Stop......hammertime

Gisteren heeft Kelly post gekregen van Visit Scotland of Visit Midlothian. Daarvoor had zij zich aangemeld en een aantal folders lagen gister op de vloer. Nu heeft ze even genoeg informatie om te zien wat er allemaal te doen is in de buurt. Zelf had ze nog wat verjaardagskaarten geschreven en op een daar van, van iemand die ik ook ken heb ik nog een klein berichtje achtergelaten om haar ook te feliciteren. Waarschijnlijk kan ze het waarderen anders heb ik het gedaan omdat het nog altijd kan. Een van de verjaardagskaarten die ze heeft geschreven heeft ze vandaag op de post gedaan en dat is nu onderweg.
Het koken gister verliep goed de Rösti heeft gesmaakt en de sla erbij was een goede toevoeging. Maar het koken bracht wel een probleempje mee, de rookmelder ging af. Nog nooit in de drie maanden dat ik er nu zit heb ik last ervan gehad, maar ooit moet het de eerste keer zijn. Hoe krijgen we dat ding uit, was het tweede waaraan wij dachten. Maar het eerste wat wij deden was het open zetten van de ramen. Daarna naar de gang lopen waar de rookmelder hangt. Waarom moet dit plafond zo hoog zitten? Romano kwam al naar beneden, misschien heeft hij er meer ervaring mee om het ding uit te zetten. Dat was al niet meer nodig. De ramen hebben al wat rook doen ontsnappen en zo hebben wij de rookmelder uitgekregen. Het open raam heeft ook nog geholpen om het stukje komkommer die op de vloer lag naar buiten te kunnen werpen. Zo heb ik de stadsvogels van Dalkeith een handje geholpen. In de keuken lag er nog een druif die ik daar door het raam had geknikkerd.
Mijn wekker heeft mij vanochtend niet hoeven te wekken, in eerste instantie. Ik was van mijzelf al wakker geworden, maar de magische krachten die mijn slaapzak heeft, hebben mijn slaap doen verlengen en mijn gedachte bij een nieuwe droom gebracht. Dit keer was ik op vakantie met de zoon van een kennis, uit kijkend over het strand waar van alles gebeurde. Wat raar was, want ik spreek die knul niet. Maar het was geen nare droom om mijn slaap mee te doen verlengen. De wekker ging af en ik werd gewekt.
De dag begonnen met het aanpassen van de Excellijst met namen van dieren, het eerste mapje had er maar één in staan en de tweede was al wat meer werk. Ik had uit die lijst 77 verwijderd en uit het volgende mapje had ik 22 en de laatste map die ik had aangepast vandaag heb ik er 68 verwijderd. In totaal maakt dat dus 167 foto’s. Maar dat bestand wordt groter nadat ik morgen of binnenkort alle foto’s van deze week erin heb verwerkt. Tijd over om nog even te ontspannen en tv gekeken. De douche volgde na twee afleveringen. Het ontbijt heeft gesmaakt, de lunch was gesmeerd en we konden naar het werk.
Kelly liet daar haar foto van Sam in zijn chemisch apenpakje zien en ik de foto waarop Kelly en ik een potje Zeeslag zaten te spelen, haar gezichtsuitdrukking was goudwaard en voor mij tenminste een goede lach. In de Transit naar Pease Dean heb ik met Marion nog de namen doorgenomen van enkele vogels en sommige kon ze onverwacht goed uitspreken. Maar bij eentje die ik als voorbeeld zal nemen kwam ze er niet echt goed uit zoals de tureluur (Tringa totanus). Altijd leuk om zo nieuwe namen te leren van andere talen.
Het had vandaag even geregend, maar dat was nog voordat wij begonnen gelukkig. De regen was opgehouden en we konden beginnen met het uitladen van de auto en aan de slag met de loopplanken waaraan we gister al een begin hadden gemaakt. Nu kwam het erop aan dat we de loopplanken gingen neerleggen op de basis ervan en ze dan vast gingen hameren. Paul deed de eerste spijkers. We zaten even met de bocht en hoe we de borden dan netjes kregen. Dat eenmaal opgelost ging het wat sneller en toen alle eerste spijkers de planken op zijn plek hielden mochten Kelly en ik de derde en vierde spijkers per plank erin slaan. Lekkere hameren, dat wel wat vraagt van je arm. Maar nu weet ik in ieder geval hoe ome Henk zich voelt als klusjesman, wanneer hem wat wordt gevraagd in elkaar te zetten. Kelly heeft ook een oom die zo nu en dan wat houten objecten maakt. Zij aan zij gingen we verder spijkeren. Als ze er eenmaal in zaten was het goed, maar ze mogen niet gebogen zijn. Na de lunch heb ik die eruit gehaald en bij eentje viel ik er zelfs van achter over.
De lunch was gezellig en we hebben verhalen uitgewisseld over de overtuiging die jeugdige hebben. En dingen die we nog als kinderen hebben gedaan. Zoals bij Rachael thuis gebeurde, het vinden van bananenschillen in de DVD speler. Sam had nog een verhaal verteld van een collega van hem die grote verhalen ophing van zijn diensttijd. Maar toen een andere collega hem vroeg hoeveel mensen hij had omgelegd tijdens zijn dienst veranderden de getalen altijd. Dat overtuigd Sam nog niet. Ook nog toen de Range Rover het niet deed legde de collega een verhaal neer van dat er het een met het andere in connectie ligt dat het een weer tegen houd als het zo was. Sam keek er naar, maar zag geen enkel object dat zo aan dat andere zat als de collega het had verteld. Ook onzin dus. Een ander verhaal was dat er bij een golfbaan een val was gezet die het niet meer deed en die collega zat er maanden aan te sleutelen als Sam het moest geloven, maar dat was dus ook helemaal niet. Sam ging daar eens een kijkje nemen en hij heeft net zoals bij het vorige verhaal geen aanpassingen gevonden die aan de omschrijving van zijn collega, het was makkelijker op te lossen dan dat. Gewoon wat zand van dit en dat afhalen en je kon er gewoon ongewenste dieren mee vangen. Het verhaal dat Keith, zoals hij heette op had gehangen dat hij kanker had was ook niet waar, hij bleek gewoon een alcoholist te zijn met leverproblemen. En de tijd dat hij aan dingen zal hebben liggen te sleutelen zijn waarschijnlijk besteed aan het roken van sigaretten. Josh had ook nog een verhaal over een collega van hem die erg rare methodes gebruikten om dingen te doen die anders veel sneller en beter konden gaan.
Het hout voor de planken waren op en we konden gaan, maar eerst nog met zijn allen een wandeling maken door het gebied. Sam had de auto naar beneden gereden en zal ons daar treffen. Nog het een en ander op de foto gezet zoals de roze variant van klaverzuring (Oxalis) en het is mij nog gelukt om een staartmees op de foto te zetten. Heb eentje van het zijprofiel maar die was onscherp en meer scherp op de boom achter hem. Een andere was niet gericht op de camera en ik kreeg dus zijn achterste te zien. In ieder geval een nieuwe naam om op de lijst te zetten Aegithalos caudatus.
Sam had nog gezegd dat Paul van Handa hem had gebeld omdat hij een afmelding heeft gekregen voor volgende week. Of ik terug wil naar Handa. Ja maar als het de week is voor of nadat Kelly bezoek heeft dan zal ik het fijn vinden om haar mee te nemen. Paul zal mij nog erover bellen. Dat werd dus eventjes wachten. Onderweg naar Dalkeith was er op de radio een update van de verkiezingen in Aberdeen en Aberdeenshire. Ik kon het niet bereiken om mijn ogen open te houden en viel in slaap. Iets dat Josh naar mij riep werd mijn wekker en de rest heb ik met open ogen doorgebracht. Met Marion en Kelly nog gehad over een vogeltelling in het gebied langs Red Moss. Maar toen ze belden om te kijken of er nog plek was voor ons kwam er slecht nieuws, voor de komende twee maanden is er geen plek. Het gebeurd maar eens in de maand en na Juni zijn we weg.
Uitgestapt en op naar huis. Kelly wou nog kijken of May thuis was om de bakvorm te halen voor de cake, maar we hadden net zoals ik gister, geen gehoord dan maar door naar huis. Voor broodtrommel heeft Kelly nog een bezoek afgelegd aan de B&M Bargains maar toen ze thuiskwam was ze erachter dat de trommels die ze had gekocht erg klein zijn en maar een boterham per bakje kunnen dragen. In ieder geval is het iets.
Paul belde mij op om te kijken of Sam het had doorgegeven. Hij wou ook weten of ik nog interesse had. Natuurlijk wel, maar welke dagen hebben wij het erover? Kelly wil ook graag maar ze heeft van die tot die dag bezoek. Kelly kan niet mee, het is vanaf de 12de van Mei naar de 19de van Mei. Op de 15de krijgt Kelly bezoek uit Nederland en om zes uur heen en zes uur terug te gaan en twee en een halve dag dus op Handa door te brengen is te weinig van dit mooie eiland. Ik ga gewoon en Kelly vermaakt zich wel met het bezoek. Dat is dus geen probleem. Handa maak je borst maar nat. Ik kom eraan.
Cheers Wouter.