De heuvels van England

Gisteren vroeg Kelly hoe het zat met het opnemen van vrije dagen en Sam zei meteen dat we komende week maar een twee dagen lange werkweek hebben omdat maandag een nationale feestdag is en op woensdag en donderdag hebben we vrij omdat Sam een bijeenkomst hebt. Tijd zat dus om de toerist uit te hangen en het verslag bij te stellen.
Ik heb ook een shutdown timer ingesteld op mijn computer gisteravond door middel van mijn media center. Dat heeft gewerkt, Kelly zei dat haar laptop automatisch zal afsluiten als haar download klaar was. Ik had er niet direct vertrouwen in maar ook dat is prima gegaan. Geen zorgen hoeven te maken om naar een scherm te kijken dat nog licht gaf. Ik had hem trouwens achter de gordijnen gedaan anders.
Vandaag begonnen met het kijken van wat tv en een nieuwe cartoon begonnen te volgen. Dit keer is het mij gelukt een download gereed te hebben dat geen beschadigde bestanden heeft tot nu toe. Bij de vorige pogingen heb ik bij de eerste aflevering al moeten stoppen na 6 minuten vanwege het feit dat het een beschadigd bestand was.
Nadat ik van twee verschillende series een aflevering had gekeken was Kelly wakker geworden en de badkamer vrijgekomen. Ik had op Word met lettergrootte 48 getypt dat ik brood was halen, maar ik kwam Kelly al tegen voordat het zo ver was. Samen maar brood gehaald en nog wat kaas. Dat ook op was, dit keer ging ik voor Gouda in plaats van Edam. Ik wil toch wat variatie hebben in mijn kaas. Lekker kunnen oppeuzelen bij het ontbijt. Nog eventjes met Charlotte kunnen spreken. En wat foto’s met haar gedeeld die Kelly van mij had genomen. Op Dropbox heb ik er ook nog wat gedeeld. Kelly’s foto’s hebben de code P voor hen aantal en mijn camera werkt met DSCN dus dat is een duidelijke verschil, mochten jullie afvragen wat er aan de hand was met de rare naam van de foto.
Het regenpak al bij voorbaat aangetrokken omdat ik weet dat we vandaag naar Din Moss gingen. En daar moesten we dammen plaatsen zoals we hadden gedaan in Longridge Moss. Kelly uitgelegd dat het drassige veengebieden zijn die de naam Moss dragen in Schotland en dat zij maar beter haar laarzen en regenbroek kon 1aantrekken. Want je broek zal gegarandeerd vies worden en je schoenen ,als je geen laarzen aan had, vol lopen met water. Op het werk had ik mijn schoenen omgewisseld voor de laarzen en mijn schoenen achter in de auto gelegd. Zodat ik die nog altijd kan aantrekken als we klaar zijn met het werk. En ik ben blij dat ik ze mee had genomen. Het was nogal een goede tocht naar Din Moss. Een plek in de buurt ervan heet Kelso en ligt nog geen mijl van de Britse grens af. Toen het was opgeklaard zag je nog de heuvels in England liggen. Onderweg heb ik vooral wat naar buiten gestaard en mijn ogen laten rusten. Kelly had nog wat uitleg aan Marion gegeven over onze Dodenherdenking en Bevrijdingsdag die onder weg zijn. Dan natuurlijk nog even had gehad over de Damschreeuwer van vorig jaar en de zwarte Suzuki die de koninklijke familie wou aanvallen. Het in gevaar brengen van de koninklijke familie kon bijtellen op de straf van de Damschreeuwer, maar als het op een normaal festival zal zijn zal dat het geval niet zijn. De auto hadden we geparkeerd naast Hoselaw Chapel en ik heb er niet ingekeken Kelly wel. De plastic platen naar beneden gesjouwd en we konden beginnen met het werk.
Ik waagde een poging om te helpen met het naar beneden hameren van de platen, maar dat liep iet helemaal als verwacht. Door een klein navigatie foutje van de hamer sloeg ik mis en kwam mijn rechterhand tussen de plaat en de steel van de hamer terecht. Ik voelde iets prikken op mijn middelvinger en deed mijn handschoen uit. Ik heb een schaafwond opgelopen. Een stukje huid is open gegaan. Gelukkig zijn ze bij het SWT goed voorbereid en krijg ik vrij direct een pleister. Eerst nog de pluisjes van de handschoen eraf geveegd met een desinfecterend doekje en de pleister erop gedaan. Nog gewoon geholpen waar ik het kon.
Josh was vandaag de ongelukkige. Hij was meerdere malen in een van de veenplassen gestapt en bij enkele liep zijn laars vol met water. De eerste waarin hij stapte was het diepste. En als je het mij vraagt was zijn laars opgezogen door de veen als wij hem niet hadden vastgepakt en Josh eruit was gestapt. Daarna konden we hem wat makkelijker omhoog trekken. Het was net geen bier anders hadden we een shot van Beerfest kunnen naspelen met Das Boot. De laatste dam was gezet en we konden teruglopen. Ik kon het niet laten om hier en daar nog een fotootje te maken en dat heb ik dan ook gedaan. Nog even verder gereden naar Yetholm Loch.
Daar ging Sam nog kijken naar een bruggetje en de bomen langs het pad. Dit pad ligt langs enkele Lochs (lees meren) en worden veel gebruikt door vogelaars die de visarend willen zien. Dus als hier een boom valt is er dan genoeg geluid om iedereen te waarschuwen? We willen dus voorkomen dat dit gaat gebeuren. Maar langs het gebied ligt nog een boerderij en op boerderijen heb je schattige beestjes die bekend staan als varkentjes. En deze waren gewoon erg schattig. Ik zag het eerst een groot varken met stekelige haren. Alsof het een soort half-wild varken is, ik kon mijn geluk niet op. Het is gewoon iets dat ze hebben dat mij ze erg lief doet vinden. En ik heb er genoeg foto’s van kunnen maken. Nog wat foto’s gemaakt van de bomen en de meren die er waren en ik heb nog een bitterbur kunnen fotograferen in het water. Ik had daarvoor mijn sokken uitgetrokken, mochten mijn laarzen vollopen dan heb ik nog droge sokken. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen, mijn regenbroek had het water tegengehouden en ik heb ze leuk op de foto kunnen zetten.
Doorgereden naar Dalkeith. Josh was een paar keer op de foto gezet als ongelukkige en ik ken hem niet erg goed, maar ik ken de serieusheid proeven in de lucht als hij het heeft over het plaatsen van foto’s van hem op internet zonder dat hij het weet. Voor Kelly waren zijn dreigementen loos en zag ze dan ook meer als loze grappen. Maar ik weet haast zeker dat hij het niet zo bedoeld, maar gewoon echt niet op internet wil komen. Het komt respectloos in mijn ogen over als zij ze dan ook plaatst. Het is zijn privacy-wens en iedereen kan daar mee omgaan zoals hij wilt, maar als iemand je eerst vriendelijk heeft verzoekt om ze niet te plaatsten dan doe je dat dan ook niet?
We gingen langs de Sainsbury langs de weg omdat Julian honger had. Daar heb ik mijn schoenen omgewisseld en kon iedereen die nog wat moest halen of naar de wc gaan naar de winkel. Door naar huis. Ik viel in slaap in de auto en ik was niet de enige. Het was dan ook redelijk warm in de auto en we hadden nog een uurtje te gaan. Vlak voor Dalkeith wakker geworden en bij Justinlees uitgestapt. Kelly ging navragen hoeveel een overnachting was in het Harrow Hotel en ik ging naar de pinautomaat om de huur eruit te halen voor overmorgen. We hadden afgesproken om bij de Lidl af te spreken. Mijn regenbroek uitgetrokken en mijn tas geleegd toen ik thuis was. Doorgelopen naar de Lidl maar Kelly niet gezien dan maar bellen. Zij was binnen en we hebben boodschappen gedaan. Ik kwam net wat te kort, maar ik nam ook wat kosten op me die we konden delen en ik anders niet zal hebben gedaan. Binnenkort haar maar terugbetalen.
Weer terug in huis de computer aangezet en gezien dat een vriendin van Kelly zich heeft toegevoegd bij het Scottish Wildlife Trust/ Dalkeith Conservation Team groep. Die groep heb ik niet opgezet en is volgens mij bedoeld om de connecties met het SWT team nog intact te houden als je er niet meer werkt. Ik snap het niet echt waarom zij zich daar dan bij heeft gevoegd, het schept verwarring voor mensen die haar niet kennen en bovendien heeft ze nog maar een contact in de groep en dat is Kelly. Ik ken haar wel, maar ben geen vriend op Facebook met haar. Het is mogelijk om jezelf toe te voegen, maar ik zal het niet hebben gedaan als ik er niet had gewerkt. Voor mij was dat dus even wennen, als Kelly er niet meer werkt zoals mij dan kan ze zich nog altijd verwijderen uit de groep.
Cheers Wouter.