Dat had ik niet gezien

Het is toch altijd handig om ergens anders nog vaker naar hetzelfde attractie te gaan. Zo zie je verschillende dingen die je de voorgaande keren niet had gezien en daar ben ik gister al achter gekomen. En het is ook nog van toepassing op vandaag. Met Charlotte naar het National Monument of Scotland. En daar was ik best benieuwd naar.
Het uitslapen heeft Charlotte bij me gebracht. Geen zes of zeven, maar half acht. Ik was er best blij mee dat het me was gelukt. En dan nog lekker in het warme bed blijven liggen. Toen we wouden gaan douchen was de badkamer bezet en we hebben dan maar het ontbijt gegeten. De rösti van eergisteren hebben Charlotte en ik gedeeld en daarna heb ik nog een boterhammetje eten. Dat was lekker. Gedoucht, de tas gepakt en op naar de bus. Naar het museum.
Bij het museum aangekomen hebben we foto’s gemaakt en Charlotte wou eerst naar de beestjes. Ik ben er al een paar keer geweest en was benieuwd naar wat het mij nog te bieden had. Dat was nog aardig wat. Enkele kasten waren leeg en enkele dingen waren veranderd. De foto’s die ik heb gemaakt waren nogal wat dieren, maar ook foto’s van Charlotte. Nu ze er is wil ik het wel vastleggen. Door naar volgende verdiepingen en geluncht. De diertjes hebben we gezien en de negenvogel. Was inderdaad de wimpeldrager.
Doorgelopen naar het gebied waar ik Charlotte eventjes kwijt was, het interactieve gebied over connecties en dergelijke. Daar hebben we het een en ander gedaan zoals elektriciteit opwinden door middel van trappers of kijken of je jouw eigen gewicht kon tillen. Met een katrol, twee katrollen of drie. Bij mij was het allemaal gelukt. Charlotte had er nog wat moeite mee. Een Alpha-bot wist je naam te leggen nadat je hem hebt ingetypt. Dat was interessant dat je ziet hoe goed zijn geheugen te gebruiken om de letters te pakken. Een ander ding was de buistelefoon. Een paar buizen die je met elkaar kan verbinden door een tube en zo kan je tegen elkaar praten. De telefooncel was kapot. De hoorn hebben ze van de telefoon gekregen. Jammer, met morsecode hebben we elkaar teksten doorgegeven. Het is wel leuk om het te kunnen doen. De codes staan op de achterkant van de lampen die ze op boten gebruiken dus dat was wel leuk. Charlotte ging nog in de F1 racestimulator. Waarin ik geen zin had. Maar rustig afwachtte en foto’s maken.
Door langs het gedeelte waar ik niet ben geweest. Dirk blijkt niet alleen een naam te zijn, maar ook de Schotten kennen het woord. Maar zij gebruiken het voor een soort dolk. Enkele grote geweren en ceremoniële zwaarden gezien. De knieën deden zeer, en Charlotte had last van haar voeten. Langsgelopen bij het gedeelte over de ontwikkeling van Schotland en de dieren die er hebben geleefd. Erg interessant allemaal. Maar ik begon honger te krijgen. Rustig gelopen naar de Tesco waar we wat chocolade hebben gegeten. De bus genomen naar huis. Waar wat andere Nederlanders in zaten. Wij hoorden zij al praten. Een van de mannen hebben gevraagd of we de buurt een beetje kenden. Ik kon het niet laten om de vraag in Nederlands te antwoorden. Pas nadat ik de echte vraag had geantwoord, dat de beste man doorhad dat ik ook Nederlands was. Wel leuk om zijn reactie dan te horen. Dat verklaarde inderdaad een hoop. Zij moesten naar Primier Inn bij de Tesco. Er zijn niet veel haltes in Dalkeith Centrum dus stap maar twee later uit dan ons.
Cheers Wouter.