Toen speelgoed nog speelgoed was

Vandaag was het een rustig dagje, niet veel gedaan, maar toch nog wat beleefd op deze Jubileum van de Britse troon. Proficiat Elisabeth. Volgens mij bent u ook direct de oudste troonverwarmer die er is. Maar wordt het niet tijd dat u hem afstaat aan je opvolger? Ach wat maakt het ook uit. Nog een paar weken en dan ben ik weer in Nederland.
Vanochtend wakker geworden, maar nog een halfuurtje op bed blijven liggen dat is toch wel fijn zo. Dan opgestaan en begonnen met wat ik gister niet was gelukt. Rond half één was ik daar eindelijk mee klaar. De activiteit van de dag was niet zo vroeg op gang gekomen, maar er was wel wat ondernomen vandaag. Om ons toch nog naar buiten te laten gaan.
Kelly was even de kamer uit en ik hoorde een plof in de keuken. Op de vraag of alles goed was, kwam geen antwoord. Dan maar zelf wezen kijken. Nee geen Kelly maar wel een ei dat te lang droog heeft gekookt en nu geëxplodeerd is. Niet mijn zaak, maar Kelly er wel even op gewezen. Die ging het dan ook schoonmaken. De pan die bovendien niet groot was heeft ze weggegooid. Het was al de tweede keer dat het haar was overkomen. In Nederland had ze dit probleem nooit, zei ze. Maar daar zijn geen bewijzen voor. Die gaat ze nog vervangen voordat we terug vliegen naar Nederland.
Oké ik had mijn plannetje al gesmeed en of Kelly nu wel of niet meegaat hoor ik dan wel. Kelly mijn plan voor de dag verteld. Museum of Childhood, een museum zonder entreekosten en over speelgoed over de decennia heen. Ik ben benieuwd met wat voor speelgoed ons grootouders zijn opgegroeid. Dus ik wou er wel heen. Kelly wou mee, maar wou haar telefoon nog opwaarderen en ik ging eerst nog kijken naar een tekentang bij de Dierenwinkel. Als ieder zijn ding doet spreken we af dat we elkaar weer zien bij de bushalte. Dan hoeven we niet te wachten op de ander. Ik ging naar de dierenwinkel en vroeg naar een tekentang. Die hadden ze, mocht het nu nodig zijn dan kunnen we altijd een teek verwijderen op de geschikte wijze. Voor £0.99, prima apparaatje. Ik heb betaald en vroeg nog of ze wat geld hadden voor de bus. Maar dat hadden ze niet. Ik verliet de dierenwinkel die naar hondenbrokken rook. Dan door naar de halte waar Kelly haar telefoon al stond op te waarderen. Het haar laten zien, de laatste twee zinnen waren wel van belang voor haar. Er stond in dat je geen olie over heen moet gooien want dan geeft de teek meer gif vrij. Waren teken dan ook giftig? Niet dat ik wist, volgens Kelly kon het niet veel kwaad dat Romano dat bij haar wel heeft gedaan omdat de teek er even later al uit was gegaan. Als het wat langer had gezeten was het wel een probleem. Op de verpakking had ik nog een foutje gezien. Er stond dat een teek een blook sucking animal is. Maar goed, dat gebeurd iedereen wel dus vampieren zijn bloek zuigende mensen die dood zijn? Ik had er eigenlijk een foto van moeten maken. De tekentang in het EHBO setje gedaan zodat ik hem dagelijks mee heb naar het werk. Werken bij het SWT is nogal een gevaren zone voor teken. Dus goed voorbereid zijn is het halve werk. En liever voorkomen dan genezen.
Op naar de bus en een naar het museum, ik wist het nog te liggen omdat ik er meerdermaal voorbij ben gelopen op weg naar Arthur’s Seat en Sailsbury Craig, waar we net zo goed heen konden, het was nog mooi weer. Maar het was het museum geworden. Daar hebben we spullen gezien waarmee onze voorouders nog mee waren opgegroeid. Haasje over, zo’n cirkel van ijzer met een stok zodat je hem kan rijden. Oude tandems voor kinderen uit ’30. Zelfs nog foto’s gemaakt van Kelly en mij die met een poppenkast speelt wat maakt het uit. Ik heb er van genoten om al het oude te zien. Flink wat interessants gezien en dat allemaal voor niks. Het was inderdaad niet erg groot, maar ik had het gevoel nog steeds dat het wat meer tijd had kunnen vragen. De winkel had ook nog geweldige dingen die je als kind altijd had gewild. Een handzoemer, zodat als iemand je een hand geeft hij een schok krijgt, een trekfluit, nepdrollen en brillen met extra ogen. Erg grappig, maar niks gehaald. En voor iedereen die het nog herkend, magneetjes voor je ijskast van. The Thunderbirds, ik weet nog dat ik vroeger met die poppetjes had gespeeld. Ach die goede gouden oude tijd, toen speelgoed nog speelgoed was en bijna niks om energie vroeg uit een batterij. Ik heb alles maar laten staan.
Terug naar de bus, maar eerst langs de PDSA-winkel.(Een winkel van de dierenbescherming Schotland.) Kelly wou daar nog even kijken. Ik wees haar op de deurstopper met de tekst. A spoiled rotten cat lives here. Maar die zal ze niet mee kunnen krijgen in haar backpack. Dus die heeft ze niet gehaald. Door naar de Tesco Kelly ging nog voor een broodje. Die we hebben gedeeld, Ei met waterkers. Best lekker, maar zelfgemaakt zal lekkerder smaken. Dan door naar de bus. Ik dacht dat ik nog een 50 pence muntje had, maar die had ik vanochtend aan Kelly gegeven om mijn bus te kunnen halen. Toen ik erachter kwam was het al te laat Kelly zat al in de bus en ik moest nog geld zien te halen. Haar telefoon nam ze niet op, maar even later belde ze mij op. Ik vertelde wat er aan de hand en liep naar de Kassa van de Lidl. Nee ze hadden geen geld. Dan door naar het winkeltje ernaast, maar die hadden een regel dat ze geen geld wisselden. Door naar de derde zaak die mij wel kon helpen als er iemand iets had gekocht. Dus eventjes geduld en gewisseld. De bus was er zo, die genomen en op naar huis, wat ik had afgesproken met Kelly, we zien elkaar daar wel weer. Muziekje op en lekker de tijd verdrijven uitgestapt en naar huis. Waar ik dit verslag had getypt en straks de laatste huur ga betalen. Ben alleen benieuwd hoe wij de borg terug gaan krijgen.
Cheers Wouter.