten uitleggen. Gelukkig is alles nog goed gegaan en kan ze het vrolijk navertellen.
Cheers Wouter.