Laten wij er maar wat van maken

Dat was niet alleen mijn gedachte, maar ook die van Kelly toen we eindelijk bij Loch Lomond and Trussachs National Park aankwamen. En we hebben het een en ander beleefd om er te komen en om terug naar Edinburgh/Dalkeith te gaan.
Gisteravond nog gekeken hoe en hoelaat we dan met de bus naar Loch Lomond moesten gaan en met alle grandioze verwachtingen onze rugzakken gepakt om vanochtend tijd over te hebben om rustig op te staan. Het bed was nog niet gevuld voordat de nieuwe dag officieel was begonnen, dat vind ik laat. Nog getwijfeld of ik Charlotte moest zeggen dat ik morgen wellicht eerder weg ben dan dat ze verwacht en om elkaar nog te spreken na haar toeristenuitje. Maar ik had mijn tijd opgegeven van dat ik vertrok en hoe laat ik dacht dat het bij haar zou zijn als ik online ben. Toen ik haar uiteindelijk sprak weer alles op een rijtje gekregen en nu weet ik de tijd weer.
Ik stond wat vroeger op dan normaal om wat rust te hebben bij het opstaan. Mijn ogen gingen al open rond vijf uur, maar nog kunnen slapen, waardoor ik een ‘uitgeslapen’ gevoel had toen ik echt opstond. Alles was klaar voor Loch Lomond, maar de lunch nog niet. Die dus gesmeerd terwijl ik aan het ontbijt met Charlotte zat te spreken. Dat vond ze niet erg. Een vriend van mij nog een verjaardag-groet gestuurd via het internet. En we konden gaan.
Op naar het Heilige André Busstation. (Saint Andrews in Edinburgh.) Dat ging prima, konden we in de bus kaartjes halen of moeten we naar een loket. Kelly heeft het gevraagd aan een oudere vrouw en het antwoord wees haar man aan. Daar is een loket. Netjes in een korte rij aansluiten om te gaan betalen voor de reis naar Loch Lomond. Kelly probeerde het eerst, maar kwam er toen achter dat Traveline ons had voorgelogen. Op de 9292.nl site van Schotland stond dat er één bus was die langs Loch Lomond ging dus we moeten niet overstappen, daar dacht de jongeman achter de balie anders over en hij zal het wel goed hebben. Een boze mail naar Traveline gaat Kelly binnenkort nog sturen, want de informatie die ons werd gegeven op de site was niet correct. Kaartjes gehaald en gewacht op de volgende bus. Uit ervaring met Schotse openbaar vervoer betaal je voor de tijd dat je reist dus we willen niet meer moeten betalen als we later of eerder in de bus kunnen. Nog eventjes rondgekeken bij de winkels en een blad in handen gehad. Toen ik het terugzetten viel een ander blad van de kast af. Daar was eindelijk onze bus het was inmiddels al 10:00. £18.20 betaald om heen en weer te gaan naar Loch Lomond. Stoelen gevonden en rustig afgewacht wat het zal worden. Ondertussen nog over van alles gehad, wat ik niet erg vind. De gesprekken met Kelly worden steeds interessanter.
Ik weet niet of jullie van de Milka koeien kennen, maar in Schotland hebben ze ook Milka-schapen. Paars geverfd met natuurlijk afbreekbare verf (hoop ik). Dat nog nooit eerder gezien. Glasgow bereikt, daar nog eventjes gewacht op de bus naar Loch Lomond. Ik heb een KitKat Chunky pindakaas gekocht, omdat het kan. En het smaakt erg verrassend lekker. Je kan het vergelijken met Digestives met Pindakaas en een dikke laag chocolade eromheen. Maar dan wel lekkere pindakaas. Kelly vond het ook lekker, maar wou alleen een klein stukje proeven. Van Glasgow naar Loch Lomond zijn we langs een bord gereden dat het Nederlands Nationaal Circus aankondigt. Nog nooit heb ik het Nederlands Nationaal Circus gezien of iets van gehoord dus ja. Dat vond ik wel leuk om te zien dat ze in Schotland optreden. Wat muziek geluisterd en Kelly was ingedut. Haar wakker gemaakt toen ik een wegwijs bord zag dat Loch Lomond & Trussachs National Park aangegeven zag. Zelf heb ik niet geslapen. Uitgestapt bij het Jeugdherberg en er heen gelopen. Ik dacht dat er ergens een ondergrondse doorgang was naar het meer, maar dat was er niet. Nog wat foto’s gemaakt van het jeugdherberg en terug gelopen. Daar kwam het lastige aan, hoe komen we nu aan de overkant? De snelweg heeft zo nu en dan rustige tijden en hoe zal het anders moeten dan dat we moeten rennen als het kan. Dus goede timing gehad en zoals je ziet leven we nog. Gelopen naar Duck Bay, waar we een watervliegtuig zagen. Nog getwijfeld of we het in de winkel moesten vragen waar de ingang is, maar toch niet gedaan. Hadden we beter van wel kunnen doen, want we hebben een uur de verkeerde kant opgelopen om erachter te komen dat de ingang de andere kant was. Dus daar gingen we dan terug. Eerst even wat eten en drinken. Het liften niet gedaan, wat Kelly van plan was. Ik wist dat het een vervelende tocht terug zal worden en om het lopen wat sneller te laten gaan en je gedachte ergens anders te krijgen hebben we een woordenketting gemaakt. Een simpel spel waardoor je vocabulaire ontwikkeld wordt. Na een poosje wist Kelly bijna geen woorden meer die met een ‘E’ beginnen, maar mij was het wel gelukt.
Terecht gekomen bij de echte ingang. Yes eindelijk en we hebben nog wat tijd. Maar eerst nog rustig wat eten, ik ging voor een stuk worteltaart en een banaan. Die hebben gesmaakt. Nog gerust, we hebben twee uur gelopen. Het was al drie uur, nog twee uur om te genieten voor zover het kan omdat we toch zijn. Eerst gingen we nog naar het winkelcentrum. Ja in Schotland heeft een Nationaal Park natuurlijk een winkelcentrum. Geen tekentang kunnen vinden en Kelly wou nog kijken bij de verrekijkers van het RSPB, maar geen gehaald. Oké nu moeten we wat doen. Fiets, waterfiets of kano verhuur. Gevraagd hoe duur het was, fietsen was mijn voorkeur, maar de verhuur ging sluiten na een uurtje, dan hebben we niet genoeg gezien. Wat dan, waterfiets is minder aantrekkelijk, dan maar met zijn twee rustig liggen te dobberen op het water in een kano. De prijs gesplitst omdat het voor één boot £12 is. Formuliertje ingevuld, reddingsvest om, Kelly erin, ik erin en peddelen maar. Daar dreven we even in het water, maar de pret was al genoeg over. We mochten maar in een afgezet gebiedje varen. Maar we hebben ons vermaakt. Ik heb nog gekeken wie er van ons won. Wij of een eend. Die eend heeft uiteindelijk wel gevlogen en dat konden wij niet. Vals speler. Maar goed daar ging hij dan. We hebben onze pret gehad en ook de billen werden onbedoeld nat. Kelly vond dat niet zo aardig van de kano. De spullen gepakt en op naar het cafétje. Kelly wou nog koffie, ik kreeg een boterham omdat ik bang was nog hanger te krijgen voordat we thuis waren. We hebben nog even voordat de bus komt, langs een winkel gegaan en Kelly had nog dadels gekocht en flapjacks. Ja, flapjacks, die dingen die ik zo overheerlijk vind. Die de vriendelijke Schotten nog mij hadden gegeven.
Op naar de bus, langs de weg met de gezicht naar het toerijdend verkeer. Over naar het voetpad en op naar de bushalte. Toen ik eventjes de bosjes in keek zag ik een liftersbordje liggen met ‘French’ naar de ene kant en ‘F. William’ op de andere kant. Nee daar moeten we niet zijn. De tijd doen verdrijven door de kinderliedjes van Kelly aan te horen. Daar kwam een bus het was de onze. Deze was wat nieuwer dan de bus die we naar Loch Lomond kregen, waardoor we hem niet herkende. De chauffeur liet ons toe en zei dat we op het lijnnummer moeten kijken. Die had ik wel gezien, maar niet veel aandacht aan besteed. Lekker luxe en voorin. Ik ging verder met het luisteren van muziek, maar zei Kelly wel dat ik het volume aan heb als achtergrondmuziekje dus communicatie met mij is nog mogelijk. Ergens in een straal van 10 kilometer (8 Mijl) van Glasgow was er een ongeluk gebeurd. Het stof was nog niet neergeslagen dus het was pas gebeurd. Een jongeman achter het stuur van een auto waarvan de motorkap omhoog was geduwd. De auto stond stil. Kelly, de Chauffeur en ik zagen nog leven in de auto. Het was waarschijnlijk de gordel die de jongeman heeft gered van een zekere dood. De auto was deels verspreid, op onze weghelft lag nog wat puin. Een afgebroken wiel lag ruim 300 meter achter de auto. Het wiel was dus eerder afgebroken dan de auto stil was gestaan. Met de chauffeur nog besproken, de politie was vlak voor ons aan het rijden en toen zij het doorhadden gingen ze meteen door het gat in de vangrail om het verkeer te regelen en de man te helpen. Verder naar Glasgow toe, zagen we een tweede politieauto en een brandwaar aankomen. De ambulance zal waarschijnlijk van de andere kant komen. De man is hoogstwaarschijnlijk in schok. En door de klap kan het olie gaan lekken of vlamvatten vandaar de brandweer. Gelukkig was het niet gebeurd toen we op die hoogte waren. Dat zal ons doen schrikken. Uitgestapt bij het eindhalte, Glasgow. Eventjes naar de Sailsbury gegaan om de tijd te doen verdrijven. Niks gehaald en terug naar de bus. Ingestapt plekje gevonden en samen met Kelly muziek geluisterd. Eventjes ingedut en weer verder met luisteren. Langs de Mc Donalds gegaan, het werd laat en koken gaan we niet dus eventjes een vulling halen. Een medium frietje voor £1. Dat gegeten tijdens het lopen naar de bus. Lijn 86X was al gekomen, maar Kelly had geen losgeld voor de bus. Dus 10 minuten wachten op lijn 3. Twee Duitse vrouwen vroegen naar de weg naar Mayfield, maar bedoelde Mayfield Gardens, de straat waar veel Bed en Breadfast staan. Wij konden ze niet helpen. Gaan zitten in de bus en op naar huis. Een boterham gegeten en op naar het verslag. Dat nu zo aan het eind is.
Cheers Wouter.