Mijn naam is Walter (Handa 2)

Maar mijn originele naam is Wouter en in geen enkele andere taal uit te spreken exceptie Nederlands. Dus vandaar mogen jullie mij Walter noemen zolang ik in Schotland ben. Die zin heb ik de afgelopen 12 dagen flink vaak gebruikt om de Handa bezoekers te vertellen over mij, over Handa en zijn bewoners. (Soms ook inclusief Paul en mij.) Ik heb dat in totaal 36 keer gedaan over een tijd van 10 dagen. De eerste dagen deed Pete het voor. Maar ik houd het vandaag kort want anders ben ik morgen nog niet klaar.
Zaterdag 12 Mei:
Het was waarschijnlijk dat ik zenuwachtig verlangde naar het eiland waar ik mij thuis voel, de wekker had ik verslagen. Hij was gezet op 4 uur. De tas met de laatste beetje ingepakt en de bus genomen. Aangekomen op Edinburgh Waverley, het was pas vijf uur. Ik had nog anderhalf uur te gaan voor de trein naar Stirling ging. Wat doet een man dan hij gaat ijsberen en wachten tot de WHSmiths open is. Gekeken wat voor bladen ze verkopen. Met een BBC Wildlife in je hand getwijfeld of je hem zal halen of niet. Samantha een goede vriend van mij heeft er een abonnement op dus dat zal die £3.25 wel waard zijn. Bonnetje vergeten te vragen, maar hoe groot zal de kans zijn dan ik het terug zal krijgen van het fonds? Ah nog maar 20 minuten. Dan maar plekkie opzoeken. Ik had bovendien een gereserveerde stoel. Het ontbijt had ik al gegeten, voor het slapen gesmeerd dat scheelt tijd.
Het brood had ik apart gehouden in een plasticzak maar het was alsnog gekreukt geraakt. Onderweg een boterham met kaas gemaakt en wat wilde dieren gezien drie reeën , buizerdje zoals wij hem uit de boeken kennen, op een paal langs de weg, Schotse Hooglanders. Door de omgeving het idee gehad om een filmpje te schieten, maar dat vergeten. Alle haltes genoteerd en daar komen ze aan: Haymarket, Edinburgh Park, Linlithglow, Polmont, Falkirk Graham, Camelon, Larbet, Dunblane, Perth, Dunkeld and Birnam, Pitlochry, Blair Atholl, Dalwhinnie, Newtonmore, Kingussie, Aviemore, Carrbridge, Stirling. Overstappen naar Inverness kom je langs: Beauly, Muir of Ord, Dingwall (nee ik verzin het niet.) Alness, Invergordon (met de leuke geschilderde muren.) Flearn (Joost mag weten hoe je het uitspreekt) Tain, Ardgay, Culrain, Invershin en Lairgh. Bus bracht me mee naar Tarbet en daar komt het zware gedeelte aan.
Weg naar Tarbet helemaal te voet afgebracht. (Ook kan Joost weten hoe zwaar mijn backpack was.) Ik weet niet of de Schotten ooit van meetlinten hebben gehoord, maar dat was echt geen drie mijl dat ik had gelopen in 45 minuten. Dat waren er minstens vijf. Geen enkele Schot kon mij een lift aan bieden. Maar ik voelde mij voldaan. De ferry naar Handa ging en ik werd afgezet. Bed opgemaakt en een kijkje nemen in de gemeenschappelijke kasten, die puilen uit. Geen zorgen dus als we het over eten gaan hebben.
Een tamme Grote Jager zit zo nu en dan op eten te wachten buiten. En er wachtten flapjacks op mij. Jammie. De Bothy is aangekleed met een schilderij dat eerst in Pauls kamer hing. Het boekje met alle antwoorden heb ik aan de Schotten uitgelegd en Paul had het gebruikt voor de vraag of er bruine ratten (Rattus norvegicus) waren die iemand geloofde te zien. Antwoord: ‘’Er zijn geen garanties.’’. Pete de hand gegeven die er vrijwillig werkt. En wat koekjes gegeten die over datum waren.
Zondag 13 Mei geen werk.
Wat dan wel, we hebben ge-sms’t dat ik veilig ben aangekomen. Lang in bed kunnen liggen dat bij mij niet vaak voorkomt. Wat gepuzzeld uit het kruiswoordpuzzelboekje, en samen met Paul de minkratten gecontroleerd. Die allemaal leeg waren. Goed nieuws dus voor Handa en het SWT. Nog wat een en ander aan dieren gezien. Een Jan-van-Gent (Morus bassana), Scholeksters (Haemotopus ostralegus) en een bontbekplevier (Charadrius hiaticula). Ook al is het hartje Mei het vuur ging aan. Het zonnepaneel had in de regenachtige schotse weeromstandigheden niet veel effect, maar nog lag hij buiten. Het kliffen van hout heb ik maar gedaan. Altijd leuk om met een hakbijl de oude planken uit het plankenpad te breken. Even op bed naar muziek geluisterd en Hallwells Top 1000 films open geslagen en wat namen genoteerd.
Maandag 14 mei.
Gewekt door Paul, ik had geslapen tot half negen. (8:30, knap voor mij.) De werkweek is van start gegaan, maar er was geen bood gegaan die dag. Ik heb mijn lunch gesmeerd en heb de kaas in de ‘ijskast’gelegd. En mijn werktas gepakt. Nog een fleece gekregen om aan te trekken van het SWT en dat was mijn 100ste dag in Schotland waar we later een plakje Zwitstere Aardbeien cake rol hadden gegeten. Niet al te lekker, maar het zoete was wel prima te doen. Wij maar wachten op een teken van de Ferry maar de zee was te wild dus dat kwam er niet van. Nog wat vogeltjes gefotografeerd ; de vink (Fringilla coelebs) en een groenling (Carduelis chloris) in vlucht naar de voederbol en heggenmus (Prunella modularis). Er ging al verhalen dat ik misschien nog een week langer zal mogen blijven, maar ik wachtte af. Patty de tamme grote jager (Stercorarius skua) gevoerd met ansjovis (Engraulis encrasicolus). En ik ging wandelen met Pete. We hebben een zwarte kraai (Corvus corone), graspieper (Anthus pratensis)en kleine jager (Stercorarius parasiticus) gezien. Ik begon met het vastleggen van beelden uit Handa. En nu kwam het ongeluk waardoor de meeste toeristen lachten. Oh die poel ziet er ondiep uit. Niet, mijn voet bleef steken en ik voel op mijn buik. Niet verwacht, maar nog kunnen opvangen. De voederbol weer eens gebruikt om kleine tuinvogels te fotograferen. En mijn laarzen getest in het water.
Dinsdag 15 mei:
Sven en Jim kwamen langs, Jim is de Health and Safety persoon voor het SWT en Sven is de landmanager van Paul. Zeg maar gerust zijn baas. Nog een nieuwe voor mijn lijst gefotografeerd de zwarte kwikstaart. Of het nu de rouw of witte is hangt af van de locatie het gaat over variaties. En na de eerste dag van het echte werk is mijn camera schoudertas kapot gegaan. Hij blijf achter de jeti (loopplank van strand naar boot) hangen en was bij het hengsel gescheurd. Dat was dus naaien en de middag, maar na een dagje het genaaide te hebben gebruikt is hij toch weer los gaan zitten. Mijn eerste twee spreekbeurten voor toeristen gehouden en lichtjes zenuwachtig geweest. Pete gevraagd mij te filmen, maar vergeten te vertellen hoe je hem aanzet. Dat wordt dus een andere keer vragen of Paul mij wil filmen. De eerste daad gedaan om een toerist te helpen. De fransoos wou weten wat dei vogel was die werd afgebeeld. Dat was een tapuit (Oenanthe oenanthe). De vogelgids open geslagen en de Latijnse naam laten zien. Die hij heeft over genomen. Een foto weten te maken van een eidereend in vlucht. En de toeristen moeten verdelen in boten, het was redelijk druk op het strand voor de volgende boot. Tijd voor een extra boterham dit vraagt toch wat meer energie dan ik had gedacht. Het stukje cake dat ik had bewaard voor Sven of Jim was weggegooid. Jammer. Tegen de houtkachel kwam per ongeluk nog een stuk plastic te leunen dat was gaan smelten en de gassen vulden even de kamer. Gadverdamme, dat was een partij stank.
Woensdag 16 mei
Inger de lange tijd vrijwilligster had haar laatste dag en nam de boot naar het vaste land. Ik heb haad vorige keer al ontmoet en het was nu alleen Pete en ik nog die over bleven. Mijn brood was nu al bijna op. Dus de lunch en ontbijt voor de terugreis gesmeerd. En in de ‘ijskast’ gelegd. Het ontbijt was geen brood meer dan zal ik snel door mijn rantsoen gaan dus ik stapte over op pasta als ontbijt, toen kwam Sven erop dat ik zijn muesli mocht gebruiken. Dus dat was wel zo zuinig. De pasta dan maar bewaard voor de lunch en de muesli gebruikt als ontbijt voor de rest van de tijd. Melk hadden ze genoeg daar. Dus dat was wel lekker. Jim vertrok met de eerste boot. Sven vertrok wat later met Inger. Nog twee groepsvoorlichtingen gedaan en de Noordse stern (Sterna paradisea) op de foto weten te zetten. Bingo, nog goed naar mijn wensen. De eerste vier Nederlanders gevonden van de week. Waarom wouden ze het moeilijk doen en via het keien op het strand naar de Shelter gaan. Hen de weg gewezen en achteraf wat Nederlands gesproken met ze toen ze wachtten op de boot. Francois, kwam twee dagen vrijwillig werken. Hij heeft lekker gekookt en heeft een salade gemaakt van eetbare planten. Jammie. Roger bracht twee gasflessen voor de Bothy die wij neer hadden gezet op het strand. Een graspieper (Anthus pratensis) weten vast te leggen wanneer hij net wou vliegen. De eerste fout gemaakt bij het optellen van de toeristen, maar niemand verloren. Gelukkig maar. Iemand dacht dat hij een vossendrol (Vulpes vulpes) had gezien, maar toen ik het Paul had gevraagd was dat de drol van een otter (Lutra lutra). Die hetzelfde soort drollen leggen. Met de club een paar walnoten gegeten die Francois mee had genomen met een glas witte wijn en een glas whisky.
Donderdag 17 mei
Ik had betere dagen gehad dat ik had geslapen, maar ik ging terug nadat ik naar de wc was gegaan en ben ik in bed gebleven. Nu was het echt duidelijk, ik mocht nog een week blijven. Paul had de knoop doorgehakt. De man die zal komen, had net een operatie achter de rug en had iemand nodig die hem permanent in het oog houd. Dat kunnen we niet vragen van iemand die hij niet kent en als hij niemand vond, belt Paul hem af en laat hij Pete en mij zo lang mogelijk nog blijven. Dat direct doorgegeven aan Charlotte, maar mijn bel te goed raakte op. Kelly en mam zouden dan even moeten wachten. Mijn pocketvideocamera opladen ik heb ingestemd om voor het SWT een filmpje te maken van het leven op Handa om de vrijwilligers een goed beeld ervan te geven. Want enkele vroegen af of ze een magnetron hadden. Nog wat brood van Paul gekregen die ik dankbaar aannam en een statief geregeld om het werk te filmen. Dat heb ik dan ook gedaan. In plaats van normale laarzen ben ik toch op zoek gegaan naar lieslaarzen er kwam toch wat water in deze terecht. Dus dat was wat minder, gelukkig hadden ze een paar in mijn maat die ik de rest van de tijd heb gedragen. De eerste hagedis van de week gezien, maar niet kunnen vastleggen. Roger een enveloppe gegeven met het geld voor bel te goed om mam en Kelly maar wat te vertellen. Paul heeft de caravan overnachting verplaatst dus dat was niet meer nodig voor mij om te bellen. Pete heb ik ook nog vast gelegd en er kwam een vreemde boot aan. Je bent vrij om aan te meren met eigen zeevervoer maar verwacht dan wel een klein paartje met ons. Een clubje Schotse waren niet zo blij dat ik ze Engels vond. Als dat serieus was, nee dat denk ik niet, maar ik zal het anders vragen voortaan. Iemand had nog een rietzanger gezien. En rond twee uur kwam nog een laatste boot aan met een gezin van vier uit Frankrijk. Ik heb omdat ik toch niet vlug een wasmachine heb een handwasje gedaan.
Vrijdag 18 mei.
Francois laatste dag was gekomen en ik vroeg hoe je zijn naam schrijft omdat ik wat foto’s van hem had gemaakt en die hem wil opsturen. In ieder geval ben ik er weer achter gekomen dat de ‘e’ achter Franse namen ze vrouwelijk maken die fout maak ik dus niet meer. Francois liet het rookalarm af gaan die vetgevoelig is. Als je spek bakt gaat hij wel af maar als je de houtkachel opent is er niks aan de hand. Paul heeft voorgedaan hoe je hem weer uitkrijgt, door simpel een bezem eronder te wapperen. Daar vloog de raaf, vlug mijn camera gepakt en hem weten vast te leggen. Niet erg goed, maar in ieder geval is het wat. Vaat gedaan en gepuzzeld. Tijdens het wachten op de ferry heb ik een bonte strandloper gezien. Die later op de dag weten vast te leggen weer eentje voor de lijst. Paul kreeg post en had mijn bel te goed binnen. Inschakelen en de berichten naar mams en Kelly gestuurd. Een meeuw (Larus x) en scholekster (Haemotopus ostralegus) op de foto gezet toen ze vlogen. Met Francois ging ik kijken naar zijn krabbenval, maar halverwege kwam er bericht dat de boot aan kwam. Vlug terug klauteren over de stenen van Handa. Een groep welvarende Engelsen kwamen langs en gedroegen zich ook zo. Met pijp en wandelstokken was het niet moeilijk te zien wat voor lui het waren. Geef mij maar de Schotse boeren. De groep van 19 scholieren werden voorgelicht door Francois die hier al jaren is gekomen en meer kan vertellen dan de 10 minuten die Pete en ik doen. Eentje daarvan had kauwgom laten vallen. Godverdomme nog aan toe! De Fransen folders waren op en ik ging ze halen. En kon ze daarna nog vouwen ook. Gelukkig werd ik geholpen. De groep scholieren vergaten een tas die we later afgaven aan Roger die hem mee nam naar Tarbet. Het gezin van vier fransen die erg laat kwamen, waren nog niet terug na 17:0 dus wij moesten op hen wachten. Niet in zicht, nog niet, en daar zagen wij ze aankomen. Met hun kind in de draagtas en de peuter aan het klimtauw. Geen papegaaiduikers gezien, jammer, maar jullie moeten opschieten. Controleren van de kaarten om in de avond een potje te pokeren. Zeven lossen kaarten gevonden dus je mist 45 kaarten. De rode Leichester smaakte prima en wat wij nog over hadden ging op de toast net zoals de Oostenrijkse gerookte kaas van Paul. Pete had beide potjes gewonnen en had zelfs twee keer een straight. Net toen het leek dat hij ging verloren.
Zaterdag 19 mei.
Ik zal deze dag eigenlijk al in de trein moeten zitten, maar dat ging lekker niet door. Ik werd wakker om half acht (7:30) even gekeken of ik genoeg ondergoed had en dergelijke. Nee dan maar een extra wasje doen vanmiddag. Ook nog de vaat gedaan en pitabroodjes als lunch gemaakt. Dat was toch moeilijker als ik dacht te smeren, maar het heeft gesmaakt. In plaats van water nam ik thee. Dan drink ik meer dat was ook zo. Maar aan een thermofles niet genoeg. Gelukkig hebben ze er meer staan. Paul kwam aanlopen met een witte mot. De white ermen (X) als ik het goed had. Ik was bezig met het maken van foto’s van mijzelf in de power barrel en nam statief en al mee voor deze bonte mot. Een viertal boerenzwaluwen (Hirundo rustica) vlogen over Handa en Paul noteerde dat in het biologisch boek. Drie groepen voorgelicht die dag en de zenuwen beginnen te zakken. Een van de bezoekers was benieuwd of angstig waar wij hen naartoe brachten. Tijdens het wachten heb ik met Pete gehad over welk Handa dier je zal zijn. Hij is een kleine jager (Stercorarius Parasiticus) en ik een alk (Alca torda). Later toen ik alleen was met Paul had ik het hem gevraagd hij ging voor de otter (Lutra lutra). Ik had minder foto’s gemaakt in dezelfde tijd als vorige keer. Nu had ik rond de 650 gemaakt in een week tijd waarin ik vorige keer 1118 foto’s had gemaakt. Ik heb mijn best gedaan om wat Duits te proberen te spreken in een lezing maar dat bracht de Engelse in de war. Het gesprek tijdens het wachten ging beter, met de Duitse. Ik was van plan om met Paul te gaan vissen, maar beide hengels gingen kaduuk toen hij ze probeerden. Hij bleef die nacht buiten slapen. Ik was van plan om de zonsondergang te fotograferen maar dat werden andere nachtfoto’s. Het duurt inderdaad anderhalf uur tot de Puffin View Area en terug. Zelfs bij nacht.
Zondag 20 Mei
Lekker uitgeslapen het is weekend en geen werk op zondag. Het geluid dat ik gister hoorde wat Paul omschreef als wudewudewudewu, is het geluid van de lucht tringelen die door de staartveren gingen van een watersnip (Gallinago gallinago). Dus dat wou Francois mij laten horen gister. Nu weet ik het. Samen met Pete ging ik een wandeling maken en wij gingen naar de top van Handa. Nog vier planken vervangen van het plankenpad en zijn helemaal rond het eiland gelopen. Ik had nog een zwarte kraai (Corvus corone) gefotografeerd die niet aan deze kant van Schotland horen aan te komen, maar ik weet echt wel het verschil tussen een raaf (Corvus corax)en een zwarte kraai (Corvus corone). Dus Paul maakte er een notitie van toen wij na vijf uur weer thuis waren gekomen. Een moederpoel waar Pete nog geluk had met zijn laarzen werd mij bijna funest maar ik heb het geluk aan mij zijde. De lieslaarzen hielden mij droog. Alleen het zweet niet. Dat is het nadeel aan laarzen. Nog papegaaiduikers (Fratercula arctic) van dichtbij gezien en dat was wel mooi. Grijze zeehonden (Halichyrus grypus) zien baden op stenen en kuifaalscholvers (Pholocrocarx aristotelis) gezien. Pete om zijn adres gevraagd om de foto’s te sturen die ik van hem had gemaakt. Ik vond het wel zo fris om even mijn voeten in het water te leggen om ze schoon te maken. Een van de thermoflessen lekten dat was niet zo goed. Ik ging wat hout hakken en toen kwam het ervan. Door de knieën te buigen, spaar je de rug last. Maar als het mis gaat scheur je de broek door zijn naad. Die dus goed naaien in de middag. En hij zit nu nog vast. Paul leende een oude broek uit en had voor de tweede keer heerlijk gekookt. Beetje pittig kan ik nog tegen.
Maandag 21 mei.
De papegaaiduiker (Fratercula arcticaI)knuffeltjes werden verkocht als warme broodjes over de toonbank en hebben dus een nieuwe doos nodig beneden voor de verkoop. Het touw dat ik gister had gevonden onder de mand met hout mocht ik houden dus die bij mijn spullen gelegd om in te pakken. Mijn lieslaarzen stonken niet meer zij hebben een nacht buiten onder de tafel doorgebracht en hebben dus goed gelucht. De grijze zeehonden (Halichyrus grypus) kwamen een kijkje nemen in het Lochy en even was de concentratie van de toeristen weg. Die kwamen even later mij volgen voor het stukje informatie over Handa. Roger dacht dat hij een griend had gezien (Globicephala macrorhynchus), maar het was een dwergvinvis (Balaenoptera acutorostrata). Zelf heb ik geen gezien. Vier voorlichtingen gegeven die dag en het begon al druk. Het was te goed weer en ik heb mijn nek verbrand. Het was nog maar een klein maandje werk voor het SWT en nog een klein maandje tot Charlotte hier vakantie gaat vieren. Iemand die regelmatig op Handa kwam had geen zin om met zijn gasten het gesprek van mij aan te horen en gingen ervan door. Een tweetal bezoekers vonden het £12,- waard om een uurtje of twee op het strand te gaan liggen en het daarbij te houden. De man was ook niet al te soepel meer en zolang zij maar liggen is er niks mis mee. Nu komt het ongeloofwaardige. Een man kwam na een voorlichting op mij af en vertelde dat hij het leuk vond dat ik Canada noemden. Het is een journalist voor een nieuwsagentschap waarvan meerdere kranten hun artikelen gebruiken. Hij noteerde mijn naam en mijn leeftijd. Mijn e-mailadres gaf ik hem ook nog en hij zei dat hij mij in de middag nog zal verder vragen. Ik geloof het zelf niet. Maar mocht het wat worden krijg ik het artikel opgestuurd. Het record bezoekers staat op 95 en daarvan was een stel Hongaars. Aardige lui. Ik ging terug om wat kleren te halen bij de Shelter en gleed uit. Mijn broek was vies geworden. Die dan maar met zo veel mogelijk wassen.
Dinsdag 22 mei
In een ochtend kreeg ik drie berichten, van mams, Kelly en May. May wouvoor verzekeringen onze verjaardagen weten. Ik heb het doorgestuurd maar niet in de juiste volgorde, waardoor Kelly het niet begreep. Ze had het anders kunnen vertellen dat ze het niet begreep want Huh is niet altijd even goed antwoord. Ik was al wakker, maar Pete die in de keuken/woonkamer/kamer sliep nog niet dus dat was even wachten. Dan maar een wandeling maken en mijn honger vergeten was. Dat was gelukt. Een uur later kwam ik terug en dan was het tijd voor ontbijt. Pete was al wakker, de lunch was de spaghetti, maar ik was de vork vergeten. Paul gevraagd of hij die even zal kunnen halen. Een man kwam aanlopen met een lepel waarmee ik de spaghetti kon eten. Tien boten waren gekomen. Voor het eerst heeft iemand betaald met briefjes van £1,-. Nooit eerder gezien, maar Paul had nagevraagd of ze nog in de omloop waren. Het ging om £4,- dus dat is niet erg veel. Het eerst over een tongtwister gevallen. Geen puffins maar fluffins. Gelukkig konden ze erover lachen. Een van de Nederlanders die op Handa kwamen, kwam uit Kendel, maar dat was pas vijf jaar. Wat nog meer raar is, is dat zij uit Eindhoven kwam. En dat haar pap heeft gewerkt als overblijfkracht op de Reigerlaan, waar ik al mijn jeugd heb geleerd. Meneer Ap klonk bekend maar ik weet niet hoe hij eruit zag. Nog in de zee gedipt en de koekoek (Cuculus canorus) van ver gezien. En levendbarende hagedissen (Zootoca vivipara) op de planken zien zonnen en kunnen fotograferen. Ook nog een winterkoning (Troglobytes troglobytes) voor de Bothy zien lopen, mar die zijn fotoschuw. Niet kunnen fotograferen.
Woensdag 23 mei
Mijn zonnepaneel had ik de vorige avond al buiten gelegd en heeft al vanaf vier uur zon gehad. Die zal aan het eind van de dag wel goed vol zitten. Dus ik was wakker rond 6 uur maar de slaap bracht mij door tot 8 uur. De kaars langs mijn bed, die dient als nachtlampje was erg klein geworden en het was moeilijk het stompje uit de houder te krijgen. Het in een pan water gezet en laten koken. Zo kon ik het eruit krijgen. Acht boten op de woensdag voorgelicht. Pete was gister vertrokken. En de bezoekers zeiden dat ze orka’s (Orcinus orca) hadden gezien, maar Paul en ik moesten op het strand blijven. En toen iedereen weg was konden we kijken. Nee niks gezien. Paul heeft mij gefilmd tijdens het voorlichten van de boot, als ik er punten voor zal krijgen dan heb ik nu het bewijs. Net als ik de wc wil gebruiken dan is het wc papier op. De kast langs het composttoilet had nog een voorraadje rollen en ik heb die dan maar gepakt. Een van de bezoekers gaf mij £5,- omdat zij alles had gezien wat ik hen had verteld. Dat sla ik niet af. En was er goed blij mee. Daar hoorde ik een diepe kraai, het was de raaf (COrvus corax). De camera gepakt en hem op de foto gezet. Mijn favoriete westerse vogel. Handa, je bent geweldig.
Donderdag 24 mei
Tas gepakt, ik zal vanavond naar Tarbet gaan om de trein morgen te nemen naar Edinburgh. Zeven boten gehad en de agenda gevonden die we gister nodig hadden om te kijken hoeveel eiland bezoekers er nog waren. De miscalculaties maakten het niet makkelijk. Een privéboot van kwam aanmeren en Handa bezoeken. Zij wilden wel luisteren naar mij. Ook zagen we een paar kajaks die na een poosje er weer van door gingen. De laatste voorlichting die ik heb gedaan was in het Nederlands voor een stel Nederlanders. Ik werd vervangen door Ben een vriend van Paul die nog niet op Handa was geweest. Met Ben nog over zijn werk bij het kerncentrale gehad en over Paul. Zij kennen elkaar al vanaf hun achtste dus die kennen elkaar wel goed. Per ongeluk die jeti kapot gemaakt die bij de duin stond. Ik stond op een stok waaraan de bal zat die als wiel functioneert. Gewoon doen alsof er niks is gebeurd. We gebruiken toch sneller de andere die we altijd gebruikten. Ooit gehoord van een zekere Yorkshire, die zich Strangeway noemt? Nee, het is een man uit Yorkshire die zichzelf een avonturier noemt en de Acces Code voor Schotland gebruikt om op de raarste plekken te kamperen. Op Handa heeft hij het ook gedaan, maar hij snapte niet dat de Bothy privéterrein was en keek zo nu en dan naar binnen. Wat de vrijwilligsters ongerust maakten. Die man moeten ze eens bij spijkeren over de Access Code. En over de emoties van andere mensen. Paul had het erover gehad toen Ben zei dat hij iemand vond op internet met een reislog die elk jaar voordat Paul ergens heen ging er heen was gegaan. De boot genomen van vijf uur en mijn rugzak in de caravan uitgepakt. Het was flink benauwd, maar dat trok weg in de avond. Ik heb heerlijk gegeten en heb goed kunnen slapen. Ook al duurde het even voordat ik sliep.
Vrijdag 25 mei
De broodjes die Paul mij had meegegeven warm gemaakt. Ik was wat vroeger wakker dan dat ik had gewild, maar dat maakt niet uit. Julian had mij gister uitgelegd hoe de oven werkt en ik heb er dankbaar gebruik van gemaakt. Dat was een lekker vers ontbijtje. Paul had mij ook Nutella en pindakaas meegegeven. Jammie. Mijn videocamera gaf geen reactie, maar dat kwam gelukkig door de batterij die op was. Het wachten is anders als je alleen bent. Ik had Roger gister gevraagd of hij misschien een lift kon geven. Ik had geen zin om de ‘drie mijl’ te lopen. Dit keer bergop. Ik wachtte, maar geen Roger. De dochter van Julian had mij naar de weg gebracht en ik heb daar zitten te wachten. De bus voorbij zien rijden, maar dat was niet de mijne. Althans ik kon ook een bus later nemen. Roger en Paul nog voorbij zien rijden en begroet. Daar was mijn bus. Ik stopte hem en betaalde mijn weg naar Lairg. Ze hadden geen 5 pence meer dus ik kreeg 5 pence korting. Onderweg naar de weg heb ik het nog over de orka’s en het weer gehad. Er schijnt nu een hittegolf te zijn over Brittannië. Het wachten maakten dat wel wat zwaarder. Uitgestapt bij Lairg, en op zoek naar mijn jas. Shit vergeten, Paul ge-sms’t en het nummer opgezocht. Die heb ik in de avond gebeld, en afgesproken dat ik mijn adres in een mail naar ze op stuur. En betaal voor de verzendkosten, de kans dat ik snel naar Tarbet kan is erg klein dus dat was de oplossing. In de trein dutte ik zo nu en dan in. Bij Inverness moest ik in een rij staan naar de trein. En dan een plekje zoeken, gevonden en daar vier en een half uur blijven zitten. Nog een buizerd (Buteo buteo), fazanten (Phasanius colchicus) en zelfs jonge fazantjes gezien en een huiskat (Felis cato). De wc waar ik in de buurt zat werd flink gebruikt. Er kwam een omleiding omdat we lang deden voordat we vertrokken. Maar dat heeft hij proberen recht te zetten door de stations in te korten naar de drie drukke. Een vrijgezellenfeest naar Edinburgh had het een en ander aan alcohol meegenomen en benuttigd. Dat was te merken, maar veel last niet gehad. Beetje geluidsoverlast. Thuis gekomen de tas uitgepakt en de kamer weer terug gezet zodat ik ook nog kan computeren.
Cheers Wouter.