Timmeren

Het werk was vandaag weer begonnen, na het weekend dat voor sommige onder ons net was begonnen omdat we maandag en dinsdag geen werk hebben gehad. Duurde de week korter om naar het weekend te komen. Maar laat het mij zeggen. Het werk doet mij beter dan thuis uit mijn spreekwoordelijk neus te eten. De planning Erraid Wood om de schuur daar eens onder handen te nemen. En daar hoort timmeren bij.
Met de laatste slok Famous Grouse, kan ik de volgende keer voor een lekkere whisky gaan, niet dat ik het nog ga halen, want ik zit er niet lang meer. Alhowel een goed glas whisky niet slecht is gevallen zo nu en dan, heb ik de mail getypt naar Paul om te vertellen hoeveel foto’s van Handa ik in het album heb gekregen. Om jullie er ook mee te betrekken, het aantal is 45 Handa foto’s geworden. Waarvan er een van Jan is een andere vrijwilligster op Handa de eerste week. Dat was de groepsfoto toen we op de donderdagavond een glas whisky met zijn allen benut hadden. De laatste aanpassingen blijven worden gemaakt aan het album dus ik kan niet zeggen dat het de laatste aanpassingen zijn geworden, dat kan pas als ik de opdracht daarna heb verstuurd om ze te laten drukken.
Marion heb ik gemaild om te kijken of ze volgende week vrijdag met Kelly, Charlotte en mij naar de pub wil, om met zijn vieren nog een gezellige avond te hebben? Kelly heb ik de mail gestuurd als CC, zij krijgt het antwoord dan ook direct te lezen. Ik heb er best wel zin in, maar denk dat het minder gezellig is als we zonder Marion gaan. Ook de andere dato gegeven wanneer we konden. Tot woensdagavond, op die dag is Charlotte al bezig met het pakken van haar koffer om op donderdag terug te vliegen. Dus nu maar wachten op antwoord.
Gister (voor de Europeanen) had Charlotte haar eerste test om haar cursus Engels af te sluiten. En die verliep goed heb ik even later op Facebook gelezen. Het duurt niet lang meer of ze is weer terug in het Lage Land, Nederland. Morgen heeft ze de volgende toetsen en dan is het volgens mij rustig afbouwen tot het tijd is om de vliegtuig terug in tijd te nemen. Ik heb maar geluk dat ik één vlucht heb van een uurtje. In tegenoverstelling tot haar vlucht van een volle dag.
Vanochtend, las ik op Facebook dat er wat jarige zijn. En toevallig zijn dat beide tweelingen, en nee niet van hetzelfde gezin. Twee van de jarige zijn neven van mij, waarvan er maar eentje Facebook gebruikt. En de andere zijn oude klasgenoten van de Basisschool, waarvan ik er maar één op Facebook heb. Ik denk wel eens na of ik iemand een verzoek moet sturen of moet wachten totdat de andere persoon mij uitnodigt. Er is in ieder geval geen haast, met alle vrienden die ik op Facebook heb blijf ik wel zoet.
Op het werk aangekomen begonnen we niet meteen met werk, wat misschien wel wat veiliger zou zijn geweest. De rugbybal is voor mij net iets te verleidelijk en ik kon er niet van af blijven. Het verliep beter dan de keer dat ik Adam ermee in het gezicht raakte, maar vandaag liep het net wat anders. Ik heb de bal vooral bij mijzelf gehouden en toen ik besloot om te kijken hoe goed ik bovenhands kon gooien, ging het mis. De bal ging in een mooie rechte baan, dat ik niet had verwacht. Naar het groepje collega’s dat stond te praten. Ik raakte niemand, maar de bal nam in zijn neerwaartse lijn wel de bril van Rachael mee. Sorry Rachael, ik had het niet zo gepland. De bril en de bal mankeren niks. De bril kon wel tegen een stootje en was dus niet gebogen wat het dragen ervan in de weg zal zitten. Voortaan maar een veilig speeltje vinden.
Na het inladen van de aanhanger is dat gelukt. Sam deed zijn knoop voor die ik twee maanden geleden ook probeerde. Het verliep dit keer beter, maar ervaring heeft mij verteld, het is eigenlijk ervaring van mijn collegae, dat je knopen vergeet als je ze niet vaak gebruikt. Dus wat doe ik nu met het touw dat ik heb meegekregen van Handa? Ik zit de knoop zo nu en dan te oefenen om hem te onthouden. Het is mij gelukt om de knoop nu te onthouden. Op het werk heb ik hem ook nog geoefend met een stuk touw dat ik vond en om de knoop vaker te maken met hetzelfde touw had ik de twee rubberhamers gebruikt als paal om de knoop vast te houden. Het is mij gelukt om een soort hekje ermee te maken dat niet langer is dan anderhalf meter. Maar goed het gaat uiteindelijk om de knoop die ik wil onthouden. En oefenen is daar de gouden regel voor.
Alles is opgeladen en we konden gaan, mijn zitgelegenheid verlaten en heb ik voor een betere zitgelegenheid gekozen, de stoelen in de auto. Mijzelf even in een hoekje weten te plaatsen, waarvoor ik eerst onder de ladder moest kruipen. Ik ben er toch in staat voor, wat ik niet helemaal had verwacht. Maar goed, ik zit. Onderweg naar Erraid Wood. Daar aangekomen was ik op zoek naar mijn handschoenen. Mph, waar zou ik ze gelaten hebben. Oh ja op de aanhanger. Heeft iemand handschoenen zien liggen? Antwoord kwam van Paul, hij had ze….niet. Als je handschoenen op de aanhanger hebt laten liggen terwijl we over de snelweg gingen, zal je ze nu ergens op de snelweg moeten vinden. Dat is dus niet te doen dus ging ik maar werken zonder handschoenen. Geen splinter gekregen vandaag.
Het uitladen van de houten planken en de balken was niet al te zwaar, we hadden genoeg man om het snel te regelen. En we konden aan het werk, met we bedoelde ik Sam, Paul, Caleb en Josh. Er was te weinig ruimte en werk voor iedereen na een tijdje. In het begin kon iedereen helpen op zijn manier, maar dat was niet al te lang meer. Het begin was gemaakt en we konden nu niet meer helpen. Met Kelly en Anne een eindje om gaan lopen. En tot een mooie hoogte de Pentland Hills belopen. Daar kon je mooi Edinburgh zien liggen met alle attracties in zicht, zelfs het Scott Monument. Best leuk, maar fotocamera vergeten, anders had ik ook nog de buizerd kunnen fotograferen als die overvliegt. Terug gelopen naar de schuur, waar niet veel meer te wachten stond. De balken die het (later) versterkt dak moeten dragen zijn geplaatst en nu konden we naar de auto. Eerst het kostbare dakplaten binnen leggen, de balken diagonaal leggen en dan de deur dicht doen. We komen er deze week nog vaker langs om het af te maken. Huiswerk op gekregen, zoek uit hoe groot een gat moet zijn in een kerkuilenkast. Kelly heeft dat gedaan, ik niet.
Terug bij Justinlees stapte Caleb en ik uit. Kelly ging door naar de Tesco. Ik zie haar thuis dan wel. Onderweg naar huis kwam ik erachter dat mijn portemonnee kapot aan het gaan is. Het is niets ernstigs zoals het zakje van het muntgeld dat op springen staat, maar het is dat het venster waarachter mijn ID kaart zit begint los te raken. Dat is niet zo ernstig, ik kan bij wijze van spreken dat weer vastnaaien. Deze portemonnee heb ik ook al een goede tijd, dus misschien tijd voor een nieuwe. Geprobeerd op internet op te zoeken naar soortgelijke winkels van de winkel waar ik mijn portemonnee had gekocht, maar de zoekopdracht had niet zo veel resultaat opgeleverd.
Gewerkt aan het verslag en gekeken of de borden van het Scottish Wildlife Trust tussen mijn backpack en de regenhoes ervan passen. Nee daar zijn ze te groot voor, wij zouden ze echt moeten opsturen. Nog een potje Patience gespeeld en gewonnen. Dit is het tweede potje Patience dat ik op deze laptop heb gewonnen, van de duizend. Voor het avondeten van komende week nog wat boodschappen gedaan en ook nog wat kaas gehaald voor het brood. Nu kunnen we straks lekker gaan koken en eten. Ik ga in ieder geval smullen.
Cheers Wouter.