Zagen en boren

Gisteren had ik geen tijd om te typen, het was een dag gevuld met ook nog eens een avondvulling. Vandaar dat ik niets kon typen. Maar goed vandaag typ ik wel wat er allemaal is gebeurd gister. En vanmiddag doe ik dan het van vandaag.
Midweek, zoals de Duitsers het zo leuk noemen. Dat betekend voor mij dat ik nog maar een weekje hoef te werken voordat het laatste uur erop zit. Ik ging eens kijken hoeveel foto’s ik van Handa had gemaakt op de externe harde schijf maar kwam erachter dat ik die mappen niet compleet had. Blijkbaar is er ergens eens iets mis gegaan waardoor ik daar de helft van de foto’s van heb overgehouden. Dat was wat minder, maar ik kan het hebben. De mooiste foto’s zijn nog overgehouden en in het album verwerkt.
De minestrone soep die Kelly de dag ervoor als avondmaal wou hebben vond ze niet lekker. Ik vind het zonde als je eten weggooit, dus heb ik de soep in een bakje gedaan van de straciatella yoghurt om hem gister (woensdag)als ontbijt te nemen met een boterhammetje met kaas. Hem op een laag pitje gedaan en langs de Lidl voor wat brood. Het pitje was iets te groot want de fermicelli was beetje aan de pan geplakt toen ik terugkwam. In ieder geval was het soepje goed opgewarmd. Ik heb een boterham kaas erbij gegeten en de lunch gesmeerd. Kelly ging wat sneller de deur uit omdat ze haar schoen van Zalando terug moest sturen. Ik ging wat later en zal haar op het werk zien, maar ik zag haar op bij het verkeerslicht al.
Op het werk had ik Sam het I Like Trains laten zien. http://www.youtube.com/watch?v=hHkKJfcBXcw , voor degene die het willen zien. Hij vond het best grappig, maar als je het nummer wilt zien moet je eerst eigenlijk nog de ASDFmovies kijken. Dan snap je het beter, maar alleen het nummer kan ook. Onderweg in de auto was ik bezig met de Hangman Loose, en het was mij gelukt om drie van die knopen in een touw te krijgen. Sam heeft hem de Triple Suicide gedoopt. Omdat het drie lussen zijn waarmee je het leven zal kunnen eindigen. Ik zag het eerst als een methode om iemand te boeien met het torso om de armen een grotere restrictie op te leggen. Maar het zal daarvoor niet gebruikt worden.
We waren gelukkig voor Josh niet al te ver van het basis af en konden we terug om zijn lunch te halen. De ring die ik had gebruikt om mee te ringwerpen, kwam op de garagedeur te liggen en even later op de grond. Die zal vast niet zijn worden gejat. Misschien dat een hond hem nog zou willen hebben, maar daar blijf het bij. Paul en Rachael zouden we op Erraid Wood zien, dat was ook gebeurd. Het was de laatste dag dat we aan de schuur werkten en alles was aan het eind van de dag klaar. Het plafond is gezet en het dak was gedekt. Lekker staan te boren en te zagen om het allemaal goed vast te kunnen zetten. Het ziet er goed uit, ook door het gat waar de uilen door moeten. Er was de eerste bezoeker die via Erraid Wood kwam gezien. Met hond, ik heb nog niet eerder iemand bij Erraid Wood gezien. Het was een zwarte labrador. Niet lang heeft hij ons gestoord en hij ging verder aan zijn wandeltocht. We waren klaar, Kelly heeft de vloer geveegd en alles is nu mooi. We hebben nog wat foto’s gemaakt van het werk en we konden opruimen. Sam vertelde nog een verhaal dat iemand zijn oog was verloren omdat hij in een nestkast keek waar de uil niet veel respect voor had. Dus daar verdedigde de uil zijn nest en had hem met zijn klauw op het gezicht geraakt. Eigen schuld.
Marion, Kelly, Paul en ik stapte over op de bus. Paul nam zijn bus en wij namen de bus naar de Botanische Tuin, waar we even hadden gezond en ik had de schoenen uitgedaan. Voordat we de bus namen naar de tuin zijn we nog langs M&S gegaan, Kelly heeft op de wc haar broek verwisseld en we namen nog wat te eten. Ik nam een donut. Bij de tuin hebben we nog een waterhoenkuiken gezien. Het alarm ging af, we liepen door naar het Wetenschap Gebouw waar de lezing over Sperwers werd gegeven. Best interessant om al de informatie te horen, maar enkele dia’s hadden flink wat tekst. Niet al te slim dus, maar goed. Daarna nog in het groepje gestaan waar we het verder over de sperwer hadden.
Op naar de stad waar we Anne zouden treffen. Die stond op ons te wachten bij het National Museum. Op naar de olympische fakkel. Die we bij de Royal Mile in de verte hadden gezien. We hebben hem gezien! Daarna doorgelopen naar de Olympische ringen die op de Mound stonden en gaan eten. Pizza Expres was overvol daar konden we niet terecht maar wel bij de Pizzahut. Daar heb ik een Pizzeretta gegeten. Lekker en ook nog een biertje genomen. Kelly’s Cider vond ze niet iets te veel dus die mocht ik verder drinken. Bij het afrekenen gevraagd of iedereen apart kon betalen en ik had het precies bij me. Het bonnetje kreeg ik wat lastiger terug. Maar het was gelukt om te vragen naar het bonnetje.
Terug naar huis, langs Anne’s kamer. Die woont op de South Clerk Street, onderweg naar huis. Daar een glaasje water gekregen, sprankling. En in haar boek met alle vogels gebladerd naar die ene vogel die ik niet wist te determineren. Het was de King of Saxony bird of Paradise. Die genoteerd en naar huis gegaan. In de bus was ik al wat ingedut en even later stapte we uit. Volgende keer mag ze naar onze kamers als ze wil.
Cheers Wouter.