Dat was de wereldstekker

Met de gedachte dat ik misschien weer eens wat foto’s op Facebook met mijn vrienden moet delen had ik gisteren de laptop afgesloten. Maar daar is vandaag niets van terecht gekomen en dat komt doordat er iets is gebeurd dat ik niet voorzien had.
De ochtend was het begin van de dag en ik heb de computer willen starten. Geen reactie, dat kan toch niet zijn dat mijn laptop kapot is. Het zal aan de wandcontact liggen of aan de stekkerdoos. Gecontroleerd of er stroom op de muur zat door de oplader van mijn accu erin gestoken het indicatielampje werkte wel. Dan de stekkerdoos van de wereldstekker gehaald en geprobeerd mijn laptop met de wereldstekker in het wandcontact de doen. Geen reactie. Kelly’s laptop dan maar geprobeerd. Maar die deed het ook niet. Dan door naar een ander contact in de muur met de stroomvoorziening van de laptop mee die ook een indicatielampje heeft. Maar daar ging het mis. Ik heb de wereldstekker’s tweede deel er verkeerd opgezet en toen ik hem eraf wou halen liep het mis. Hij brak af, hoe los ik dit nu op. Mams maar gezegd dat de wereldstekker kapot is en de oplossing was al nabij. Gelukkig heeft Kelly haar wereldstekker meegenomen. Maar voordat ze die naar beneden had gebracht heb ik nog wat afwas gedaan en is het wat leger geworden op de keuken.
Koninginnedag 2012 doorgebracht in Schotland niet echt een straf, maar ik mis de gekte wel eens een beetje. Kelly trok iets oranjes aan en ik heb geen enkel oranjegoed mee genomen. Niet echt gedacht omdat wat mee te nemen, maar ik zal waarschijnlijk niet de enige zijn die het was vergeten. Kelly vroeg mij of ik een regelmatige mail stuur naar Agaath, mijn coach. Nee dat doe ik niet ik heb haar gevraagd via mail of ze die nog wil ontvangen, maar niks op gehoord en tevens schrijf ik van deze lange verhalen die zij ook leest. En als ze het graag wilt dat ik het alsnog doe dan is het geen probleem en het enige wat ze nog moet doen is het aangeven ervan dan schrijf ik met alle plezier nog een mailtje naar haar. Over Agaath gesproken zij was een van de andere die van mij een ansicht kregen, maar van haar of de derde genodigde heb ik niks gehoord. De derde genodigde waren mijn huisgenoten waar ik in huis heb gewoond, als er nog kamers vrij zijn en de huur niet verhoogd is sinds laatst ben ik graag weer huisgenoot van ze.
Op het werk aangekomen heb ik de foto’s van mijn collegae op Sam’s computer gezet en nu moet ik maar eens in de week kijken of ik wat foto’s van mijn collega’s heb gemaakt en die dan in het mapje zetten om zo telkens door te kunnen geven aan Sam. Nog van Josh een jam donut gekregen en de foto’s doorgekeken met Sam. Voor vandaag waren er maar vijf man met mij en Kelly erbij. Caleb is tot volgende week op Handa die bofkont. Kelly is niet de enige die jaloers is. Het is geen straf om daar een week door te brengen.
Op de planning van vandaag stond er een tocht naar Kirkcaldie in de buurt van Fife. Daar was een oude opslagplaats van een oud conservatie team van Scottish Wildlife Trust en in die opslag stond een Bailer. Of er een Nederlandse naam voor is weet ik niet, maar het is een apparaat waarmee je hooibalen kan maken. En omdat het team pas is opgeheven had Sam afgesproken dat hij die Bailer ging halen. Fife was zo’n anderhalf uur rijden, maar zo zie je ook weer wat van Schotland. Dus niet echt een probleem voor mij om zo lekker het land te zien.
Ik had nog gevraagd of de Schotse vogelgids mee mochten nemen in de auto om de namen voor mij en Kelly nog wat te leren in het Engels en dat hebben we dan ook gebruikt. Nog wat namen gewisseld van Sam’s favoriete vogel de Kievit. Eventjes hebben we erin gebladerd en hebben we er nog wat over gesproken. Het waren inderdaad de boerenzwaluwen die we hebben gezien de afgelopen dag in Dalkeith Country Estate. De swallow in het Engels.
Klang daar hoorden we iets vlak achter de auto gebeuren, alle spiegels had Sam gecontroleerd maar niks was er gevonden door deze methode. Dan maar even langs de weg gestaan met de waarschuwingslichten aan. Shit, het was de jockey wiel , het kleine wiel van de aanhanger was tijdens
Toen we bij de Forth Road Bridge kwamen vertelde Josh dat de brug eens helemaal was afgesloten omdat er iemand naar de politie had gebeld dat er iemand dreigde zelfmoord te plegen. Toen de politie er was had de man nog gesprongen, maar zijn lichaam hebben ze nooit gevonden. Niet dat de brug nu spookt, maar het is nog steeds een nare gedachte om met een vaart van 120 mijl(of was het nu km/)h naar beneden te vallen op het water. Splats daar gaan je ingewanden. Maar goed dat er vandaag niemand zelfmoord wou plegen.
Nog wat gehoord over het iligaal dumpen van afval op ander mans terrein zoals Roslyn Glen waar ze na een poos 50 autobanden had gevonden. Hier moeten ze betalen om banden weg te brengen als particulier dus dan is het makkelijker en goedkoper om ze over een hek te gooien in een gebied. Maar omdat Scottish Wildlife Trust een goed doel is zorgde een connectie bij de gemeente dat zij ze langs de weg mocht leggen en zorgden hiervoor dat het geen probleem van het SWT werd mar van de gemeente. Dat is toch wel goed geregeld dan. Maar bij Josh was er een ander punt. Hij huurt een garage, en daar is nogal wat problemen gekomen met mensen die afval dumpten vlak voor zijn deur en het gangpad en andere dingen wel eens vernielden. Maar dat afval is niet het probleem van Josh als huurder heb je geen grote verantwoordelijkheid en daar geld ook het zwerfafval onder. Dus geen paniek.
Kirkcaldie bereikt, de opslag geopend en er lag een briefje op een stel laarzen. Om dat maar te verwoorden, Sam mocht alles meenemen van Dave die hier de supervisor was. Maar door herordeningen in het hoofdkantoor is hij zijn baan verloren. Dave besloot er zelf voor om weg te gaan en alles is van het SWT dus we mochten meenemen wat we wouden. De laarzen hebben we meegenomen, de bailer en een flinke stapel eikenhouten planken waarvoor je per vierkante meter £9,- betaald volgens Josh. De Engelse koosnaam van de pond was nog niet bekend bij Kelly en dat legde ik even uit. We vonden nog wat borden van het SWT waarop : Scottish Wildlife Trust en Wildlife Reserve staat. Nu staan die borden bij mij op de schouw, maar als het lukt zal ik ze graag meenemen naar Nederland. Of dat nog gaat lukken is een vraag. Dat zie ik dan wel. Als student hoor je jouw kamer aan te kleden met onnodige of overdreven goed en laat dit net een perfect souvenir zijn dat ook nog kamers kan aankleden.
Van de 2955 foto’s die ik vanochtend had zijn er nu nog maar 1725 over. Het verwijderen vordert en ik heb er goed over nagedacht welke ik allemaal ga betalen. Als het lukt om het aantal erg omlaag te brengen dan kan ik misschien al beginnen aan het maken van het album. Maar tot dan moet ik wel wat vorderingen maken. Eerst ga ik over alle foto’s een eerste ronde houden als die is geweest ga ik alle mappen nog na en kijk ik echt naar welke ik dan wil houden. Misschien gaat dit proces door tot de vierde ronde. Zolang ik dat nodig vind.
Cheers Wouter.