Boren en zagen

De schuur in Erraid Wood komt steeds dichterbij zijn compleetheid. Maar we zijn vandaag nog niet klaar ermee. We hebben vooruitgang geboekt, maar er is nog meer te doen voordat we het echt afhebben. Dus vandaag met zijn alleen terug naar Erraid Wood om verder te gaan met waar we gister mee waren gestopt. Om na een goede dag werk terug naar huis te gaan.
Ik weet niet waardoor het komt, maar het slapen lukt mij al een poosje niet lang meer. Normaal zal het acht uur voor mij zijn om de ogen te openen, maar nu ben ik ver voor mijn wekker afgaat al wakker. Dat zie ik liever anders omdat de wekker op zeven uur staat en mijn ogen al open gaan rond zes uur, waarna ik nog wat op bed lig. Wat mij een halfuurtje tot uurtje langer doet slapen. Maar niet altijd lukt dat. Hopelijk ebt dit weg als ik weer terug ben in Nederland, of liever eerder.
Vanochtend heb ik wat afbeeldingen van mijn computer verwijderd en wat gedeeld op Dropbox.13 foto’s voor één groep en 9 foto’s voor Charlotte. Ik raak bijna door mijn ruimte heen. Dus ik ging een kijkje nemen naar Pix Resizer dat ik door had gekregen van mijn oom. Gekeken wat het doet, maar in plaats van het aantal pixels te verminderen, verkleind hij ook direct de foto’s, dat zie ik liever niet. Dan zit je namelijk met kleinere foto’s. Hem dan maar verwijderd, was dit het programma waar hij het over had of was het de verkeerde die ik had gedownload. Geen idee, maar voor die twee weken dat ik er nog zit heb ik geen veel ruimte meer nodig en ik kan het nog volhouden met de .8% die ik over heb. Zodra ik thuis ben houd ik op met het delen van die mappen om weer wat ruimte erop te krijgen. Voor overige foto’s. Zoveel bestanden staan er in waardoor ik hem vol heb zonder dat ik het door had.
Gister had ik een knoop van Sam geleerd en vandaag was het tijd voor een tweede. Althans dat vond ik nu. De pogingen om zelf op de Hangman Loose te komen, waren mislukt. Wat eruit kwam was een soort van Hangman Loose maar de knoop kan je niet verschuiven. Die had ik gister nog onthouden, maar vanmiddag was ik de veiligere knoop vergeten. Toen ik hem weer probeerde te maken. De Hangman Loose kan ik nu wel onthouden en ik heb hem vandaag enkele malen gemaakt. Zelf nog gekeken hoe goed hij werkte om mijn pols, maar hem er weer van af te krijgen was wat moeilijker dan ik dacht. Doordat ik mijn hand had natgemaakt krijg ik er mijn duim door en zo kon ik hem af doen. Toen ik hem probeerde losser te maken toen hij eenmaal van mijn hand af was lukte dat niet. Bij deze knoop is het erg makkelijk om hem ongedaan te maken. Je trekt de lus gewoon helemaal het handvat om het zo maar te noemen. De vorige keren ging het nog goed af, maar dit keer dus niet. Uiteindelijk is alles goed gekomen.
Het werk was wat meer dan gister, en iedereen heeft dit keer wat aan het werk toegevoegd. Kelly en ik gingen de balken meten en zagen zodat ze op de balk van de muur terecht konden. Zodra alle balken waren gezaagd en neergelegd, schroefde Caleb er de schroeven in en dan konden we verder met het opmeten en maken van de dewangs (zo klonk het in ieder geval als Josh het zei). Voordat we de dewangs hadden gemeten hadden we op alle vijf de balken twee strepen gezet bij 1,20 en 2,40 meter waar de dewangs komen. De dewangs voor 1,20 waren wat makkelijker te plaatsen, deze waren voor extra steun. Dus dat maakt niet uit of je nu twee centimeter langs of rechts zet zodat je ze makkelijk vast kan spijkeren. Maar de 2,40 dewangs weer wel. Die moesten een rechte lijn vormen van muur naar muur. Dus daarvan konden we maar een kant vastspijkeren, de andere kant heef Josh met schroeven vastgemaakt. Het laatste dewang was wat lastiger omdat hij tussen het dak en de muur moest komen, hebben Josh en Rachael hun hoofd erover gebogen. Ze hadden de hoek gemeten en dat op de balk getekend. Gezaagd en geplaats. De tijd zat erop. Morgen verder.
Het dak was ook al deels gedaan, daar waren Sam en Paul mee bezig. Daar heb ik niet veel van meegrekregen, maar het ziet er in ieder geval nog beter uit dan dat het eerst deed. Marion heeft nog wat foto’s met mijn camera gemaakt en het resultaat mag er wezen. Die ga ik gebruiken in het album. Bedankt Marion, zelf nog pogingen gedaan om de oranje hommel te fotograferen. Niet al te veel succes. De handboeien die ik op het werk had gemaakt maar ontdaan en we gingen naar huis. Kelly, Marion en Paul gingen met Rachael mee. Kelly en Marion gingen (met Rachael) naar de Botanisch tuin. Ik zal haar vanavond dan wel weer zien.
Op weg naar de Tesco’s voor Gnocchi die Kelly niet kon vinden. Uitgestapt bij de basis en op naar Tesco. Controle of ik genoeg geld heb meegenomen, nee, dan heeft het ook geen zin om te gaan kijken. Door naar huis via een weg die ik al een tijdje niet meer had gelopen, het Old Railway Path. Daar heb ik toch wat moois gezien, een grote zwam. Gesprongen op de verhoging en nog een stapje hoger geklommen en mijn camera gepakt. Daar wat foto’s van gemaakt en doorgelopen. Een kat zat op een oud bruggetje over het pad. Een zwarte kat, die maar vastgelegd. Altijd leuk om te fotograferen, alleen kijkt hij er niet al te blij op. Op naar huis, ik merkte dat de bovenkant van mijn cameratas wat nat was geworden. Eventjes gecontroleerd wat er mis was. Mijn waterflesje was de helft van zijn inhoud kwijt. Niet goed dichtgedaan, er was zo bijna een halve liter water uitgelopen. Alles er maar uitgedaan en de tas laten luchten. Nu hangt hij onderste boven op de verwarming met de rits open. Thuisgekomen heb ik een muziekje opgezet en verder in de knoop geraakt met het touw. Waarna ik bijna mijn hand er niet meer uitkreeg.
Zo de gevulde paprika’s waren een goed idee om eens te gaan eten. Uithallen die handel, bedje van sla erin leggen, nog wat paprikastukjes erin doen, gehakt erover heen leggen (nadat je het gebakken hebt), en een lekkere kaasje erop leggen dat in de oven gaat smelten voor een minuutje of vijf. Bordje leuk opdekken met sla en al het andere dat je wilt en na een paar minuten kan je heerlijk smullen. Wat ik heb gedaan, Kelly was later thuis dan dat ik bereid was te wachten met avondeten. Ik ging al een poosje snacken en dacht daarna van ach, dan begin ik maar alvast.
Cheers Wouter.