Afscheid

Woensdag 20 juni 2012, mijn laatste werkdag voor het SWT. Na hier vijf maanden te hebben gewerkt. Begint het bijna als een baantje te voelen. De collegae zijn vrienden geworden en de tijd die ik met ze heb doorgebracht zijn geweldig geweest. De gesprekken onderweg, de slaap in de Transit. Alles zal ik na vandaag achter mij moeten laten. Het is voorbij, vanaf morgen ben ik vrij. En als het lukt zal ik wellicht terugkeren naar Schotland in de vakanties om vrijwilligerswerk te doen. Ik heb de contactgegevens nog voor enkele van de collegae en ik zal dan ook contact met ze houden. Het zal wat anders worden nu het voorbij is.
Een reactie van kamernet gekregen gister. Ik kon vandaag na zes uur bellen, maar ik had nog niet echt over vragen nagedacht. Die heb ik zojuist opgeschreven. Mijn planning nu is om over de vragen na te denken en hem morgen een berichtje achter te laten. Een vriendin van mij heeft in de gemeente gewoond en ik vroeg me af hoe die gemeente was. Na wat met haar gesproken te hebben kwamen we erachter dat het haar oud huis was, maar niet haar kamer. Het zal mij ook niet goed doen als ik haar naam noem in het gesprek. Ze was na een halfjaar al naar een andere kamer gegaan. Het is een halfuurtje fietsen naar school en de bus gaat om het halfuur. Mooie aan de gemeente, het ligt langs de Veluwe. Mindere aan de gemeente vooral rijkelui woont er. Dus ik wist niet of ik direct zal reageren. Het nummer waarop ik hem had kunnen bereiken heb ik maar genoteerd. Maar ik mail hem morgen en bel hem vrijdag, als hij gereageerd heeft.
Eventjes het nieuws kijken, normaal doet het nieuws ons niks, maar gisteravond was dat anders. Het was zo dat er dit keer Dalkeith werd genoemd. Over een roverij in een take-away restaurant. En het was Kebab Mahal. Kortom, twee dronken jongeren, waarvan er eentje zich door het raampje heeft gewurmd van de Kebab Mahal. Hebben etenswaarden meegenomen. Waaronder een kebab van 75 lbs. (Ongeveer 40 kilo.) Het moet niet gekker worden. Leslie (de dochter van May) kwam langs om wat spullen te halen die ze had gestald in het opbergkamertje en haar vriend kwam even binnen kijken bij ons. Wij hebben het hen dan maar meteen verteld. Leslie heeft in dit huis haar leven lang gewoond en er was nooit iets gebeurd zoals dit. Dat vond ze wel apart. Wie steelt er nu kebab en andere vleeswaarden als ze vrij spel hebben? Twee dronken inwoners van Dalkeith. Wat moet je met al dat eten dat je mee hebt genomen?
Waarom ik morgen vrij heb genomen? Omdat Charlotte morgenmiddag land en ik op tijd bij het vliegveld wil zijn om haar op te wachten. Ik neem wel een omweg met de 35 in plaats van Bus 100. Die doet er wat langer over, maar ik ben benieuwd hoe lang hij erover gaat doen. Ik wou vanmiddag na het werk nog langs LothianBuses voor een dagkaart, maar die waren toen gesloten. Dus wanneer Kelly naar werk gaat, loop ik langs Lothian Buses en vraag ik hoe laat ik de bus zal moeten nemen om rond de klok van half vijf op het vliegveld te zijn. Benieuwd naar de bus en nog meer benieuwd naar Charlotte.
Sarah zag ik weer op het werk. Het is mijn laatste dag dus als ze wat later kwam zal ik haar niet hebben gezien. Dat was gezellig om haar eventjes te zien voordat ik niet meer kom. Ze was naar Slovenië geweest en heeft voor ons chocolaatjes meegenomen. Puur, erg lekker. Ik had mijn traktatie meegenomen in de rugzak om uit te delen op het werk. Op het werk had ik nog de formulieren laten invullen door Sam. Die het in de middag nog eventjes de laatste beetjes had ingevuld. Nu ben ik klaar met de formulieren. En alles kan worden opgeborgen. Kelly vroeg nog naar hoe ze oplossing van de puzzel moet maken. De oplossing was om een van de ringen los te krijgen moet je de gene die ervoor zit weer vast zetten. Het was haar nog niet gelukt. Dat is wel jammer, maar morgen rest haar nog een dagje, een nieuwe dag een nieuwe kans.
Het werk was te doen in Pease Dean, waar bij een pad nog een trap moet worden gezet, die Josh door een misverstand heeft eruit gehaald. Dat deden Rachael, Josh en ik. Dat was zo gedaan, daarna konden er nog twee man bosmaaien. Ik liet dat over aan de andere. Ik pakte er liever nog eventjes mijn camera en een rondje Pease Dean. Dat was leuk, als ik wist waar de andere waren. Mijn batterij was leeg, net een foto kunnen maken van een vlinder die op het plankenpad zat. Ruilen van de batterij dan maar. Die is ook leeg. Jammer, Kelly’s camera heb ik nog geprobeerd te gebruiken maar de vlinder was al gevlogen. Jammer. Ik zal dan maar moeten hopen dat het een goede foto is geworden en wie weet dat ik nog wat doe met de foto. De rest was op zoek naar reuzenbalsemien. Ik was benieuwd naar waar ze waren, maar Kelly kon mij het niet vertellen en Sam bracht ook niet erg veel nuttige informatie op. De eerste pinguïnrepen zijn uitgedeeld aan Rachael en Josh. De rest kregen ze pas toen ze bij de bus terug waren. Ik wist dat ik niet goed liep. Ze zijn naar de toren gegaan en ik volgde het bordje voor Tower Dean, maar kwam uiteindelijk uit bij het Leisure Park. Dan terug gelopen naar de brug en Sam ge-sms’t. Die zei dat ik de waterval moest vullen. Maar snel had ik al door dat het niet het juiste pad was. Dan maar nog eens insmeren met zonnebrand en door naar beneden. Een stuk reeënruggenwervel gevonden en geprobeerd een lasso te maken. Het leek erop, maar het werkte niet goed.
Onderweg had ik nog een woelmuis van dichtbij kunnen zien. En heb ik zelfs (volgens mij) oogcontact gehad met het diertje. Die er even later weer van tussen ging. Ook nog een winterkoning gezien, maar ja. Geen camera. Maar zien en horen is beter dan de beste foto’s. Als je het mij vraagt. De auto van Rachael was even weg toen ik naar boven liep. Zij waren er later terug en zeiden dat ze een ijsje hebben gehaald, de rest zal daarna komen. Je zal hun gezichten eens moeten zien. Het is maar goed dat ze oude schoenen aan hebben want alles was drijfnat geworden. En Caleb was het ergste. Ze hebben het wel naar hun zin gehad. Kelly had een verbandje om haar knie. Ze was gevallen. Iedereen een reep gegeven, maar ik kwam er net een te weinig. Jamie en Adam wouden er wel een delen. Sorry jongens, had het moeten weten. Marion had nog minidonuts die we hebben gedeeld met iedereen die er een wou.
Op de basis van iedereen afscheid genomen en het vest dat Rachael aan mij had afgegeven aangetrokken. Bedankt, voor de gezellige tijd. Ik zal contact houden met jullie. Voor zover het mij lukt. Sam had de papieren ingevuld en ik kreeg een lift van Rachael. Dank je daarvoor. Alles thuis in de was gedaan. De werkkleding kan ik al inpakken. Nu is het tijd voor een vrijetijdskleding. Bedankt voor alles Sam, Rachael, Paul, Paul, Dan, Josh, Caleb, Sarah, Jamie, Connor, Marion, Jo, Adam, Chris, Julian en iedereen van het Scottish Wildlife Trust die mij deze geweldige tijd vol met wilde dieren heeft laten zien.
Cheers Wouter