Iedereen behalve ik

Gister had Kelly de ‘Monkey Nuts’ mee genomen om te eten als een soort snack, maar we vonden ze niet echt lekker. We hebben er wat geprobeerd en dan maar besloten om morgen (vandaag dus) mee naar de base te nemen en daar iemand blij te maken. De kapotte zak van de nootjes hebben we versterkt door een plastic tasje erom te doen en daarna lag hij de rest van de dag bij de rugzakken om niet te vergeten.
Fouten maken is menselijk maar wat de presentator van het programma op BNN zei was wel een foutje dat makkelijk te voorkomen was. Het programma 24/7 een programma over internet en leuke dingen die er op vind. Dit keer moest Ruben van der Meer een commentaar geven op een bekend natuurfilmpje waarin leeuwinnen werden verjaagd door een troep buffels die een soortgenoot willen redden. De presentator vroeg of Ruben dit kon doen op de manier van Richard Attenborough. Ik wist niet dat David een broer had en die dan ook natuurdocumentaires maakt. Dat was dus een foutje dat je had kunnen voorkomen door eventjes de naam op te zoeken. Je hebt toch internet bij de hand daar draait je programma om. Charlotte had zelf ook nog een foutje gemaakt toen ze met mij zat te praten. Doordat Kelly langs mij zat kon ik niet helemaal vrij uit spreken en Charlotte wou een gesloten vraag stellen, aldus dat zei ze. Maar ze vroeg hoe ik had gedoucht niet erg gesloten dus.
Mijn pyjamashirt had ik al ingepakt, dus daar moest ik even een oplossing voor vinden. Ik slaap dan de komende twee nachten nog in mijn shirt dat ik gister aan had. Voor die twee nachten maakt dat niet erg uit. In ieder geval vergeet ik nu mijn pyjamashirt niet meer.
Ik was gelukkig vanochtend weer ingedut en had ik eindelijk weer eens de klanken van mijn wekker gehoord. Het was ook zo dat mijn telefoon nog niet leeg was geraakt waar hij voor waarschuwden. Wat is Nokia toch een vertrouwd merk als je het over lange batterijduur hebt.
Charlotte ging dit weekend weer een tripje maken en ik kon dus doen wat ik wou. Ik besloot om de laatste aflevering van een serie te downloaden en ondertussen nog wat op Facebook rond te snuffelen naar gebeurtenissen van contacten. Daarna heb ik de aflevering kunnen kijken en de laatste twee afleveringen met Charlotte gedeeld. Als zij weer terug is kan ze die meteen kijken. Ik ben dan een weekje weg. Nadat ik met die aflevering klaar was gaan douchen en bij het bureau terug gekeerd een aflevering gestart van een cartoon .Die onderbroken om gezellig met Kelly te ontbijten. Over het ontbijt gesproken ik zal voor morgen maar mijn brood smeren na het avondeten.
Bij het aankleden kwam ik er achter dat ik nog een stuk touw van het werk in mijn vest had zitten. Sam had het niet nodig omdat hij van hetzelfde touw nog een hele rol had. En ik vind touw altijd wel handig dus waarom ook niet? Ik heb hem lekker zelf gehouden. Mocht ik hier nog een dun touwtje nodig hebben dan heb ik die tenminste.
Josh had een vest aan van het SWT, Kelly kreeg er een. Maar voor mij hadden ze er nog geen. Ik ben dan wel het zwarte schaap van de SWT kudde. Laat mij maar uit de groep. Van alle stafleden ben ik gewoon nog een vrijwilliger. Iedereen behalve ik. Dat vind ik niet al te erg. Ik kan ook makkelijk leven zonder, maar het is wel leuk om er ook een te hebben en die mogen we mee naar Nederland nemen dus een goede souvenir ook al hebben wij de borden gekregen en de handschoenen.
De apennootjes aan Sam gegeven, die ze wel te eten vind. Wat we niet hadden verwacht. Josh pakte de rugbybal en we gooiden er mee over. Een flauwe niet al te gevaarlijke grap heb ik nog uitgehaald. Ik had de bal in een laars gezet en Josh waarschuwde mij dat ik niet moest schieten. Eigenwijs dat ik zo nu en dan wel mag zijn heb ik toch geschoten. Maar ik mikte niet op de bal. Ik schopte namelijk de laars in een rechte baan, geen wenteling of draai kwam in de baan of om de as van de laars. En hij kwam op schouderhoogte in de hand van Josh terecht. Niemand gewond en niks gebroken. De bal viel recht om laag waar de laars stond.
Dan begon het echte ‘werk’ van vandaag. We gingen naar de man waarvan we eerder al borden hadden opgehaald om nog meer borden op te halen. Dit keer waren het er niet zo veel. En konden ze gewoon in de auto geladen worden. Een daar van is een wegwijspaal met twee kanten. Circular Path en Bird Hide. Waar zal die komen staan? Waarschijnlijk Yetholm Loch. Nadat we dat hadden geladen konden we verder. We gingen lunchen bij Eyemouth. In de buurt van Ayton (geloofde ik) daar nog wat mantelmeeuwen gefotografeerd en een roek. De lunch op, iedereen binnen en we gingen door. Langs de East Link Farm/Family Park en langs het strand van het John Muir park gelopen. Een natuurgebied dat eens aan het strand ligt.Over het water vloog nog een aalscholver en Sam maakte nog een flauwe opmerking die ik niet ongestraft kon laten. Ik heb hem dan maar een zetje gegeven. Niemand gevallen, maar die opmerking moest er een keer van komen en mijn reactie was dan ook wel te verwachten. Het heeft te maken met de Engelse Naamgeving van de kuifaalscholver en de andere betekenis van datzelfde woord. Daar nog wat gefotografeerd en een bericht achtergelaten in het zand. Dat gefotografeerd en door gelopen naar de bus. Toen begon het te regenen en dat was niet kort.
Doorgereden naar een andere locatie. Dunbar Primary School, waar Sam eens met zijn voormalig team een paar koepels had gemaakt van jonge boompjes. Op dezelfde locatie was Garry een voormalig lid van het conservatieteam niet echt op zijn woorden te letten terwijl ze op grond stonden van een school. He wasn’t fucking swearing when Sam asked him to stop. Dus het was voor ons dan ook niet moeilijk om ons beter te gedragen dan Garry destijds. Het voelde lekker om eens te vloeken in een omgeving waar andere er ook om kunnen lachen. Maar goed, ik heb mij alleen durven uit te leven in de auto, met een toon van sarcasme in mijn woorden en zinnen. Dat zal dus goed overkomen.
We waren niet meer nodig in de base en we konden dus uitstappen bij Justinlees Inn. Doorgelopen naar May, Kelly wou het haar vertellen hoe ze achter de IBAN en BIC kon komen. Maar Kelly had het papiertje waarop het stond uitgelegd niet bij. Dus we konden terug naar huis. Daar heb ik de foto’s van mijn camera afgehaald en ben ik op zoek gegaan naar mijn IBAN en BIC. Die op de achterkant van het papiertje gezet waarop Kelly haar gegevens had staan en we konden door naar May. Kelly zat eerst te twijfelen wat ze in het sms’je naar May zal moeten zeggen, maar er is geen sms verstuurd. Bij mij aangekomen deed ze niet open. Morgen dan maar eens proberen om haar uit te leggen hoe het allemaal werkt? Ik zit dan in de trein naar Lairgh of beter gezegd Handa. Als ik het toch over Handa heb, Caleb vertelde mij vandaag dat het er heeft gesneeuwd. Daarom heb ik ook maar mijn thermokleding ingepakt voor het geval dat het nodig was. Maar goed dat ze schoon waren en ik ze niet mee nam naar Nederland. May was niet thuis en als Kelly het morgen wilt doen moetl Kelly het zelf doen. Ik ben er niet om het May of Kelly uit te leggen. Thuis aan de slag gegaan met de foto’s van afgelopen week en daar na een poosje mee gestopt. Het was tijd voor dit verslag. En hier is het resultaat.
Heerlijke improvisatie van Kelly als avondeten gehad en nu dit verslag sluiten en over 8 dagen krijgen jullie mijn verhalen van Handa te lezen. Tot dan!
Cheers Wouter.