Gezellig dagje uit

We gingen met Marion en Rachael naar Isle of May. Een Scottish Natural Heritage eiland bij Anstruther, Fife. We moesten vroeg op en gingen er snel van door. Maar het was het allemaal waard. Het was een geweldig dagje uit naar een gebied vol met de bekende papegaaiduikers en andere zeevogels. Erg interessant en dit keer had ik beide accu’s vol. Dus genoeg foto’s kunnen maken.
De wekker gezet, maar uiteindelijk niet nodig gehad. Ik was vroeg wakker, maar ook niet te vroeg. Tijd om op te staan. Kelly had Rachael nog proberen te bereiken via Facebook. Maar daar was volgens mij niet veel succes uit gekomen. Ontbijt gegeten, tas gepakt en een auto stond bij WHSmiths zou dat Rachael zijn? De verrekijker gepakt om te zien of ik het nummerbord herkende. Inderdaad het was Rachael. Vlug alles klaar maken en op naar Rachaels. Ingestapt en zei reed er bijna van door. Terug naar WHSmitsh want Marion had lijn 3 kunnen halen en is naar Dalkeith gegaan. Dan met zijn allen voor het eerst naar Isle of May. Dat Eiland van May heet, de naamgeving had Rachael opgezocht en het had wat te maken met de Noren die er hebben geleefd. Het was een lange maar gezellig tocht in de auto.
Bij Anstruther aangekomen hadden we nog tijd voordat de May Princess ging varen dus we gingen naar een winkeltje voor wat lekkers als je het wou. Ik nam drie stukjes cake. Trakteerde Charlotte en Rachael erop. Omdat ik op mijn verjaardag Rachael niet kan trakteren had ik dat gister gedaan. Het was een prima stuk cake voor een redelijke prijs. Dat heeft dus gesmaakt.
Bij het Fisheries Museum in het cafe gezeten om de thee en cake die andere nog wouden hebben te drinken en dan op naar de boot. Het was niet echt een grote noch een kleine boot dus plek zat voor iedereen. We gingen beneden zitten, maar liepen overal waar we konden. De eerste foto’s waren gemaakt van de gezelligheid aan boord. En de eerste vogels gezien, Jan van Gent en papegaaiduikers. Erg leuk, totdat we op open zee kwamen en de zee wat ruwer werd. Charlotte was nog wat moetjes en even later werd ik niet lekker. Dan maar het centrum van de boot zoeken en daar op de bank gaan liggen. Charlotte heeft me goed verzocht en afgeleid. We kwamen in de buurt van de haven op het eiland en ik voelde me al wat beter. Van de boot gegaan en naar de ranger daar. Hij sprak ons toe over het eiland en zijn bewoners en we konden door.
Ik wist dat jagers duikvluchten maken om hun nest te beschermen maar hier waren het de sterns die het deden. Enkele mensen voor ons werden met de pootjes van de vogels geraakt om ze weg te jagen. Wij niet, wij wisten dat sterkte in nummers zaten en dat een stok een goede afleider is voor de vogels. Ik vond het wel leuk om te zien hoe mensen worden verjaagd. We liepen naar het eerste punt waar we wouden en Kelly kan nu als gelukkig mens Schotland verlaten. Haar wens om papegaaiduikers te zien voordat we gingen is gelukt. En het was een hele bende papegaaiduikers. Ik heb ook mijn favoriete vogel gezien de alk. Die hadden ze er ook nog genoeg. Ook de kuifaalscholver van een mooie afstand kunnen zien. We hebben ervan genoten. Tenminste ik wel. Dus dat was een toffe dag uit. Het leuke was nog dat het een broedseizoen is en dat je kuikens kan zien. Zo hebben we midden op het pad een moeder eider en kuikens gezien. Erg lief, maar we moesten er wel door om lopen.
Even gesproken met de vrijwilliger die er werkte over de diertjes die ze had gezien. De papegaaiduikers hebben ook wel eens honger en hier en daar zie je ze dan vliegen met een snavel vol met zandaal. Als ze stil staan zijn ze wat beter te fotograferen, maar mij was het gelukt om er eentje in vlucht te fotograferen. Langs een klif hebben we nog wat foto’s gemaakt, mijn camera heb ik eventjes afgegeven aan Charlotte die een kuikentje zag, het resultaat was schitterend en ik ben dan ook erg blij dat ik inderdaad de camera heb afgestaan. Dank je Lott. We zijn verder gelopen en kwamen bij het punt uit waar de bezoekerscentrum lag. Alleen het zuiderdeel gelopen, daar kwam Rachael achter. Zij bleef achter bij het centrum wij gingen nog door naar het andere eiland om nog wat te zien. De vuurtorens op het eiland en het enge verhaal erachter, sommige mensen schijnen nog voetstappen te horen in de torens. Terwijl er niemand is.
Op naar de boot. Daar gezeten en de zeehond kunnen vast leggen. De kuifaalscholver keek recht de camera in. De terugreis ging niet zoals de heenreis, de boot nam nog wat kust mee. En daar zagen we genoeg zeehondjes en papegaaiduikers onder andere. Een zeekoet vloog net op toen ik een foto maakte. En de zee was wat rustiger geworden, of Charlotte heeft mij genoeg afgeleid. Terug aan land, tijd voor wat eten was het niet echt, maar aangezien Rachael ons heen en weer bracht met de auto, doen wij gezellig mee. Eerst wouden we gaan zitten, maar daar betaal je £3,- meer voor. Een discussie gehad wat we dan gingen doen. Besloten om in de auto te zitten en af te halen. Ik nam een kleine kaas pizza van 7 inch. Die had gesmaakt en kreeg nog wat frietjes van Charlotte. Iedereen klaar met eten en we konden verder.
May had een bericht gestuurd dat zij morgen de borg komt terugbrengen als we de kamer hadden schoongemaakt, bij Marion thuis heb ik haar terug ge-sms’t. We namen de toeristische route lang Elie en nog wat andere plekjes. Terug over de Forth Road Bridge. Marion wou afgezet worden bij de bushalte, maar Rachael stond erop dat ze bij de deur werd afgezet. Dus belde Marion op of het huis opgeruimd genoeg was om mensen te ontvangen. Dat was best wel leuk. We werden naar haar huis gebracht en kregen daar koekjes met thee of koffie voor hen die willen. Een korte rondleiding gekregen door het huis en in de tuin gespeeld met ring werpen. Het was mij gelukt om de 50 punten te halen. Afscheid genomen van Marion en door naar Dalkeith. Daar was het eventjes zoeken naar huis, Rachael heeft de verkeerde weg ingeslagen, maar we kwamen thuis. Haar tegen haar wil wat geld gegeven voor de brandstof en als toon van dank.
Het verslag van de dierentuin verder getypt en de spullen al begonnen met klaar leggen voor de vlucht terug. Die morgen is, als niet alles past zal ik het morgen op de post moeten doen of wat mee geven met Charlotte. Dan krijg ik wat later terug. Maar het duurt niet lang meer voordat ik voet zet in het land waar ik de taal moeiteloos van kan spreken.
Cheers Wouter.